IBPBI/1/415-348/14/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 17 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków poniesionych przed rozpoczęciem jej prowadzenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 lutego 2014 r. do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach wpłynął Pana wniosek z 20 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków poniesionych przed rozpoczęciem jej prowadzenia. Wniosek powyższy za pismem z 11 marca 2014 r. Znak: OB-4 I/412-45/14 60198/14 Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Katowicach przekazał do tut. Biura celem załatwienia zgodnie z właściwością. Wniosek ten wpłynął do tut. Biura w dniu 17 marca 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w latach 2010-2012 odbył aplikację adwokacką prowadzoną przez Okręgową Radę Adwokacką. Egzamin konkursowy na aplikację adwokacką odbył się dnia 19 września 2009 r. Wnioskodawca uiścił opłatę za egzamin konkursowy na aplikację adwokacką w kwocie 638 zł. Zgodnie z treścią uchwały nr 71/2009 r. z dnia 20 września 2009 r. Komisji Egzaminacyjnej do spraw aplikacji adwokackiej przy Ministrze Sprawiedliwości Wnioskodawca uzyskał pozytywny wynik z egzaminu wstępnego na aplikację adwokacką. Uroczystość ślubowania aplikanckiego odbyła się 7 stycznia 2010 r. Zgodnie z treścią komunikatu z 7 stycznia 2010 r. w sprawie składek i opłat za aplikację adwokacką Wnioskodawca był zobowiązany do uiszczania miesięcznej opłaty na poczet kosztów szkolenia oraz składki korporacyjnej. Miesięczne opłaty na poczet kosztów szkolenia i składki korporacyjne (w wysokości określonej w oparciu o obowiązującą w danym roku kalendarzowym kwotę minimalnego wynagrodzenia za pracę) były uiszczane przez cały okres trwania aplikacji adwokackiej. W dniach 19-22 marca 2013 r. Wnioskodawca przystąpił do egzaminu adwokackiego, za który dokonał opłaty w kwocie 1.280 zł. Zgodnie z treścią uchwały nr 35/2013 z dnia 23 kwietnia 2013 r. Komisji Egzaminacyjnej Nr 1 do przeprowadzenia egzaminu adwokackiego w 2013 r. Wnioskodawca uzyskał pozytywny wynik z egzaminu adwokackiego. Dnia 26 czerwca 2013 r. Wnioskodawca został wpisany na listę adwokatów Izby Adwokackiej uchwałą Okręgowej Rady Adwokackiej z dnia 16 maja 2013 r. i złożył ślubowanie adwokackie.

Wnioskodawca w związku z odbywaniem aplikacji adwokackiej oraz złożeniem egzaminu konkursowego na aplikację adwokacką i egzaminu adwokackiego dokonał opłaty:

Dnia 3 lipca 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych w ramach jednoosobowej Kancelarii Adwokackiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na:

w ramach odbywanej aplikacji adwokackiej w latach 2010-2012 (poniesione celem dostania się na aplikację pkt 1, odbycia aplikacji pkt 2 oraz zakończenia aplikacji i zdania egzaminu adwokackiego pkt 3) mogą zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, której prowadzenie Wnioskodawca rozpoczął po zakończeniu odbywania aplikacji adwokackiej i zdaniu egzaminu adwokackiego oraz która będzie kontynuowana w ramach indywidualnej kancelarii adwokackiej Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 zwanej dalej u.p.d.f.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.f.

