IBPBI/1/415-429/14/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 marca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 31 marca 2014 r.), uzupełnionym 9 i 14 lipca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej kwot netto wraz z nieodliczonym podatkiem VAT, wynikających z faktur związanych z wykorzystywaniem w tej działalności samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej kwot netto wraz z nieodliczonym podatkiem VAT, wynikających z faktur związanych z wykorzystywaniem w tej działalności samochodu. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 czerwca 2014 r. Znak: IBPP2/443-319/14/BW, IBPBI/1/415-429/14/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 9 i 14 lipca 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w lipcu 2013 r. zawarł z salonem samochodowym umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego, który jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej (Wnioskodawca świadczy opodatkowane usługi prawne).

W związku z tym odliczył na podstawie pierwszej otrzymanej faktury:

* naliczony podatek VAT ograniczony do kwoty 6.000 zł (w deklaracji VAT-7),

* w podatkowej księdze przychodów kwotę netto czynszu inicjalnego powiększoną o nieodliczony podatek VAT ponad możliwą do odliczenia kwotę 6.000 zł.

W kolejnych miesiącach (do 31 marca 2014 r.) kosztem uzyskania przychodu były raty leasingowe wynikające z harmonogramu umowy w kwocie brutto.

W świetle zmienionych od 1 kwietnia 2014 r. przepisów dotyczących odliczania podatku VAT naliczonego oraz kosztów uzyskania przychodów w zakresie zarówno rat leasingowych, jak też innych kosztów eksploatacji samochodu osobowego wykorzystywanego w opodatkowanej działalności gospodarczej, przy równoczesnej rezygnacji podatnika z rejestracji umowy leasingowej w urzędzie skarbowym oraz rezygnacji z prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu Wnioskodawca, w oparciu o obowiązujące od 1 kwietnia br. przepisy, zamierza odliczać:

* 50% podatku VAT naliczonego w fakturach VAT za raty leasingowe i innych fakturach dotyczących kosztów eksploatacji samochodu takich jak naprawy, paliwo, oleje, przeglądy techniczne itp. (w deklaracjach VAT-7),

* pozostałe 50% podatku VAT naliczonego w fakturach VAT wraz z kwotami netto faktur odnoszone byłoby w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 8 lipca 2014 r., Wnioskodawca wskazał, że wskazane we wniosku koszty eksploatacyjne dotyczą zakupu:

* opon, akumulatorów, części zamiennych, olei samochodowych, płynów do spryskiwaczy,

* środków do utrzymania czystości samochodu, takich jak szampony, ścierki, gąbki,

* usług wulkanizacyjnych,

* usług remontowych,

* usług myjni samochodowych i przeglądów technicznych,

* zakupu paliwa (50% podatku VAT będzie możliwe do odliczenia od 1 lipca 2015 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione w stanie faktycznym zaliczenie kwot netto, wraz z nieodliczonym w 50% podatkiem VAT, w ciężar kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z późn. zm. wprowadzonymi ustawą z 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych ustaw, powstała wątpliwość dotycząca zarówno odliczania podatku VAT zawartego w kolejnych ratach, począwszy od 1 kwietnia 2014 r. jak również w zakresie możliwości zaliczenia rat w kosztach uzyskania przychodu. Leasingowany samochód osobowy będzie w dalszym ciągu wykorzystywany w opodatkowanej podatkiem VAT działalności gospodarczej, jednak ze względu na charakter prowadzonej działalności, Wnioskodawca nie będzie zgłaszał umowy w urzędzie skarbowym, nie będzie też prowadził szczegółowej ewidencji przebiegu pojazdu, której wzór podano w cyt. ustawie o VAT.

Wnioskodawca uważa, że wprowadzone zmiany przepisów pozwolą mu na odliczenie 50% podatku VAT zawartego w kolejnych ratach leasingu operacyjnego, jak również 50% podatku naliczonego w fakturach VAT, dotyczących kosztów eksploatacji samochodu. Pozostałe 50% podatku VAT naliczonego, jak również kwota netto z faktur stanowić będzie koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Kwestie dotyczące zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z umowami leasingu zostały uregulowane w art. 23a-23I ww. ustawy. Zgodnie z treścią art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Jak wynika z art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Zgodnie z art. 23b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 23f-23h.

Z przepisów powyższych wynika, że (co do zasady) jeżeli umowa leasingu spełnia określone w art. 23b ust. 1 pkt 1 i 3 oraz ust. 2 ww. ustawy warunki, to wówczas ponoszone w podstawowym okresie przez leasingobiorcę (korzystającego prowadzącego pozarolniczą działalność gospodarczą) w związku z tą umową wydatki z tytułu używania przedmiotu leasingu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Zauważyć także należy, że (co do zasady) naliczony podatek od towarów i usług, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z cytowanego przepisu wynika więc, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Zasada ta, w zakresie podatku dochodowego obowiązuje również podatników, którzy w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r., nie będą korzystać ze 100% odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego, o ile samochód ten będzie w całości wykorzystywany przez podatnika w prowadzonej działalności gospodarczej (nie będzie wykorzystywany na cele niezwiązane z tą działalnością).

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego, który wykorzystuje na cele prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z wykorzystywaniem tego samochodu Wnioskodawca ponosi także wydatki związane z jego eksploatacją, tj. zakup opon, akumulatorów, części zamiennych, olei samochodowych, płynów do spryskiwaczy, środków do utrzymania czystości samochodu (takich jak szampony, ścierki, gąbki), usług wulkanizacyjnych, usług remontowych, usług myjni samochodowych i przeglądów technicznych, zakupu paliwa. Wnioskodawca zrezygnował z rejestracji ww. umowy w urzędzie skarbowym oraz prowadzenia dla celów podatku od towarów i usług ewidencji przebiegu pojazdu. W związku z tym przysługuje mu prawo do odliczenia 50% podatku VAT od uiszczanych rat leasingowych oraz ww. wydatków eksploatacyjnych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że jeżeli w istocie zawarta przez Wnioskodawcę umowa leasingu operacyjnego spełnia przesłanki, o których mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a samochód, o którym mowa we wniosku, nie jest wykorzystywany na cele prywatne, to Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wartość netto uiszczanych rat leasingowych oraz wskazane wydatki eksploatacyjne, o ile zostaną one prawidłowo udokumentowane. Do kosztów uzyskania przychodów może także zaliczać naliczony podatek VAT od ww. wydatków eksploatacyjnych i rat leasingowych, którego nie może odliczyć od podatku należnego na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (50% tego podatku).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie nadmienić należy, że w zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.