IBPBI/1/415-415/11/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 20 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika w związku z prowadzeniem lokat terminowych, zakładanych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika w związku z prowadzeniem lokat terminowych, zakładanych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (bank) prowadzi rachunki dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą. Są to rachunki bieżące oraz rachunki lokat terminowych. Rachunki bieżące związane są z działalnością gospodarczą tych osób. Na podstawie dodatkowej umowy zawartej z Wnioskodawcą otwierane są dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą rachunki lokat terminowych, na które przenoszone są wolne środki z rachunków bieżących. Lokaty, wraz z należnymi odsetkami, wracają na rachunek bieżący po zakończeniu umownego terminu, na który były zawarte.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych powinien pobierać 19% zryczałtowany podatek dochodowy z odsetek od lokat terminowych osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą opisanych w stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy, odsetki od lokat terminowych osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą należy zaliczyć do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych, tj. do przychodó1)w, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odsetki podlegają opodatkowaniu wg zasad określonych w art. 30a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, zgodnie z którym od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy. Wnioskodawca powinien taki podatek pobierać.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

Z powyższego wynika, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również odsetki od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż odsetki od lokat bankowych mogą, co do zasady, stanowić przychód z dwóch źródeł przychodu, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z kapitałów pieniężnych. Przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą być tylko odsetki z takich rachunków bankowych, które utrzymywane są w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Odsetki od środków zgromadzonych na pozostałych rachunkach (w tym lokatach bankowych), stanowić będą zawsze przychód z kapitałów pieniężnych.

Za rachunki bankowe związane z wykonywaną działalnością gospodarczą uznać należy takie rachunki, za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności. Zatem za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej można uznać jedynie te odsetki, które uzyskiwane są z tytułu przetrzymywania środków pieniężnych na tych rachunkach. Natomiast wolne środki pieniężne przechowywane na lokatach bankowych nie stanowią środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy. W konsekwencji odsetki od takich lokat stanowią przychód z kapitałów pieniężnych. Środki te, w okresie inwestowania, nie służą już bowiem wykonywanej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d (art. 30a ust. 6 ww. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5 (art. 41 ust. 4 ww. ustawy).

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, płatnik pobiera zryczałtowany podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 29 bez względu na to, czy podatnik ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a, jeżeli uzyska od tego podatnika certyfikat rezydencji (art. 41 ust. 9 ww. ustawy).

Ponadto w myśl art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42 ust. 2 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

W razie zaprzestania przez płatnika prowadzenia działalności przed końcem lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik przekazuje informacje, o których mowa w ust. 2, w terminie do dnia zaprzestania działalności (art. 42 ust. 3 ww. ustawy).

Na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, płatnik, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imiennej informacji, o której mowa w ust. 2 pkt 2 (art. 42 ust. 4 ww. ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przypadku gdy osoby fizyczne uzyskują odsetki od rachunków bankowych (w tym lokat terminowych), z których przychód ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych kwalifikuje do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, tj. do źródła przychodów jakim są kapitały pieniężne, bank prowadzący te rachunki oraz naliczający odsetki od zgromadzonych na nich środków, zobowiązany jest do pobierania zryczałtowanego 19% podatku dochodowego od tych odsetek i przekazywania go na rachunek właściwego urzędu skarbowego do 20 dnia następnego miesiąca.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi rachunki bankowe m.in. dla osób fizycznych prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą. Rachunki bieżące prowadzone dla tych osób związane są z wykonywaną przez te podmioty działalnością gospodarczą. Na podstawie dodatkowej umowy Wnioskodawca otwiera dla ww. osób rachunki lokat terminowych, na które przenoszone są wolne środki pieniężne z rachunków bieżących. Po zakończeniu umownego terminu, na który zawarta była ww. umowa, środki zgromadzone na lokacie, wraz z należnymi odsetkami, przekazywane są na rachunek bieżący.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż odsetki uzyskiwane przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w związku z lokowaniem wolnych środków pieniężnych na prowadzonych przez Wnioskodawcę rachunkach lokat terminowych, jako odsetki od rachunków niezwiązanych z wykonywaną działalnością gospodarczą, stanowią dla tych osób przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji z tego tytułu Wnioskodawca pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, co oznacza, iż ciąży na nim obowiązek pobierania i odprowadzania na rachunek właściwego urzędu skarbowego 19% zryczałtowanego podatku dochodowego od naliczonych odsetek od ww. lokat.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 - 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.