IBPBI/1/415-4/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Teresy Chornikowskiej przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych za zakup zegarków opatrzonych logo firmy - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych za zakup zegarków opatrzonych logo firmy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi pozarolnicza działalność gospodarczą. Zamierza rozdawać swoim kontrahentom różnego rodzaju upominki, np. zegarki. Zegarki ma zamiar kupić w wyspecjalizowanym sklepie (na zegarkach znajdować się będzie wygrawerowane logo jej firmy). Na fakturze zakupu będzie napisane - zegarki marki X z logo firmy wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy obdarowując swoich kontrahentów zegarkami z logo firmy, może traktować tę czynność jako koszty reklamy i zaliczać do kosztów uzyskania przychodów.

2. Czy cena zegarków (różne kwoty małe i duże) ma wpływ na zaliczenie zegarków do kosztów reklamy.

3. Czy można potraktować przekazanie tych zegarków jako promocję firmy i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem wnioskodawczyni, zakupione zegarki bez względu na cenę można potraktować jako koszty reklamy lub promocji i zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

* celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

* musi być prawidłowo udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Natomiast wydatki poniesione na reklamę, jako nie wymienione w art. 23 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji i reklamy, wobec powyższego należy posłużyć się słownikową definicją tych pojęć. I tak według Słownika Języka Polskiego (red. M. Szymczak, PWN Warszawa 1989)"reprezentacja" to: "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Przenosząc definicję słownikową na grunt ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stwierdzić należy, iż wydatki na reprezentację to wydatki jakie podatnik ponosi w celu kształtowania i utrwalania korzystnego wizerunku firmy na zewnątrz. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów, itp.

Natomiast według ww. słownika "reklama" to: "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję, środki (np. plakaty, napisy, ogłoszenia itp.) służące temu celowi." Pod pojęciem reklamy należy rozumieć ogół działań podatnika zmierzających do rozpowszechniania pochlebnych informacji o firmie, zaletach jej towarów bądź usług, informacji o miejscach i możliwościach ich nabycia - w celu zwrócenia uwagi na towar lub usługę i zachęcenia do ich zakupu. Może to być realizowane przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Dzięki logo można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Przy czym samo oznaczenie prezentu (gadżetu) logo firmy nie przesądza jeszcze o jego reklamowym charakterze.

Istotne zatem jest rozróżnienie między nakładami ukierunkowanymi na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), a wydatkami mającymi na celu zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania bądź utrzymania kontaktów z przedsiębiorcą oraz nabywania towarów lub usług jego firmy (reklama). Właściwa kwalifikacja wydatku możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp. Należy podkreślić, że o zakwalifikowaniu poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, który w swoim własnym interesie winien wykazać istnienie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskiwanymi przychodami oraz brak istnienia ww. przesłanek negatywnych.

W przypadku materiałów reklamowych o niewielkiej wartości, wydawanych masowo klientom, trudno raczej przypisać im funkcję reprezentacyjną. Ich obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny przedsiębiorstwa (firmy) czy produktu stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na materiały reklamowe lub upominki o niskiej wartości jednostkowej oznaczone logo firmy (np. długopisy, breloczki, smycze reklamowe), wręczane klientom mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku przekazywania prezentów o wyższej wartości, wyselekcjonowanym klientom lub potencjalnym klientom mimo, iż będą oznakowane logo firmy, gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami to wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż wydatki jakie wnioskodawczyni zamierza ponieść na nabycie zegarków o niewielkiej wartości, opatrzonych logo firmy, będą miały charakter wydatków na cele reklamy. Jeżeli zatem ww. zegarki, nie mają znamion okazałości, czy też wystawności, a więc nie wystąpią przytoczone wyżej przesłanki kwalifikujące je do wydatków na cele reprezentacyjne, to wydatki jakie wnioskodawczyni zamierza ponieść na ich nabycie będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile wydatki te zostaną poniesione w celu uzyskania przychodów, bądź też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Natomiast zegarki o wysokiej wartości, pomimo iż opatrzone będą logo firmy, posiadać będą znamiona okazałości, czy wystawności ponieważ z pewnością nie każdemu klientowi będą one wręczane. Celem wręczenia takiego prezentu będzie wówczas tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami.

Z informacji ujętych we wniosku wynika, iż wystąpi ta druga sytuacja. Trudno bowiem uznać, iż w wyspecjalizowanym sklepie będą zakupione tanie zegarki. Ponadto doświadczenie wskazuje, iż grawerowane są przedmioty z metali szlachetnych (złoto, srebro), a więc wyroby ponadstandardowe, o charakterze ekskluzywnym.

Zatem wydatki poniesione na zakup tychże zegarków będą miały charakter reprezentacyjny, co w konsekwencji uniemożliwi zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, stanowisko wnioskodawczyni należy uznać na nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.