IBPBI/1/415-370/12/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 23 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodem wewnętrznym, sporządzonym w oparciu o paragon fiskalny, zakupu towarów handlowych-jest nieprawidłowe.

W dniu 23 marca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodem wewnętrznym, sporządzonym w oparciu o paragon fiskalny, zakupu towarów handlowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zamiar prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu. Część towarów będzie nabywał w sklepach, gdzie jedynym dostępnym dowodem sprzedaży będzie paragon (np. w przypadku, gdy będzie dokonywał zakupów w zagranicznych marketach nie wszyscy tamtejsi sprzedawcy wystawiają faktury). Na podstawie otrzymanego paragonu będzie przygotowywał dowód wewnętrzny, zawierający datę tego dokumentu, informacje o stronach transakcji (określenia nabywcy nazwę i adres sprzedawcy) oraz wskazanie daty i przedmiotu transakcji (w tym wartość oraz ilość zakupionego towaru). Tak przygotowany dokument (wraz z paragonem, będącym jego załącznikiem) zostanie oznaczony numerem kolejnym i podpisany przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy tak sporządzony dowód wewnętrzny może zostać uznany za dowód księgowy, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi, poza fakturami VAT, rachunkami i dokumentami celnymi są także inne dowody stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron uczestniczących w operacji gospodarczej, datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych, a także podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych. Dowody winny być oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Wnioskodawca uważa, iż paragon nie może stanowić samodzielnego dowodu księgowego, na podstawie którego będzie możliwe dokonanie zapisów w księdze. Jednakże, w związku z tym, iż na podstawie § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia za dowody księgowe uważa się również każdy inny dokument zawierający określone dane, zakup towarów handlowych może być udokumentowany dowodem wewnętrznym sporządzonym na podstawie takiego paragonu, a zawierającym informacje określone w § 12 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał dodatkowo wyrok Naczelnego Sądu Administracyjny z dnia 29 listopada 2000 r. sygn. akt I SA/Gd 551/98. Tym samym uważa, iż możliwe jest dokumentowanie zakupu towarów dowodami wewnętrznymi.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

* celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

* wydatek musi być prawidłowo udokumentowany.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Natomiast szczegółowe warunki prowadzenia ww. księgi, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, dowodami księgowymi są:

Przy czym przepis § 13 ww. rozporządzenia stanowi, iż za dowody księgowe uważa się również:

Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

W myśl § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia dowodami wewnętrznymi można udokumentować jedynie:

8a) opłatę skarbową uiszczaną znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

Przy czym w myśl § 14 ust. 4 ww. rozporządzenia, zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów, środków czystości i bhp oraz materiałów biurowych może być, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 4, dokumentowany paragonami zaopatrzonymi w datę i stempel (oznaczenie) jednostki wydającej paragon - określającymi ilość, cenę jednostkową oraz wartość, za jaką dokonano zakupu. Na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść, wpisując swoje nazwisko (nazwę zakładu), adres oraz rodzaj (nazwę) zakupionego towaru.

Stosownie natomiast do treści § 14 ust. 5 tego rozporządzenia, wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być dokumentowane paragonami lub dowodami kasowymi. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów, dowodami wewnętrznymi, w tym sporządzonymi w oparciu paragony wystawione przez zagraniczne markety, nie może być udokumentowany zakup towarów handlowych. Wskazać przy tym należy, iż paragonu fiskalnego nie sposób również uznać za, wymieniony w § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia, dokument zawierający wszystkie niezbędne dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca część towarów przeznaczonych do sprzedaży będzie nabywał w sklepach, gdzie jedynym dostępnym dowodem sprzedaży będzie paragon. Na podstawie otrzymanego paragonu będzie przygotowywał dowód wewnętrzny, Tak przygotowany dokument (wraz z paragonem, będącym jego załącznikiem) zostanie oznaczony numerem kolejnym i podpisany przez Wnioskodawcę.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż dowód wewnętrzny sporządzony w oparciu o paragon fiskalny, nie można uznać za dowód księgowy, dokumentujący wydatek poniesiony na nabycie towarów handlowych.

Z tej też przyczyny przedstawione we wniosku, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.