IBPBI/1/415-459/11/BK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-459/11/BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 4 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniach 28 czerwca i 11 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z prowadzonej na terytorium Polski pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskiwanych ze świadczenia usług na terytorium Niemiec w latach 2007 - 2008 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu opodatkowania dochodów z prowadzonej na terytorium Polski pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskiwanych ze świadczenia usług na terytorium Niemiec w latach 2007 - 2008. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 czerwca 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-459/11/BK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 28 czerwca i 11 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wykonuje usługi remontowo budowlane. Od 2005 r. do maja 2007 r. miał zarejestrowany w Niemczech zakład remontowy. Od maja 2007 r. prowadzi zakład zarejestrowany w Polsce. Jak wskazuje Wnioskodawca, życie pokazało jednak, że zamówienia na ww. usługi dla drobnych, indywidualnych klientów miał tylko w Niemczech (w Polsce ze względu na ceny akceptowane przez klientów musiałby nie płacić ZUS, podatku dochodowego i podatku VAT). W związku z powyższym w latach 2005 - 2011, świadczył usługi w Niemczech. Jest to jego jedyne źródło utrzymania. Sytuacja jest więc taka, że jego zakład, jest zarejestrowany w Polsce, ale Wnioskodawca przebywa i pracuje cały czas w Niemczech i tam też płaci podatek dochodowy. Za rok 2007 i 2008 zapłacił podatek dochodowy również w Polsce, za cały 2007 r. i 2008 r. zapłacił podatek dochodowy podwójnie (w Niemczech i w Polsce).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż cały dochód uzyskany w Niemczech przekazuje do Polski, tutaj też opłaca ZUS. Podatek dochodowy za 2007 r. i 2008 r. został Wnioskodawcy obliczony przez niemiecki organ podatkowy dopiero w 2009 r. (po upewnieniu się, że jest to stałe źródło dochodów Wnioskodawcy, a nie sprawa doraźna). Wnioskodawca podnosi, iż nie ma wyboru, ponieważ w Polsce nie ma dla Niego pracy, z której mógłby utrzymać rodzinę opłacić ZUS i podatki. W prowadzonej przez Niego działalności remontowej (kafelkowanie, tapetowanie, układanie podłóg, tynkowanie itp.), Wnioskodawca nie potrzebuje jakiegoś stałego pomieszczenia (np. magazynu). Cały potrzebny materiał kupuje od ręki w sklepach, zaś potrzebne narzędzia znajdują się w jego samochodzie dostawczym (lekkiej ciężarówce).

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

* Wnioskodawca przebywa cały czas w Niemczech. Tam też wykonuje usługi remontowe od 2007 r. do nadal,

* w Niemczech Wnioskodawca posiada biuro i warsztat mieszczące się w jego samochodzie dostawczym, ale to wystarcza i spełnia zupełnie swoją rolę,

* przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie widzi potrzeb posiadania stałego pomieszczenia na biuro. Funkcję tą spełnia auto,

* w celach noclegowych Wnioskodawca wynajmuje prywatnie pokoje gościnne u znajomych (lub ich znajomych). Z uwagi na koszty mieszkania, a też dojazdu do pracy, to rozwiązanie jest najlepsze i najtańsze,

* w Polsce, Wnioskodawca przebywa krótko. Cały czas z uwagi na konieczność zarabiania na spłatę kredytów, utrzymania rodziny, ZUS musi przebywać i pracować w Niemczech. W Polsce przebywał w latach 2007-2010 znacznie mniej niż 183 dni w roku,

* Wnioskodawca osiąga dochody jedynie z pracy w Niemczech. W Polsce w ww. okresie nic nie zarobił,