Z powołanego przepisu wynika, że musi istnieć źródło przychodów oraz związek przyczynowy między wydatkami i przychodem. Każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu poza wyraźnie wskazanymi w art. 23 ust. 1 u.p.d.f. powinien być uznany za koszt uzyskania przychodu. Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem, musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 u.p.d.f. oraz musi być właściwie udokumentowany. W przedmiotowej sprawie do stwierdzenia, czy poniesione przez Wnioskodawcę opłaty związane z odbywaną aplikacją adwokacką (opłaty za egzamin konkursowy na aplikację adwokacką, koszty szkolenia ponoszone podczas aplikacji i składka korporacyjna) i przystąpieniem do egzaminu adwokackiego mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie czy wydatki powyższe związane ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności zawodowych są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej. Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo wydatki, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza, uznać bowiem należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w wprowadzeniu działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki przeznaczone na odbycie płatnej aplikacji adwokackiej zalicza się do wydatków związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych. Wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie usług prawniczych, albowiem aplikacja adwokacka bezspornie ma na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych, a poniesione koszty za egzamin wstępny na aplikację, opłaty za szkolenie i składki korporacyjne w ramach odbywanej aplikacji adwokackiej, wreszcie opłatę za egzamin adwokacki można zaliczyć do kosztów prowadzenia działalności. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność (kancelaria adwokacka) może być bowiem prowadzona jedynie przez osobę posiadającą tytuł zawodowy adwokata. Wniosek takt wynika z analizy treści przepisów ustawy o adwokaturze, które wymieniają, jako jedną z form wykonywania przez adwokata zawodu - działalność w formie kancelarii adwokackiej. Warunkiem podjęcia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej jest jednak uprzednie uzyskanie tytułu zawodowego adwokata. Wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania uprawnień zawodowych adwokata muszą być zatem uznane za koszty uzyskania przychodu działalności gospodarczej adwokata wykonywanej w ramach jego kancelarii. Bez ich poniesienia niemożliwe byłoby w ogóle założenie działalności w formie kancelarii adwokackiej i świadczenie w jej ramach usług prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki, jakie poniósł na egzamin wstępny na aplikację, w kolejnych latach szkoleniowych podczas aplikacji na koszty szkolenia i składkę korporacyjną oraz na egzamin adwokacki były poniesione w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych, są one konieczne w celu prowadzenia działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej oraz przyczyniają się do zwiększenia przychodów z prowadzonej działalności, a zatem stanowią koszt uzyskania przychodu. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że ww. koszty zostały poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej i wykonywaniem zawodu w ramach kancelarii adwokackiej, skoro bez odbycia aplikacji adwokackiej nie można wykonywać zawodu adwokata. Wydatki poniesione w celu uzyskania uprawnień adwokata są bezpośrednio związane z przychodem z działalności wykonywanej w ramach indywidualnej kancelarii adwokackiej, ponieważ ukończenie aplikacji, jako specjalistycznego szkolenia zawodowego warunkuje uzyskanie tytułu zawodowego adwokata. Z kolei możliwość odbycia aplikacji adwokackiej jest uzależniona od uzyskania pozytywnego wyniku na egzaminie wstępnym, natomiast jej ukończenie umożliwia przystąpienie do egzaminu zawodowego. Pozytywny wynik tego egzaminu uprawnia do wpisu na listę adwokatów i wykonywania zawodu adwokata. Stąd, aby wykonywać działalność gospodarczą przez adwokata, konieczne jest zdobycie uprawnień zawodowych właśnie poprzez odbycie aplikacji adwokackiej. O ile jest możliwe prowadzenie działalności w zakresie świadczenia usług prawniczych przez osobę nieposiadającą tytułu zawodowego adwokata, o tyle prowadzenie kancelarii adwokackiej już nie. Podkreślenia wymaga, że okolicznością która odróżnia zawód adwokata od pozostałych zawodów prawniczych jest to, że tylko adwokat może występować jako obrońca w sprawach karnych, co powoduje, że aplikacja adwokacka nie jest typowym szkoleniem służącym poszerzeniu wiedzy prawniczej, jak kursy z różnych gałęzi prawa, studia podyplomowe, czy szkolenia. W ocenie Wnioskodawcy, aby wydatki ponoszone na szkolenia podatnika mogły być uznane za koszt uzyskania przychodu, tj. aby warunek związku przyczynowo - skutkowego z przychodem był spełniony, muszą być bezwzględnie związane z nabywaniem umiejętności i wiedzy potrzebnej do prowadzenia określonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma wątpliwości, że odbycie aplikacji adwokackiej jest niezbędne i konieczne do wykonywania zawodu adwokata. Zgodnie bowiem z przepisami ustawy o adwokaturze prawo wykonywania zawodu adwokata powstaje z chwilą dokonania wpisu na listę adwokatów i złożenia ślubowania. Zaś na listę adwokatów może być wpisany ten, kto, m.in. odbył w Rzeczypospolitej Polskiej aplikację adwokacką i złożył egzamin adwokacki (z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych). Zawód adwokata można wykonywać m.in. w ramach działalności gospodarczej, prowadząc kancelarię adwokacką. Ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na aplikację adwokacką miały jeden cel uzyskanie uprawnień adwokata, po uzyskaniu których dopiero mógł rozpocząć prowadzenie kancelarii adwokackiej. Odbycie aplikacji adwokackiej jest niezbędne i konieczne do wykonywania zawodu adwokata. Bez odbycia płatnej aplikacji adwokackiej, która jest podstawowym sposobem zdobycia uprawnień adwokata, Wnioskodawca nie mógłby prowadzić kancelarii adwokackiej, a co za tym idzie osiągać z tego tytułu przychodu. Tym samym związek przyczynowy między poniesionymi wydatkami a osiąganiem przychodu z działalności gospodarczej (prowadzenie kancelarii adwokackiej) jest oczywisty oraz racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Nabyte przez Wnioskodawcę umiejętności i wiedza podczas odbywania aplikacji adwokackiej są wykorzystywane w prowadzeniu działalności gospodarczej. Prawidłowo udokumentowane wydatki poniesione w związku z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu adwokata, jako niezbędne do rozpoczęcia, a następnie do prowadzenia działalności gospodarczej, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów tejże działalności. Skoro Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej po odbyciu aplikacji adwokackiej i wykonuje zawód adwokata, wydatki poniesione na egzamin wstępny na aplikację, odpłatną aplikację adwokacką oraz egzamin adwokacki spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w art. 22 u.p.d.f., ponieważ są bezpośrednio związane i niezbędne do prowadzenia tej działalności i uzyskiwania przychodu. Przepisy u.p.d.f. nie stoją na przeszkodzie, aby omawiane wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z działalności chociaż zostały poniesione przed jej rozpoczęciem, gdyż przepisy u.p.d.f nie zawierają unormowań, które zabraniałyby zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej. Należy przyjąć, że jeżeli wydatki są poniesione w celu uruchomienia działalności gospodarczej, spełniają warunki określone w art. 22, są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione oraz właściwie udokumentowane, to stanowią koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej. W konsekwencji wszelkie przychody osiągnięte w ramach tejże działalności będą bezpośrednio związane z uzyskanymi uprawnieniami zawodowymi oraz pozostawać będą w bezpośrednim związku przyczynowo - skutkowym z poniesionymi wydatkami na uzyskanie uprawnień zawodowych, bez nich bowiem niemożliwe byłoby w ogóle założenie działalności w formie kancelarii adwokackiej i świadczenia w jej ramach usług prawnych.

