IBPBI/1/415-429/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 maja 2009 r.), uzupełnionym w dniu 21 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania wskazanego we wniosku pojazdu za samochód osobowy - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania wskazanego we wniosku pojazdu za samochód osobowy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 14 lipca 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 21 lipca 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1 października 1992 r. wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest małym podatnikiem, ponieważ osiągnięta w poprzednim roku podatkowym sprzedaż nie przekroczyła kwoty określonej w art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 30 kwietnia 2009 r. zakupiła i zarejestrowała w Urzędzie Miasta samochód. Zgodnie z dołączonym do ww. pojazdu wyciągiem ze świadectwa homologacji z dnia 7 grudnia 2007 r. pojazd wyposażony jest w 6 siedzeń: 2 w pierwszym rzędzie, 2 w drugim, 2 w trzecim rzędzie (na podstawie pkt 42.1 wyciągu ze świadectwa homologacji).

Rodzaj pojazdu: ciężarowy (na podstawie pkt 50 tiret pierwszy wyciągu ze świadectwa homologacji). Podrodzaj: wielozadaniowy (na podstawie pkt 50 tiret drugi wyciągu ze świadectwa homologacji). Dopuszczalna ładowność: 854 kg (na podstawie pkt 50 tiret siódmy wyciągu ze świadectwa homologacji). Długość przestrzeni ładunkowej: nie określono (na podstawie pkt 6.5 wyciągu ze świadectwa homologacji). Pojazd zawiera fabrycznie zamontowaną za trzecim rzędem siedzeń kratkę oddzielająca przestrzeń pasażerską od przestrzeni ładunkowej. Wymieniony wyżej pojazd zakupiony został celem wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż przedmiotowy pojazd posiadający więcej niż jeden rząd siedzeń oddzielonych od części przeznaczonej do przewozu ładunków trwałą przegrodą nie spełnia określonych w art. 5a pkt 19 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunków pozwalających uznać go za samochód ciężarowy.

Maksymalna masa całkowita określona w wyciągu ze świadectwa homologacji przedmiotowego pojazdu wynosi 2.940 kg (pkt 14.1 ww. wyciągu).

Wnioskodawczyni nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym stwierdzającym, iż przedmiotowy pojazd jest samochodem ciężarowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można uznać za samochód ciężarowy wymieniony powyżej pojazd (zgodnie z art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) na podstawie posiadanego wyciągu ze świadectwa homologacji.

Zdaniem wnioskodawczyni, wymieniony powyżej pojazd należy uznać za samochód osobowy w myśl przepisów art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mimo, iż spełnia on warunki do tego, aby w myśl przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług mógł zostać uznany za samochód ciężarowy (na podstawie wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 19 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Stosownie do treści art. 5c ust. 1 ww. ustawy, w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a)-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zatem, posiadanie przez wnioskodawczynię jedynie wyciągu ze świadectwa homologacji, z którego wynika, iż zakupiony samochód jest samochodem ciężarowym, nie jest wystarczającym dokumentem, aby na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujących w 2009 r. uznać go za samochód ciężarowy.

Kluczowym elementem definicji zawartej w cytowanym art. 5a pkt 19 lit. a)-e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest sformułowanie "pojazd samochodowy", które nie jest definiowane przez przepisy podatkowe.

W związku z powyższym, konieczne jest odniesienie się do definicji wskazanego sformułowania zawartej w przepisach prawa regulujących dane zagadnienie. W tym przypadku będzie to ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), która w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h, określenie to nie obejmuje jednak ciągnika rolniczego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wskazany we wniosku samochód nie spełnia wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli pozwalających uznać go za samochód ciężarowy. Ponadto dopuszczalna masa całkowita tego samochodu nie przekracza 3,5 tony (ponieważ wynosi 2,94 tony), a wnioskodawczyni nie posiada zaświadczenia wydanego przez okręgową stację kontroli pojazdów, o przeprowadzonym dodatkowym badaniu technicznym stwierdzającym, iż ww. samochód jest samochodem ciężarowym.

Skoro z definicji zawartej w art. 5a ust. 19 ww. ustawy wynika, iż samochodem osobowym jest każdy pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, chyba że jest pojazdem spełniającym warunki enumeratywnie wymienione w lit. a)-e) tego przepisu, to tym samym nie spełnienie tych warunków powoduje uznanie wskazanego we wniosku pojazdu za samochód osobowy. Powyższa definicja samochodu osobowego została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2007 r. Natomiast powołany w stanowisku wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. sygn. C-414/07 zapadł na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług i dotyczy możliwości odliczenia podatku VAT, co nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabyty przez wnioskodawczynię samochód traktowany jest jako samochód osobowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.