* z uzyskanych dochodów Wnioskodawca rozlicza się sam.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Gdzie Wnioskodawca ma płacić podatek dochodowy za prace wykonywane w Niemczech.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy przebywa cały czas w Niemczech za prace wykonywane w Niemczech musi płacić podatek w Niemczech, mimo, że firma zarejestrowana jest w Polsce. Wnioskodawca podkreśla, że cały dochód uzyskany w Niemczech zużytkowuje w Polsce. Sytuacja taka, że Niemcy dają Mu pracę i płacą za tą pracę, a On te pieniądze wydaje w Polsce oraz płaci podatek za te pieniądze w Polsce, Jego zdaniem jest niesprawiedliwa i nielogiczna.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przy czym w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W myśl art. 3 ust. 2a) ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wyżej wskazane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005, Nr 12 poz. 90), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze (...). Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Określenie zatem "miejsca zamieszkania" następować winno z uwzględnieniem przyjętego w ustawach wewnętrznych państw zakresu tego pojęcia, w powiązaniu z różnymi formami więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Wskazać przy tym należy, iż w myśl art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c.

jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mająca miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d.

jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygają sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny, z którego w szczególności wynika, iż w latach 2007 - 2008 Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w Polsce, gdzie mieszka jego rodzina i gdzie posiada zarejestrowaną pozarolniczą działalność gospodarczą oraz opłaca składki do ZUS (natomiast w Niemczech przebywa jedynie w celu świadczenia usług remontowych, a w celach noclegowych wynajmuje prywatnie pokoje gościnne) należy stwierdzić, że w odniesieniu do przedstawionego powyżej stanu prawnego, dla celów podatkowych Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Niemiec, lecz w Polsce. Bez znaczenia w tym względzie pozostaje fakt, iż Wnioskodawca, w celu prowadzenia działalności gospodarczej przebywa na terytorium Niemiec dłużej niż 183 dni w roku, gdyż jak wynika to z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego to z Polską łączą Wnioskodawcę wszelkie więzi osobiste i to tu znajduje się centrum jego interesów życiowych (ustalenie jego miejsca zamieszkania dla celów podatkowych nastąpiło z uwzględnieniem regulacji wynikających z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania).

Powyższe oznacza, iż jako Polski rezydent podatkowy Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Natomiast w Niemczech podlega, co do zasady, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czego konsekwencją jest opodatkowanie w Niemczech jedynie dochodów osiąganych na terytorium Niemiec, z uwzględnieniem postanowień wskazanej powyżej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu opodatkowania dochodów uzyskanych z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej niezbędne jest ustalenie zakresu pojęcia przedsiębiorcy w świetle definicji ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz zasad z niej wynikających, a regulujących sposób opodatkowania dochodów przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Uzyskiwany dochód z działalności gospodarczej prowadzonej w Niemczech będzie zatem podlegał opodatkowaniu w Polsce chyba, że działalność gospodarcza na terytorium Niemiec prowadzona była przez położony tam "zakład", przez który zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2 tej umowy należy rozumieć, stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa, w szczególności:

a.

miejsce zarządu;

b.

filię;

c.

biuro;

d.

fabrykę;

e.

warsztat i

f.

kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce

g.

wydobywania zasobów naturalnych.

Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy (art. 5 ust. 3 ww. umowy).

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec, mógłby być opodatkowany w Niemczech, pod warunkiem że działalność prowadzona była poprzez położony na terytorium Niemiec zakład - co jak podaje Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Mając na względzie wyżej przedstawiony stan prawny, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż dochód uzyskany przez Wnioskodawcę w latach 2007 - 2008, z tytułu usług świadczonych na terytorium Niemiec w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej na terytorium Polski podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce. W takim przypadku nie następuje podwójne opodatkowanie przychodu, a zatem nie należy stosować przewidzianej w umowie metody zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu. Całość uzyskiwanego z działalności gospodarczej przychodu podlega bowiem opodatkowaniu tylko w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym. O zwolnieniu z opodatkowania dochodów w Polsce nie może decydować bowiem jedynie fakt, że zostały one opodatkowane w Niemczech. Wykładnia prawa i jego stosowanie, nie może odbywać się pod presją okoliczności faktycznych, opodatkowania dochodów przez niemiecki organ podatkowy. Działania organów podatkowych każdego z umawiających się państw, muszą mieć oparcie w przyjętych przez te państwa postanowieniach umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, która z samej istoty, ogranicza stosowanie wewnętrznych regulacji prawnych poszczególnych państw.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie dotyczącym zdarzenia przyszłego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 w Gliwicach, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl