IBPBI/1/415-435/09/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa

(tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia strat powstałych w wyniku kradzieży środków pieniężnych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2009 r.wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia strat powstałych w wyniku kradzieży środków pieniężnych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Prowadzi książkę przychodów i rozchodów. Przedmiotem działalności jest produkcja pieczywa oraz sprzedaż art. spożywczych i napojów alkoholowych. Sklep jest monitorowany całodobowo przez firmę ochroniarską, ale nie jest ubezpieczony od OC. W miesiącu kwietniu br. miało miejsce następujące zdarzenie:

W godzinach popołudniowych do sklepu przyszedł mężczyzna i poprosił sprzedawczynię o butelkę alkoholu, gdy sprzedawczyni odwróciła się by podać alkohol z regału, mężczyzna ten wyrwał kasetkę z kasy fiskalnej i uciekł. Sprzedawczyni włączyła alarm i telefonicznie poinformowała wnioskodawczynię o zdarzeniu. Grupa interwencyjna przyjechała niemal natychmiast, wnioskodawczyni również. Niestety mężczyzna zdążył uciec z kasetką w której były pieniądze z utargu. Całe zdarzenie z kradzieży jest nagrane i zarejestrowane na stacji monitorowania. Wnioskodawczyni zgłosiła również na policję kradzież pieniędzy, na tę okoliczność został sporządzony protokół. Sprawca ukradł kasetkę z pieniędzmi, a strata wyniosła ok. 5.000 zł z utargu. Do tej pory sprawcy nie odnaleziono i sprawa zostanie umorzona. Taka sytuacja zdarzyła się po raz pierwszy, odkąd wnioskodawczyni prowadzi działalność, tj. od 2005 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy strata z tytułu zuchwałej kradzieży kasetki z pieniędzmi - gotówki można zaliczyć do kosztów uzyskana przychodu.

Zdaniem wnioskodawczyni zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.o.f. Art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera w swojej treści wzmianki, że do kosztów podatkowych nie można zaliczyć straty z tytułu kradzieży gotówki. Wnioskodawczyni uważa, iż ponieważ strata ta nie była wynikiem zaniedbania ze strony sprzedawcy ani wnioskodawczyni jako właściciela sklepu, ww. stratę można uznać za koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów, ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie wyszczególniono strat w środkach pieniężnych. U podmiotów prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu, kosztem uzyskania przychodów jest niewątpliwie właściwie udokumentowany zakup towarów handlowych. W przypadku strat w majątku obrotowym trudno mówić, że zmierzają one do osiągnięcia przychodów. Mogą one jednak co do zasady stanowić element kosztowy w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Możliwość zaliczenia poniesionej straty do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowana jest od spełnienia następujących warunków:

* strata musi być związana z całokształtem prowadzonej działalności,

* jej powstanie musi być spowodowane działaniem niezawinionym przez podatnika,

* musi być właściwie udokumentowana,

* podatnik winien wykazać, iż podjął właściwe działania zabezpieczające przed powstaniem tejże straty.

Należy mieć na uwadze, że nie w każdym przypadku strata w środkach obrotowych może być kosztem uzyskania przychodów. Ze względu na różnorodność występujących sytuacji, zaliczenie strat do kosztów uzyskania przychodów powinno być każdorazowo oceniane indywidualnie w aspekcie: całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej, okoliczności, które spowodowały powstanie straty, formy udokumentowania straty oraz podjętych działań zabezpieczających. Podatnik nie może bezkrytycznie kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów wszelkich strat powstałych w gospodarce środkami obrotowymi, będących następstwem jego niewłaściwego lub nieracjonalnego działania. Ryzyko prowadzonej działalności gospodarczej ponosi podatnik i nie ma możliwości przenoszenia tego ryzyka na Budżet Państwa w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, poprzez zaliczenie w koszty poniesionych strat. Wyjątkiem będą tu jedynie nieprzewidywalne sytuacje, których uniknięcie było niemożliwe, pomimo podjęcia wszelkich koniecznych działań w celu ich zapobieżenia.

Aby możliwe było rozliczenie w kosztach straty poniesionej w wyniku kradzieży gotówki, konieczne jest, poza spełnieniem ww. warunków, przestrzeganie przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 129, poz. 858 z późn. zm.). Rozporządzenie to określa warunki oraz parametry jakie powinny spełniać pomieszczenia oraz urządzenia służące do przechowywania środków pieniężnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w sklepie prowadzonym przez wnioskodawczynię doszło do kradzieży kasetki z pieniędzmi z kasy fiskalnej. Pomimo monitoringu oraz interwencji firmy ochroniarskiej sprawcy nie udało się zatrzymać. Kradzież pieniędzy zgłoszona została na policji, jednak w związku z tym, iż sprawcy nie odnaleziono postępowanie zostanie umorzone.

Kradzież może być uznana za zdarzenie losowe, niezależne od woli wnioskodawczyni, a powstała w wyniku kradzieży strata wiąże się niewątpliwie z całokształtem działalności prowadzonej przez wnioskodawczynię.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż kradzież środków pieniężnych jako zdarzenie losowe może stanowić dla Wnioskodawczyni pośredni koszt uzyskania przychodu. Datą poniesienia tego kosztu będzie data otrzymania postanowienia o umorzeniu śledztwa. Postanowienie z tą datą będzie bowiem stanowiło dokument uprawdopodabniający poniesioną stratę a prawidłowe udokumentowanie straty poniesionej w związku z kradzieżą jest jednym z podstawowych warunków zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów. Należy również prawidłowo udokumentować wysokość poniesionej straty.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy środki pieniężne, które Wnioskodawczyni utraciła w wyniku kradzieży były należycie zabezpieczone. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.