Odbycie (i opłacenie) aplikacji adwokackiej, jako niezbędne i konieczne do wykonywania zawodu adwokata stanowi racjonalny i uzasadniony gospodarczo wydatek stanowiący koszt uzyskania przychodów dla działalności prowadzonej w formie kancelarii adwokackiej. Wydatki poniesione na tak określone podwyższenie kwalifikacji zawodowych spełniają warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok NSA z 6 stycznia 2010 r. sygn. akt II FSK 1271/2008.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

Do stwierdzenia, czy wydatki związane z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu adwokata mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

* czy takie wydatki związane są ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,

* czy też, wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Wydatki związane z odbywaniem aplikacji adwokackiej, nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że aby wydatki związane z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu adwokata, mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodów z tego właśnie źródła przychodów. Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów stanowi niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w latach 2010-2012 odbywał aplikację adwokacką. W dniach 19-22 marca 2013 r. przystąpił do egzaminu adwokackiego. Po ukończeniu aplikacji adwokackiej, pozytywnym zdaniu egzaminu adwokackiego, wpisie na listę adwokatów i złożeniu ślubowania - od 3 lipca 2013 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w formie kancelarii adwokackiej, a wskazane we wniosku wydatki związane z odbyciem aplikacji adwokackiej zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tej działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że pomimo że Wnioskodawca w latach wcześniejszych (czyli przed rozpoczęciem prowadzenia działalności), poniósł wskazane we wniosku wydatki, to nie będzie mógł ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, którą prowadzi.

Skoro wydatki zostały poniesione (niektóre z nich na długo) przed rozpoczęciem prowadzenia działalności gospodarczej, to brak jest związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem, a uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej w późniejszym okresie. Koszty opłat za szkolenie w ramach odbywanej przez Wnioskodawcę aplikacji adwokackiej poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej nie mogą obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zapieczeniu źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazane we wniosku, a poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej wydatki, nie mogą (i nie będą mogły) obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Wydatki związane z odbywaną aplikacją adwokacką nie były poniesione w celu uzyskania przez Wnioskodawcę przychodu. Wydatki te mają charakter osobisty, związany z podnoszeniem poziomu wiedzy prawniczej i zdobyciem określonych umiejętności i uprawnień. Celem ponoszenia tego rodzaju wydatków było zdobycie wiedzy i umiejętności Wnioskodawcy oraz zdobycie nowych uprawnień, a nie osiągnięcie przychodów z konkretnego źródła, jakim jest działalność gospodarcza. W konsekwencji, koszty aplikacji adwokackiej poniesione przez Wnioskodawcę należy zaliczyć do wydatków o charakterze osobistym, związanych z podnoszeniem ogólnego poziomu wiedzy i umiejętności prawniczych. Z tej też przyczyny, nie będzie można ich uznać za koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej, którą Wnioskodawca prowadzi.

Mając powyższe na względzie oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że pomimo, że Wnioskodawca w latach wcześniejszych, czyli przed rozpoczęciem prowadzenia działalności, poniósł wskazane we wniosku wydatki, to nie będzie mógł ich zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki te w żaden sposób nie są związane ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Nie spełniają one przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe wydatki mają charakter wydatków typowo osobistych i zostały poniesione przed rozpoczęciem prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, w związku z powyższym nie będzie można ich uznać za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu powołanego powyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków poniesionych przed rozpoczęciem jej prowadzenia - jest nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroku NSA z 6 stycznia 2010 r. sygn. akt II FSK 1271/08, zauważyć należy, że nie potwierdza on stanowiska Wnioskodawcy, w zakresie będącym istotą przedmiotowej sprawy.

Zauważyć należy, że stanowisko Organu prezentowane w niniejszej sprawie potwierdzają wyroki:

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 7 marca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2577/12,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z 18 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 379/13,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 19 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 886/13, z 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 208/14, sygn. akt I SA/Rz 209/14,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 10 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 1028/13,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 3 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 746/13, z 26 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 1083/13, z 14 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Gl 1436/13,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 5 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 2009/13,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 11 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 37/14,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 11 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 2302/13,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z 19 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 99/14, z 7 maja 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 333/14.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.