IBPBI/1/415-368/13/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 11 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 3 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości uznania Wnioskodawcy za "małego podatnika" dla celów skorzystania przez Niego w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej z jednorazowej amortyzacji oraz

* możliwości dokonania w ramach tej działalności jednorazowej amortyzacji wskazanej we wniosku maszyny

- jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania Wnioskodawcy za "małego podatnika" dla celów skorzystania przez Niego w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej z jednorazowej amortyzacji oraz możliwości dokonania w ramach tej działalności jednorazowej amortyzacji wskazanej we wniosku maszyny. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 czerwca 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-368/13/WRz, IBPBI/1/415-583/13/WRz wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 3 lipca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2011 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą indywidualnie, a także był wspólnikiem spółki jawnej i komandytowej. Wartość przychodu ze sprzedaży w ramach prowadzonej indywidualnie działalności nie przekroczyła kwoty 1.200.000,00 euro w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym. Natomiast suma przychodów z ww. działalności gospodarczej, a także przychodów przypadających na Wnioskodawcę z tytułu uczestnictwa w spółce jawnej i spółce komandytowej, przekracza ww. kwotę. W listopadzie 2012 r. do działalności gospodarczej prowadzonej na własny rachunek Wnioskodawca zakupił obrabiarkę o wartości 204.430,32 zł. W tym samym miesiącu wprowadził ją do używania w indywidualnej działalności gospodarczej i dokonał jednorazowo odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej ww. środka trwałego (zaliczając go do grupy 448 Klasyfikacji Środków Trwałych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca jest małym podatnikiem w rozumieniu art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób i fizycznych w zakresie prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

Czy był uprawniony do zastosowania w prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczejjednorazowego odpisu amortyzacyjnego przedmiotowej obrabiarki w myśl art. 22k ust. 7 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest małym podatnikiem w Swojej działalności indywidualnej. Działalność ta ma charakter odrębny przedmiotowo od działalności spółek, a kupiony środek trwały Wnioskodawca wykorzystuje i co więcej może jedynie wykorzystywać w Swojej działalności indywidualnej (branża metalowa). Koszty uzyskania przychodów związane z zakupem i amortyzacją środka trwałego dotyczą tylko osiągania przez Wnioskodawcę przychodów z działalności prowadzonej jednoosobowo, a nie w spółkach. Ponadto uważa, że w zaistniałym stanie faktycznym, był uprawniony do zastosowania w 2012 r. jednorazowego odpisu amortyzacyjnego o wartości 204.430,32 zł w myśl art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wartość przychodu z prowadzonej przez Niego indywidualnej działalności gospodarczej w 2011 r. nie przekroczyła 1.200.000 euro, a tylko dla funkcjonowania tej działalności została zakupiona przedmiotowa obrabiarka. Dla ustalenia limitu, o którym mowa wyżej, nie powinny być brane pod uwagę przychody osiągnięte przez Wnioskodawcę z tytułu uczestnictwa w spółkach osobowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Określenie "mały podatnik" zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Zatem w 2012 r. za małego podatnika można było uznać tego, którego przychód ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług za 2011 r. nie przekroczył 5.324.000 zł.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są także odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy z zastrzeżeniem ar. 22I i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Jedną z metod amortyzacji przewidzianą przez przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest tzw. jednorazowa amortyzacja, której warunki stosowania przewidziane są w art. 22k ust. 7-13 ww. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3 (art. 22k ust. 9 ww. ustawy).

W myśl art. 22k ust. 12 ww. ustawy, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Górny limit odpisów jednorazowej amortyzacji w 2012 r. wynosił zatem 222.000 zł, wg wyliczenia 50.000 euro x 4,4112 zł (średni kurs euro ogłoszony przez NBP na dzień 3 października 2011 r.).

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Jak wynika z powyższych przepisów jednorazowych odpisów amortyzacyjnych dokonywać mogą m.in. mali podatnicy. W konsekwencji kryteria umożliwiające dokonywanie tych odpisów należy badać odrębnie w odniesieniu do każdego podmiotu, który chce dokonać tego odpisu. Powyższe oznacza, iż w przypadku osób fizycznych prowadzących indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą oraz jako wspólnicy spółek osobowych, dla celów skorzystania przez nich z jednorazowej amortyzacji w ramach indywidualnej działalności gospodarczej do limitu 1.200.000 euro należy uwzględnić przychody uzyskane wyłącznie z tej działalności, niezależnie od wysokości przychodów uzyskanych przez nich z działalności prowadzonej w ramach spółek osobowych. Oznacza to, że zarówno limit łącznej wartości odpisów amortyzacyjnych w wysokości 50.000 euro, określony w art. 22k ust. 7, jak i limit wartości przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) w wysokości 1.200.000 euro, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odnosi się odrębnie do poszczególnych spółek oraz prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w 2011 r. Wnioskodawca prowadził indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą oraz jako wspólnik dwóch spółek osobowych, tj. jawnej i komandytowej. Wartość przychodów Wnioskodawcy z działalności prowadzonej indywidualnie nie przekroczyła równowartości 1.200.000 euro. Natomiast przychody ze wszystkich form prowadzonej przez Niego działalności przekroczyły ww. limit. W listopadzie 2012 r. na potrzeby prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej zakupił obrabiarkę, którą uznał za środek trwały zaliczany do grupy 448 Klasyfikacji Środków Trwałych i dokonał jednorazowej amortyzacji od jej wartości początkowej.

Mając na względzie cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie przychody Wnioskodawcy uzyskane za 2011 r., ze sprzedaży (wraz z należnym podatkiem od towarów i usług) w ramach indywidualnej działalności gospodarczej nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro, to Wnioskodawca, jako mały podatnik, mógł w 2012 r. dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej wskazanej we wniosku maszyny do wysokości limitu określonego w cyt. przepisach, tj. do kwoty 222.000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 - 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.