IBPBI/1/415-460/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 8 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 6 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego samochodu.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 24 lipca 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 6 sierpnia 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 lutego 1999 r. wnioskodawca rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług instalacyjnych (instalacje centralnego ogrzewania, wody, kanalizacyjne). Z tytułu tej działalności odprowadzał podatek ryczałtowy. Od 1 stycznia 2009 r. wybrał sposób opodatkowania na zasadach określonych w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 14 grudnia 1999 r. zakupił samochód ciężarowy Peugeot Partner Combispace 1.9D. samochód ten nie był kupiony na firmę tylko na wnioskodawcę jako osobę prywatną i nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy. Jako dowód zakupu posiada rachunek uproszczony opiewający na kwotę brutto 49.450 zł (netto 40.532,79 plus 22% VAT) oraz wyciąg ze świadectwa homologacji.

Obecnie chce wprowadzić do ewidencji środków trwałych ww. samochód. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową przyjmie kwotę 49.450 zł oraz dokona jednorazowej amortyzacji tego samochodu zgodnie z art. 22k ust. 7.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż samochód, o który mowa we wniosku, wnioskodawca zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych w 2009 r. W świetle art. 5a ust. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest małym podatnikiem. Ponadto samochód nie spełnia warunków określonych w art. 5a pkt 19 i art. 5c ww. ustawy, ale posiada wyciąg ze świadectwa homologacji i ładowność powyżej 500kg.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przysługuje mu prawo do jednorazowej amortyzacji... (pierwsza część pytania)

Zdaniem wnioskodawcy, jako mały podatnik, na podstawie art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może skorzystać z jednorazowej amortyzacji środka trwałego. Samochód posiada świadectwo homologacji ciężarowej oraz ładowność powyżej 500 kg.

Na tle przestawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników - nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Określenie "samochód osobowy" zawarte w art. 22k ust. 7 ww. ustawy należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, ilekroć w ustawie jest mowa o: samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Kluczowym elementem definicji zawartej w cytowanym art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest sformułowanie "pojazd samochodowy", które nie jest definiowane przez przepisy podatkowe.

W związku z powyższym, konieczne jest odniesienie się do definicji wskazanego sformułowania zawartej w przepisach prawa regulujących dane zagadnienie. W tym przypadku będzie to ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), która w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje jednak ciągnika rolniczego.

W myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, zakupiony przez wnioskodawcę samochód jest samochodem osobowym, ponieważ jak wskazał, samochód ten nie spełnia warunków wyłączenia go z kategorii samochodów osobowych, określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-e) i art. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dysponuje jedynie wyciągiem ze świadectwa homologacji, w którym przedmiotowy samochód określony jest jako samochód ciężarowy. Jednakże na gruncie ww. ustawy posiadanie takiego dokumentu jest niewystarczające, aby uznać przedmiotowy samochód za samochód ciężarowy. W konsekwencji, skoro zakupiony przez wnioskodawcę samochód nie posiada cech wskazanych w przytoczonym przepisie, wyłączających go spod tak określonej definicji, to jest samochodem osobowym.

Zasadniczą regułą interpretacyjną mającą zastosowanie przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisów prawa podatkowego jest zasada stanowiąca, iż zwroty jednobrzmiące użyte w tekście aktu normatywnego należy rozumieć jednolicie. W tym konkretnym przypadku należy dodatkowo zwrócić uwagę na fakt, iż zwrot "samochód osobowy" został zdefiniowany, określony przez ustawodawcę na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym ustawodawca wprost wskazał jak należy rozumieć ww. sformułowanie. W konsekwencji zgodnie z zasadami wykładni językowej nie można nadawać mu innego znaczenia niż znaczenie określone w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż nie jest możliwe dokonanie jednorazowej amortyzacji samochodu, który wnioskodawca zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na gruncie cytowanej ustawy jest on samochodem osobowym.

Mając powyższe na względzie stanowisko wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.