IBPBI/1/415-35/11/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 12 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczania różnic kursowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu rozliczania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu samochodami osobowymi oraz świadczy usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Towar handlowy, w większości przypadków, kupowany jest od dostawców zagranicznych, a faktury potwierdzające te transakcje otrzymuje w walucie obcej, najczęściej w euro. Faktury sprzedażowe również wystawia w walucie obcej. Płatność za towar dokonywana jest w walucie obcej na rachunek walutowy prowadzony w banku polskim. Bank, z którego usług Wnioskodawca korzysta kilka razy dziennie podaje wyceny walut obcych. Wnioskodawca zamierza, zarówno wpływy jak i wypływy środków na/z rachunku walutowego za zapłatę za faktury, wyceniać wg kursu faktycznie zastosowanego: wpływy na rachunek bankowy jako zapłata za faktury po kursie sprzedaży banku, a wypływy z rachunku bankowego po kursie zakupu banku, z którego usług Wnioskodawca korzysta. Kurs faktycznie zastosowany przez Wnioskodawcę nie różni się więcej niż o +/- 5% od kursu ogłaszanego przez NBP. Na wyciągu bankowym nie ma informacji, po jakim kursie dokonano operacji bankowej, a wyceny walut dokonywane są kilka razy w ciągu dnia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo wyceniając wpływ na rachunek po kursie sprzedaży waluty obcej banku, z którego usług korzysta, a wypływ po kursie zakupu waluty obcej, podawanym przez bank.

Zdaniem Wnioskodawcy, tak dobrane kursy będą kursami faktycznie zastosowanymi, w sytuacji gdy kursy te nie będą się różniły o więcej niż +/- 5% od kursu NBP. W sytuacji, w której nie dochodzi do faktycznego przewalutowania złotych na euro, bądź odwrotnie, niewłaściwym jest stosownie kursu zakupu banku do operacji wpływu waluty na rachunek oraz kursu sprzedaży banku do operacji wypływu waluty z rachunku bankowego. Waluty obce trafiające na walutowy rachunek bankowy, a pochodzące np. z zapłaty należności w walucie obcej, nie są bowiem odsprzedawane bankowi prowadzącemu ten rachunek, lecz służą potrzebom jednostki, a środki wypłacane z tego rachunku, przeznaczone do regulacji zobowiązań w walucie obcej, nie są zakupywane w banku. Bank nie informuje Wnioskodawcy o kursie stosowanym w momencie wpływu/rozchodu środków nai z walutowego rachunku bankowego. Na wyciągu bankowym również nie zamieszcza informacji o równowartości w złotych kwoty, która wpłynęła w walucie obcej na ten rachunek, bądź została z niego wypłacona. Przy wpływach i wypływach niewłaściwym jest stosowanie kursów z tabel banku obsługującego podatnika - odpowiednio kursu kupna przy wpływie i kursu sprzedaży przy wypływie, gdyż faktyczna wymiana waluty, tj. sprzedaż i kupno walut od banku nie następuje. Zdaniem Wnioskodawcy, sytuacja, w której podatnik otrzymuje wpływ na rachunek walutowy i nie dokonuje wymiany na złotówki jest bardziej zbliżona do zakupu waluty, gdyż w obu przypadkach stan euro na rachunku bankowym wzrasta. Analogicznie w przypadku wypływu. Operacja ta bardziej przypomina sprzedaż waluty bankowi. Wobec powyższego w opinii Wnioskodawcy, w przypadku braku faktycznego przewalutowania możliwe jest przyjęcie kursu faktycznie zastosowanego z tabel banku dla operacji dewizowych (bezgotówkowych), jako kursu sprzedaży przy wpływach na rachunek walutowy i kursu kupna przy wypływach z rachunku walutowego. Wycena taka pozwala na przyjęcie jednolitych i bezpiecznych zasad, a w następstwie tego, na prawidłowe ustalanie różnic kursowych stosowanych dla celów podatkowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość:

Jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień (art. 24c ust. 4 ww. ustawy).

Jeżeli faktycznie zastosowany kurs waluty, o którym mowa w ust. 2 i 3, jest wyższy lub niższy odpowiednio o więcej niż powiększona lub pomniejszona o 5% wartość kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty, organ podatkowy może wezwać strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających zastosowanie kursu waluty. W razie niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają zastosowanie faktycznego kursu waluty, organ podatkowy określi ten kurs opierając się na kursach walut ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski (art. 24c ust. 5 ww. ustawy).

Przy czym, w myśl art. 24c ust. 6 ww. ustawy, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu.

W świetle cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż aby mogły powstać różnice kursowe przeprowadzona transakcja musi spełniać łącznie dwie przesłanki:

* przychód należny, bądź poniesiony koszt musi być wyrażony w walucie obcej,

* zapłata musi nastąpić w walucie obcej.

Ponadto, jeżeli wystąpi różnica wartości w dacie wpływu waluty obcej (tj. w przypadku jej nabycia lub otrzymania) i jej wypływu (tj. w sytuacji zapłaty lub innej formy wypływu posiadanej waluty obcej), mogą powstać różnice kursowe od własnych środków w walutach obcych.

