IBPBI/1/415-377/10/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku, który wpłynął do Organu w dniu 14 kwietnia 2010 r., uzupełnionym w dniu 28 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem składek na grupowe ubezpieczenie dla pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem składek na grupowe ubezpieczenie dla pracowników.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia

11 czerwca 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-377/10/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 28 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła z Towarzystwem ubezpieczeniowym umowę grupowego ubezpieczenia na życie dla pracowników - X na okres 1 roku z możliwością kontynuacji ubezpieczenia na lata następne. Ubezpieczenie to obejmuje między innymi wypłatę odszkodowania z tytułu zgonu osób określonych w ogólnych warunkach ubezpieczenia, trwałego uszczerbku na zdrowiu itp. Ubezpieczeniem objęte są również narodziny dzieci, świadczenia chorobowe itp. Wysokość opłaconych składek jest przychodem dla pracownika, od którego naliczany jest podatek dochodowy od osób fizycznych i jest wliczany do podstawy naliczania składek ZUS.

Obowiązujące obecnie przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa z dnia 26 lipca 1991 r., Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), stwarzają możliwość zaliczenia składek opłacanych przez pracodawcę na ubezpieczenia osobowe, w tym ubezpieczenia na życie pracowników w koszty uzyskania przychodu.

Składki opłacane przez pracodawcę są przychodem pracownika i dlatego podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych).

Składka ubezpieczeniowa opłacona przez pracodawcę z tytułu ubezpieczenia na życie pracownika jest "innym nieodpłatnym świadczeniem".

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż umowa ubezpieczenia ściśle dotyczy grup ryzyka wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. grupy 1,3 i 5 Działu I oraz grupy 1 i 2 Działu II wskazanych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Nadmieniono przy tym, że zgodnie z niniejszą umową, w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego nie jest możliwa wypłata kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, jak również umowa wyklucza możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw sumy ubezpieczenia oraz nie ma możliwości wypłat z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Uprawnionymi osobami do otrzymania świadczenia wynikającego z umowy są jedynie ubezpieczeni oraz osoby wskazane przez ubezpieczonych, jako uposażeni. Wnioskodawczyni prowadzi księgi rachunkowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki poniesione w 2008 r. tytułem składek na grupowe ubezpieczenie dla pracowników.

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty z tytułu składek na ubezpieczenie na życia pracowników poniesione w 2008 r. w wysokości 7.888,91 zł, są kosztami uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

Jak wynika z załącznika do ww. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, do wskazanych w cyt. powyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umów ubezpieczenia należą:

* ubezpieczenia na życie (dział I, grupa 1),

* ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (dział I, grupa 3),

* ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem innych ubezpieczeń działu I - grupy 1-4 (dział I, grupa 5),

* ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1):

* ubezpieczenia choroby (dział II, grupa 2):

W świetle powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, składek poniesionych tytułem zawarcia umów ubezpieczenia wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od łącznego spełnienia przewidzianych w tym przepisie warunków. Pierwszy dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca.

Kolejny wskazuje, iż umowa ubezpieczenia musi wykluczać w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono:

* wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy ubezpieczenia,

* możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z tej umowy,

* wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w tej umowie.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni w 2008 r. zawarła z Towarzystwem Ubezpieczeniowym umowę grupowego ubezpieczenia za życie dla pracowników na okres 1 roku z możliwością jej kontynuacji na następne lata. Umowa ubezpieczenia ściśle dotyczy grup ryzyka wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. grupy 1,3 i 5 Działu I oraz grupy 1 i 2 Działu II, wskazanych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej. Ponadto, jak wskazała Wnioskodawczyni, zgodnie z umową, w okresie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego nie jest możliwa wypłata kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy, jak również umowa wyklucza możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw sumy ubezpieczenia oraz nie ma możliwości wypłat z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie. Uprawnionymi osobami do otrzymania świadczenia wynikającego z umowy są jedynie ubezpieczeni oraz osoby wskazane przez ubezpieczonych jako uposażeni.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie (jak wskazano we wniosku) zawarta umowa ubezpieczenia na życie, spełniała warunki określone w cyt. powyżej art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uiszczone w 2008 r. związku z jej zawarciem składki, mogły stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej. Nadmienić przy tym należy, iż kwotowe określenie wysokości wydatków Wnioskodawczyni z ww. tytułu, mogących stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym i zbadania, czy wydatki te wynoszą 7.888,91 zł, przekracza ramy indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego i może nastąpić w toku ewentualnego postępowania podatkowego.

Wskazać również należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 22 ust. 5d ww. ustawy).

W powyższego wynika zatem, iż koszty pośrednio związane z uzyskaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej (a za takie należy uznać wydatki poniesione tytułem składek na grupowe ubezpieczenie dla pracowników), są potrącalne w dacie ich poniesienia, chyba że koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.