IBPBI/1/415-454/11/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 4 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków związanych z organizacją szkoleń, seminariów, konferencji oraz imprez reklamowych dla kontrahentów - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków związanych z organizacją szkoleń, seminariów, konferencji oraz imprez reklamowych dla kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowy zakres działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię to produkcja i sprzedaż kabli i przewodów. W związku z trudną sytuacją na rynku i związaną z tym koniecznością poszukiwania nowych kontrahentów, a także, co równie istotne, utrzymania dotychczasowych, Wnioskodawczyni ponosi wydatki związane m.in. z organizacją szkoleń, seminariów, konferencji oraz imprez reklamowych dla kontrahentów (działania informacyjno - promocyjnie lub promocyjno - reklamowe).

Wydatki te ponoszone są na:

* wydanie zaproszeń i materiałów biurowych,

* zwyczajowy poczęstunek oraz zakup napojów bezalkoholowych lub zakup usługi cateringowej,

* wynajem obiektu wraz z salą szkoleniową,

* wynagrodzenie z tytułu wynajmu sprzętu technicznego i przygotowania materiałów szkoleniowych,

* noclegi i ubezpieczenie uczestników,

* wynagrodzenie wykładowców,

* zakup kompleksowej usługi organizacji konferencji (faktura wystawiona przez organizatora), zawierającej również usługę gastronomiczną.

Wnioskodawczyni zobowiązana jest zapewnić uczestnikom szkoleń określone warunki, których brak uniemożliwiałby ich przeprowadzenie, takie jak wymienione powyżej. Wszystkie te elementy, w tym również posiłek, są jedynie elementem koniecznym (składowym) szkolenia, zapewniającym prawidłowy jego przebieg. Wnioskodawczyni podkreśla, iż ww. wydatki nie są Jej "wymysłem", ale powszechną praktyką.

Dodatkowo Wnioskodawczyni wskazuje, iż ww. wydatki mają na celu zintensyfikowanie dotychczasowej sprzedaży wyrobów i usług, co jest standardem w branży, podobnie, jak troska o co najmniej utrzymanie dotychczasowych klientów i poziomu sprzedaży, jak i pozyskanie nowych. Działania te ukierunkowane są na zachowanie oraz zabezpieczenie źródła przyszłych przychodów poprzez budowanie trwałych więzi gospodarczych ze swoimi kontrahentami. Posiłki nie noszą znamion okazałości i wystawności, ale odpowiadają standardom biznesowym i podstawowym kanonom kultury. Koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów utrzymywanych przez Wnioskodawczynię, jednak jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte.

Wnioskodawczyni, na podstawie utrwalonego orzecznictwa stwierdza, iż każdorazowo to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami. Ocena charakteru i okoliczności spotkania nie jest możliwa w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej. Jednakże w tym trybie jest możliwe potwierdzenie prawidłowego sposobu interpretacji art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), zwanej dalej: "u.p.d.o.f."

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone podczas prowadzonych szkoleń, seminariów, konferencji oraz imprez reklamowych dla kontrahentów (działania informacyjno-promocyjne lub promocyjno - reklamowe) stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawczyni, wszystkie ww. wydatki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 u.p.d.o.f. i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Wnioskodawczyni podkreśla, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając na względzie rozwiązania prawne przyjęte na gruncie u.p.d.o.f, chodzi o rozgraniczenie wydatków (kosztów) na cele reprezentacji, te bowiem na mocy wspomnianego art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f., nie są uważane za koszty uzyskania przychodów. Jak wynika ze słownikowej definicji "reprezentacja" - to "okazałość, wystawność w czyimś w sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Można wskazać na określone działania, które zarówno w piśmiennictwie podatkowym, jak też w dotychczasowym orzecznictwie sądowym, uznane zostały za typowe przejawy reprezentacji. Należą do nich m.in. wydatki, w tym zwłaszcza na usługi gastronomiczne, związane z wystawnym podejmowaniem kontrahentów, koszty prezentów wręczanych obecnym lub potencjalnym partnerom handlowym, itd. Chodzi więc o takie działania, u podłoża których leży ułatwienie nawiązywania i podtrzymanie kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji i których zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy, jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego. Wydatkami na reprezentację będą wydatki ponoszone na rzecz ewentualnych lub istniejących kontrahentów, mające, poprzez zbudowanie pozytywnego wizerunku firmy, zachęcić kontrahentów do nawiązania, podtrzymania lub rozszerzenia kontaktów handlowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie tylko cel poniesienia kosztów, ale i ich wystawny charakter decyduje o uznaniu wydatków za koszty reprezentacyjne. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają z pewnością charakter reprezentacyjny.