W konsekwencji u podmiotów, które dokonują transakcji gospodarczych spełniających ww. przesłanki z rachunku prowadzonego w walucie obcej, w wyniku realizacji jednej transakcji mogą powstać dwa rodzaje różnic kursowych:

* różnice wynikające z przeprowadzanych transakcji gospodarczych, w przypadku gdy wartość uzyskanego przychodu, bądź poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, o którym mowa w cyt. art. 24c ust. 6 ww. ustawy jest inna niż wartość tego przychodu, bądź kosztu z dnia faktycznego otrzymania, bądź wydatkowania środków pieniężnych, przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego,

* różnice od własnych środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym podmiotu gospodarczego, w przypadku, gdy faktycznie zastosowany kurs waluty z dnia wpływu środków pieniężnych (wartości pieniężnych) na rachunek walutowy jest inny niż kurs faktycznie zastosowany waluty z dnia wypływu tych środków (wartości).

Przy czym, jak wynika z powyższego, zarówno w przypadku różnic kursowych od przeprowadzanych transakcji gospodarczych, jak i różnic od środków własnych, w momencie wpływu waluty obcej na rachunek walutowy oraz jej wypływu z rachunku, wartość tych środków należy przeliczać na złotówki według kursu faktycznie zastosowanego.

Przepisy ustaw podatkowych nie definiują pojęcia faktycznie zastosowanego kursu waluty. W świetle wykładni językowej faktycznie zastosowany kurs walutowy to nie tylko kurs zrealizowany, dlatego też nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami, w których dochodzi do nabycia i zbycia (wymiany) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej).

Faktycznie zastosowany kurs waluty to bowiem kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w art. 24c ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy operacjach bezgotówkowych przeprowadzanych za pośrednictwem banku, w którym podatnik posiada konto walutowe, w celu ustalenia różnic kursowych dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie ogłaszanym, bądź stosowanym przez ten bank, a więc kursie faktycznie zastosowanym. Zatem do wyceny wartości wpływu waluty obcej na rachunek walutowy posiadany w banku, bądź wypływu tej waluty z rachunku należy przyjmować kurs faktycznie zastosowany, niezależnie od faktu, iż w rzeczywistości nie dochodzi do zawarcia z tą instytucją transakcji kupna bądź sprzedaży waluty obcej.

Kurs faktycznie zastosowany to w przypadku:

* wpływu środków pieniężnych na rachunek walutowy - kurs kupna waluty obcej ogłaszany przez bank, w którym znajduje się rachunek walutowy, gdyby bowiem w wyniku tej transakcji doszło do fizycznego przewalutowania tych środków, bank odkupywałby od podatnika walutę obcą po tym właśnie kursie,

* wypływu środków z rachunku walutowego - kurs sprzedaży waluty obcej ogłaszany przez ww. bank, bowiem gdyby w tym przypadku doszło do faktycznego przewalutowania ww. środków, podatnik byłby zmuszony nabyć walutę od banku po tym właśnie kursie.

Jeżeli bank, z którego usług korzysta podatnik stosuje w ciągu dnia różne kursy walut obcych (w tym także odmienne kursy dla transakcji gotówkowych, jak i bezgotówkowych), dla potrzeb wyceny wpływu i wypływu środków z rachunku walutowego należy przyjąć i stosować jeden z tych kursów. Może to być np. odpowiednio "kurs otwarcia", bądź "kurs zamknięcia" ogłaszany na dany dzień przez bank, z którego usług korzysta podatnik. Zgodnie bowiem z art. 111 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.), bank obowiązany jest ogłaszać w miejscu wykonywania czynności, w sposób ogólnie dostępny stosowane kursy walutowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z tą działalnością posiada rachunek walutowy w banku polskim. Na rachunek ten wpływają należności od kontrahentów w walucie obcej (euro). Z ww. rachunku regulowane są także zobowiązania Wnioskodawcy wyrażone w tej walucie. Bank, z którego usług korzysta Wnioskodawca, zazwyczaj podaje kilka kursów waluty w ciągu dnia.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż dla potrzeb ustalenia różnic kursowych, Wnioskodawca powinien przeliczać środki pieniężne w dniu ich wpływu na rachunek oraz w dniu ich wypływu z rachunku po kursie faktycznie zastosowanym, tzn. po kursie ogłaszanym przez bank, w którym ww. rachunek jest prowadzony. W przypadku gdy bank publikuje różne kursy tej samej waluty, należy przyjąć do stosowania ogłaszany przez bank kurs otwarcia, bądź zamknięcia. Przy czym w przypadku dokonywania transakcji bezgotówkowych kursem faktycznie zastosowanym może być kurs otwarcia, bądź zamknięcia stosowany przez bank dla operacji dewizowych. Jednakże do przeliczania środków wpływających na rachunek należy stosować ogłaszany przez bank kurs kupna waluty dla ww. rodzaju transakcji, natomiast do przeliczania środków wypływających z rachunku, kurs sprzedaży banku.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała