IBPBI/1/415-426/10/ESZ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów organizowanych w restauracji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 24 luty 2010 r.), uzupełnionym w dniu 27 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla klientów podczas spotkań organizowanych w restauracji - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla klientów podczas spotkań organizowanych w restauracji.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 14 kwietnia 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-199/10/ESZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 27 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W latach 2008 i 2009 Spółka nie uznawała jako koszty reprezentacji wydatków na obiady i drobne poczęstunki podawane podczas spotkań z zaproszonymi przez Spółkę przedstawicieli odbiorców krajowych i zagranicznych oraz dostawców zagranicznych (w celu zawarcia korzystnych dla Spółki kontraktów), organizowanymi w związku z koniecznością pokazania im procesu produkcyjnego bieżnikowania opon i namówienia ich do współpracy ze Spółką. Specyfika produkcji wymaga przekonania odbiorców Spółki do nie ustępującej w dużym stopniu jakości opon, w stosunku do opon nowych, stąd pokazanie procesu produkcji opon bieżnikowanych ma dla sprzedaży Spółki istotne znaczenie. Wydatki te Spółka klasyfikowała jako koszty podróży służbowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano w szczególności, iż spotkania z kontrahentami odbywają się w siedzibie firmy na wyraźne zaproszenie Spółki, skierowane do potencjalnych kontrahentów i aktualnie współpracujących ze Spółką, w celu zapoznania ich z technologią produkcji opon i omówienia szczegółów dalszej współpracy. Zapoznanie z technologią produkcji opon bieżnikowanych ma na celu wzbudzenie zaufania potencjalnych kontrahentów do produktów Spółki - opon bieżnikowanych. Spółka uważa, że z punktu widzenia celu, spotkania z kontrahentami krajowymi (w mniejszości) i zagranicznymi (w większości), spełniają ogólne wymogi art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wydatki związane z organizacją takiego spotkania są ponoszone w celu osiągnięcia i zabezpieczenia przychodu.

Do wydatków związanych z takim spotkaniem Spółka zalicza koszty związane ze skromnym obiadem w mieście oddalonym od zakładu około 15km, ponieważ sprowadzenie posiłków i napojów na teren zakładu byłoby znacznie kosztowniejsze tym bardziej, że najdogodniejszy dojazd do zakładu prowadzi przez to miasto. Restauracje, do których Spółka zaprasza gości są przeciętnego standardu, a koszt jednego uczestnika nie przekracza 50 do 60 zł Kontrahentom przeważnie towarzyszy 1 lub 2 przedstawicieli zakładu Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane wyżej wydatki można uznać za koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wydatki można uznać za koszt uzyskania przychodu. W uzupełnieniu wniosku Spółka dodała, iż stoi na stanowisku, że wymienione wydatki nie noszą charakteru wydatków reprezentacyjnych, są związane z przyszłymi przychodami lub z zabezpieczeniami źródła przychodu i mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. Znak: IPPB/4240-24/09-2/AM.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż rozstrzygnięcie czy wydatki, o których mowa mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zależy od tego, czy dotyczą one reprezentacji, t.j. czy wydatki na obiady poza siedzibą Spółki ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (wizerunku). Złożony wniosek dotyczy m.in. oceny charakteru ww. wydatków poniesionych w związku ze spotkaniami biznesowymi z kontrahentami (potencjalnymi kontrahentami) Spółki.

W ocenie tutejszego organu wydatki na obiady oraz ewentualne drobne poczęstunki (kawa, herbata, ciastka) podawane w trakcie spotkań z kontrahentami w lokalach zewnętrznych, wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Pomimo tego, że w czasie spotkań tych omawiane są zasady współpracy, negocjowane kontrakty to wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, znajdujące się poza siedzibą firmy. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych. Trudno wykazać zatem inny niż reprezentacja, cel poniesienia tych wydatków. W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia "reprezentacja" oraz z analizy przytoczonego art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na zorganizowanie spotkań biznesowych poza siedzibą firmy są wydatkami na reprezentację i jako takie nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanej przez Spółkę interpretacji indywidualnej, tut. organ informuje, iż została wydana w indywidualnej sprawie i nie wiąże Organu podatkowego, właściwego do wydania niniejszej interpretacji indywidualnej.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Jawna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup poczęstunku dla kontrahentów (potencjalnych kontrahentów) podczas spotkań organizowanych w siedzibie firmy wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 11, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.