W związku z tym nie można uznać, iż każda relacja (spotkanie) Wnioskodawczyni z Jej kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami, skutkiem której jest poniesienie wydatku, mieści się w dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f, a w konsekwencji nie stanowi kosztu uzyskania przychodów.

Nie zawsze bowiem wydatki poniesione na usługi gastronomiczne mają charakter reprezentacyjny. Aby wydatki te zostały uznane za reprezentację, muszą wychodzić poza ustalone normy czy zwyczaje, mieć charakter wytworności i wystawności. W sytuacji przedstawionej we wniosku wydatki ponoszone przez Wnioskodawczynię nie mają charakteru uroczystego, wytwornego, czy okazałego, lecz polegają na zapewnieniu jedynie standardowego poczęstunku, zwyczajowo przyjętego w takich okolicznościach. Każdorazowo mamy tu do czynienia z sytuacją, gdzie wydatki nie polegają na wystawnym podejmowaniu kontrahentów, a są zwyczajowo przyjęte i standardowe.

W realiach życia gospodarczego, z uwzględnieniem charakteru działalności firmy, ponoszenie wydatków, w związku z sytuacjami przedstawionymi wyżej jest normą, standardem i z założenia nie świadczy o wystawności, wytworności.

Wnioskodawczyni uważa, iż może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wydatki wymienione wyżej, ponoszone w związku z organizacją szkoleń, seminariów, konferencji oraz imprez reklamowych dla kontrahentów. Wnioskodawczyni w związku z organizacją szkoleń, seminariów, konferencji oraz imprez reklamowych dla kontrahentów nie dysponuje kuchnią, czy też kucharzami, którzy na miejscu mogliby przygotować i podać posiłki. Jedynym zatem alternatywnym rozwiązaniem byłoby poinformowanie kontrahentów, iż, jako że Wnioskodawczyni nie zapewni im wyżywienia, są oni zobowiązani zabrać prowiant ze sobą, "wytrzymać" bez posiłku kilka, czy kilkanaście godzin, odszukać restaurację we własnym zakresie (samemu się tam udać i spożyć posiłek), etc. Powyższy sposób postępowania naraziłby Wnioskodawczynię na śmieszność i z pewnością skutecznie zniechęciłby Jej kontrahentów do uczestnictwa w szkoleniach, a w konsekwencji mógłby negatywnie wpłynąć na przyszłą współpracę z Wnioskodawczynią.

Jak zatem wynika z powyższego, związek organizowanych szkoleń i nabywanych w ich ramach usług gastronomicznych z przychodami Wnioskodawczyni jest ewidentny. Ponadto, wydatki te nie stanowią reprezentacji, gdyż nie mają cech okazałości, wyniosłości, przepychu, bogactwa, etc. Celem Wnioskodawczyni nie jest również budowanie na tych przesłankach swojego wizerunku. Wręcz przeciwnie, Wnioskodawczyni, jako organizator szkolenia pragnie jedynie zapewnić uczestnikom odpowiednie warunki, które w żaden sposób nie wybiegają poza ramy biznesowego standardu i kanonów kultury. Twierdzenie, iż posiłek podczas, czy po szkoleniu stanowi reprezentację musiałoby prowadzić do równie absurdalnego wniosku, iż reprezentacją jest także zapewnienie uczestnikom szkolenia np. miejsc parkingowych, krzeseł, toalety, przysłowiowej kartki papieru na notatki, etc. Zatem wydatki na wydanie zaproszeń i materiałów biurowych, zwyczajowy poczęstunek oraz zakup napojów bezalkoholowych lub zakup usługi cateringowej, wynajem obiektu wraz z salą szkoleniową, wynagrodzenie z tytułu wynajmu sprzętu technicznego i przygotowania materiałów szkoleniowych, noclegi i ubezpieczenie uczestników, wynagrodzenie wykładowców, zakup kompleksowej usługi organizacji konferencji (faktura wystawiona przez organizatora) zawierającej również usługę gastronomiczną stanowią koszty uzyskania przychodów. W kontekście pojęcia "reprezentacja" oraz analizy art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. stwierdzić należy, iż wydatki te nie noszą znamion reprezentacji. Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów utrzymywanych przez Wnioskodawczynię, jednak jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f. Podanie kontrahentowi zwyczajowego poczęstunku, zakup napojów bezalkoholowych oraz zakup usługi cateringowej, czy organizacja szkolenia nie świadczą o wystawności lub okazałości przedsiębiorcy. Nadto wpływ takiego postępowania na kształtowanie pozytywnego wizerunku firmy jest znikomy, gdyż jest wyrazem pewnego standardu spotkań biznesowych. Tego typu wydatki nie powinny być kwalifikowane jako wydatki reprezentacyjne (w rzeczywistości bowiem, podejmowane przez Wnioskodawczynię działania mają charakter reklamowo-marketingowy oraz informacyjny).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała wyroki WSA w Krakowie z dnia 18 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 620/10 oraz z dnia 3 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 2142/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny tego związku winno przy tym wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy w tym zakresie posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej, w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika, w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Reprezentacja to również wydatki, w tym zwłaszcza na usługi gastronomiczne, związane z wystawnym podejmowaniem kontrahentów, koszty prezentów wręczanych obecnym lub potencjalnym partnerom handlowym, organizowanie z wielkim rozmachem imprez, czy spotkań, wystawnych bankietów z ekskluzywnym menu. Chodzi więc o takie działania, u podłoża których leży ułatwienie nawiązywania i podtrzymanie kontaktów handlowych, także poprzez budowanie osobistych relacji i których zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy, jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego. Istotny jest cel tych działań, a charakter ponoszonych wydatków bezsprzecznie będzie świadczył o zamiarze kreowania pozytywnego wizerunku firmy, czyli lepszego jej postrzegania na zewnątrz.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni ponosi wydatki związane z organizacją szkoleń, seminariów, konferencji, imprez reklamowych dla kontrahentów (działania informacyjno - promocyjnie lub promocyjno - reklamowe), na które składają się wydatki ponoszone na:

