IBPBI/1/415-422/10/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 30 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku samochodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni zakupiła samochód ciężarowy Mercedes Sprinter 312 o ładowności 3,5 t na swoją firmę. Samochód ten nie był zarejestrowany w Polsce i nie posiadał dodatkowego badania technicznego zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług. W dniu 18 stycznia 2010 r. został on po raz pierwszy zarejestrowany w Polsce, natomiast dodatkowe badanie stwierdzające, że jest to pojazd który spełnia warunki określone w art. 86 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług wykonano 26 marca 2010 r. Na zakup samochodu został zaciągnięty kredyt częściowo pokrywający wartość samochodu. W kwietniu 2009 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, ale ze względu na zamknięcie poprzedniej działalności gospodarczej w 2007 r. nie miała statusu podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą. Samochodu tego nie wprowadziła do ewidencji środków trwałych, tylko używała go w prowadzonej działalności gospodarczej prowadząc ewidencję przebiegu pojazdu i zaliczając koszty paliwa i inne zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W dniu 26 marca 2010 r. po przeprowadzeniu dodatkowego badania technicznego samochód ten, jako samochód ciężarowy, wprowadziła do ewidencji środków trwałych zgodnie z art. 22d ust. 2, traktując go jako ujawniony środek trwały.

Wartość początkową tego samochodu ustaliła dodając do ceny zakupu prowizję od udzielonego kredytu, wartość odsetek od tego kredytu zapłaconych do dnia 26 marca 2010 r., opłaty skarbowe od zarejestrowania pojazdu oraz koszt dodatkowego badania stwierdzającego, że jest to samochód ciężarowy. W kwietniu 2010 r. zamierzała dokonać jednorazowej amortyzacji zgodnie z art. 22k ust. 7 i art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowo ustalono wartość początkową środka trwałego.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość środka trwałego to zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie nabycia w drodze kupna cena nabycia. Zgodnie z ust. 3 opłaty skarbowe, odsetki od kredytu, prowizje i inne, czyli odsetki od kredytu, prowizja od kredytu, opłata skarbowa i koszt dodatkowego badania stwierdzającego, że jest to samochód ciężarowy również powiększają wartość początkową tego samochodu, nie mogą one być zaliczone w koszty na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu, bo nie są to koszty związane z używaniem samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jedną z podstawowych kategorii decydujących o prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest właściwe określenie wartości początkowej środków trwałych. Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna cenę nabycia.

W myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni nabyła samochód ciężarowy w drodze kupna. Zakup tego samochodu częściowo został sfinansowany kredytem bankowym, w związku z czym Wnioskodawczyni zobowiązana była do zapłaty prowizji od udzielonego kredytu oraz odsetek. Poniosła również wydatki związane z uiszczeniem opłaty skarbowej związanej z rejestracją pojazdu oraz koszty dodatkowego badania technicznego pojazdu.

Zatem w tym przypadku, przy ustaleniu wartości początkowej środka trwałego, zastosowanie znajdzie generalna zasada określona w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni zobowiązana będzie ustalić wartość początkową zakupionego samochodu w oparciu o cenę jego nabycia, w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy, a więc kwotę zapłaconą zbywcy powiększoną o prowizję i odsetki od udzielonego kredytu (zapłacone do momentu wprowadzenia samochodu do ewidencji środków trwałych), opłatę skarbową związaną z rejestracją pojazdu oraz koszty dodatkowego badania technicznego.

Wskazać przy tym należy, iż jeżeli wskazane powyżej wydatki zostały uprzednio bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, winny zostać z tych kosztów wyksięgowane z uwzględnieniem postanowień art. 22e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.