IBPBI/1/415-431/11/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 26 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu amortyzowania wytworzonej we własnym zakresie wartości niematerialnej i prawnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu amortyzowania wytworzonej we własnym zakresie wartości niematerialnej i prawnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która w marcu 2011 r. założyła działalność gospodarczą w branży innowacji technologicznych, dotyczących ochrony środowiska z wykorzystaniem ekoinwentyki. Wnioskodawca dokonał odkrycia nowego rozwiązania technologicznego, dotyczącego wykorzystania procesów biodegradacji do oczyszczania powietrza i olejów smarowych. Odkrycie to zostanie wycenione przez rzeczoznawcę, wprowadzone do prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji wartości niematerialnych i prawnych oraz będzie amortyzowane. Ponadto odkrycie to Wnioskodawca zamierza wnieść jako know-how do innej spółki kapitałowej - spółki z o.o. w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W tej sytuacji w spółce z o.o. nastąpi zwiększenie jej kapitału, a w efekcie powstanie dodatnia wartość firmy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych ma prawo amortyzować wycenione przez rzeczoznawcę odkrycie (know-how), stanowiące wartość niematerialną i prawną.

Ad. 2

Minimalny okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od pozostałych wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych wynosi 60 miesięcy. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że może dokonywać odpisów przez okres 10 lat.

Ad. 3

Odpisy amortyzacyjne, o których mowa we wniosku, będą stanowiły podatkowy koszt uzyskania przychodów, ponieważ w nawiązaniu do art. 23 ust. 1 pkt 45a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody związane z posiadanym know-how będą opodatkowane.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) i b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

W myśl natomiast art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Z powyższych przepisów wynika, iż amortyzacji podlegają jedynie te wartości niematerialne i prawne wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego pozarolniczej działalności gospodarczej, które zostały przez niego nabyte i których przewidywany okres używania w działalności jest dłuższy niż rok. Nie podlegają zatem amortyzacji te wartości niematerialne i prawne, które zostały przez podatnika wytworzone we własnym zakresie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od marca 2011 r. prowadzi indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą w branży innowacji technologicznych dotyczących ochrony środowiska z wykorzystaniem ekoinwentyki. Jednocześnie dokonał odkrycia nowego rozwiązania technologicznego, dotyczącego wykorzystania procesów biodegradacji do oczyszczania powietrza i olejów smarowych, które zamierza uznać za wartość niematerialną i prawną (know-how).

Z powyższego wynika zatem, iż Wnioskodawca w istocie wytworzył we własnym zakresie wartość niematerialną i prawną, a nie dokonał jej nabycia.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wskazana we wniosku wartość niematerialna i prawna, jako wytworzona we własnym zakresie przez Wnioskodawcę, nie będzie podlegała amortyzacji w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż z uwagi na fakt, że wskazana we wniosku wartość niematerialna i prawna nie będzie mogła podlegać amortyzacji, ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i 3 jest bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 4 i 5 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.