* wydanie zaproszeń i materiałów biurowych,

* zwyczajowy poczęstunek oraz zakup napojów bezalkoholowych lub zakup usługi cateringowej,

* wynajem obiektu wraz z salą szkoleniową,

* wynagrodzenie z tytułu wynajmu sprzętu technicznego i przygotowania materiałów szkoleniowych,

* noclegi i ubezpieczenie uczestników,

* wynagrodzenie wykładowców,

* zakup kompleksowej usługi organizacji konferencji (faktura wystawiona przez organizatora), zawierającej również usługę gastronomiczną.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż na gruncie niniejszej sprawy istotnym jest rozstrzygnięcie kwestii, czy ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też nie mają tego charakteru, a służą zachęcaniu kontrahentów (odbiorców) do nawiązania, utrzymania, bądź rozszerzenia kontaktów oraz nabywania oferowanych towarów, co ma znaczenie w kontekście wielkości osiąganych przychodów.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wydatki, jakie Wnioskodawczyni poniesie, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, o ile wydatki te nie będą nosiły cech okazałości, wystawności, a ich charakter nie będzie świadczył o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania firmy na zewnątrz w porównaniu z podmiotami gospodarczymi świadczącymi lub oferującymi podobne usługi bądź produkty. Zauważyć bowiem należy, iż działania, których głównym celem jest poprawa wizerunku przedsiębiorcy, również stanowią wydatki zaliczane do kosztów reprezentacji, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazano powyżej, kwalifikacja prawna wydatków wskazanych we wniosku wymaga oceny, czy mają kształtować popyt na dystrybuowane towary firmy Wnioskodawczyni, czy też mają służyć budowaniu relacji z kontrahentami i wywołaniu jak najlepszego wrażenia.

Zatem, w sytuacji, gdy głównym celem organizacji szkoleń, seminariów, konferencji oraz imprez reklamowych dla kontrahentów jest reklama towarów oferowanych przez firmę Wnioskodawczyni, a liczba uczestników nie będzie wynikiem ich selekcji (o której mowa poniżej), to wydatki na organizację tej konferencji mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jak wskazała Wnioskodawczyni podczas ww. szkoleń, seminariów, konferencji, czy imprez reklamowych dla kontrahentów jest przewidziane wyżywienie dla uczestników. Jeżeli więc zapewnienie poczęstunku stanowi przejaw gościnności nie wykraczający poza główny wskazany we wniosku cel tego spotkania, można wówczas uznać te wydatki za koszt podatkowy.

W przypadku natomiast, gdy możliwość uczestniczenia w ww. szkoleniach, seminariach, konferencjach, czy imprezach reklamowych będą mieli tylko wyselekcjonowani partnerzy handlowi Wnioskodawczyni - np. grupa jej klientów o określonym "potencjale zakupowym usług" i jeśli spotkanie to zostanie przygotowywane z myślą o budowaniu relacji z tymi kontrahentami, wydatki na jego organizację, w tym koszty wyżywienia, mają charakter reprezentacyjny i nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślić także należy, iż jeżeli wśród wydatków Wnioskodawczyni związanych z organizacją konferencji szkoleniowych dla kontrahentów - catering - znalazłyby się wydatki na napoje alkoholowe to koszty te podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z literalnym brzmieniem cyt. powyżej art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż wydatki związane z organizacją wskazanych we wniosku szkoleń, seminariów, konferencji, czy imprez reklamowych, co do zasady, spełniają przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów, o ile przedmiotowe wydatki nie będą miały charakteru reprezentacyjnego oraz zostaną właściwie udokumentowane.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2, 3 i 4 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.