IBPBI/1/415-344/10/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 7 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcych środkach trwałych wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem zawartej przedwstępnej umowy sprzedaży oraz sposobu jej amortyzacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości uznania za inwestycję w obcych środkach trwałych wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę tytułem zawartej przedwstępnej umowy sprzedaży oraz sposobu jej amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego, Wnioskodawca zobowiązał się do zakupu, a sprzedający do sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z rozpoczętą na niej inwestycją budowlaną, budową stacji paliw, do czasu spełnienia warunku jakim jest podział geodezyjny tegoż gruntu. Roszczenie to zostało wpisane do ksiąg wieczystych. W akcie notarialnym zaznaczono, że na cenę przedmiotowej nieruchomości składa się:

* 40.000,00 zł za grunt,

* 210.000,00 zł za wydzieloną część z istniejącego już na nieruchomości budynku,

* 100 000 za inwestycję stacji paliw płynnych i gazu LPG wraz z infrastrukturą dotychczas poniesioną.

Wnioskodawca zaznacza, że koszty poniesiono na: projekt budowlany, pomiary geodezyjne, rozpoczęte wykopy, natomiast wydzielona część z istniejącego już na nieruchomości budynku to: projekt rozbudowy tegoż budynku o odrębną dobudówkę jako budynku do obsługi stacji paliw, wstępne pomiary geodezyjne, wykopy pod fundamenty.

Na podstawie niniejszego aktu sprzedający wydał tą nieruchomość wraz z rozpoczętą inwestycją, a Wnioskodawca dokonał zapłaty zaliczki, po czym przepisano pozwolenie na budowę na Wnioskodawcę i dalej już jego firma kontynuowała budowę tej stacji. Po zakończeniu budowy została wydana decyzja na użytkowanie tejże nieruchomości na firmę Wnioskodawcy. Aktualnie procedura podziału geodezyjnego wydłużyła się i Wnioskodawca nie może zawrze

ć właściwego aktu notarialnego, a mianowicie umowy kupna tejże nieruchomości.

Nakłady inwestycyjne poniesione przez firmę Wnioskodawcy, już po przepisaniu pozwolenia na budowę na jego firmę dotyczyły:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z nie zawarciem właściwego aktu sprzedaży można amortyzować poniesiony wydatek na zakup rozpoczętej inwestycji, jako amortyzację (winno być inwestycję) w obcych środkach trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro inwestycja została dokończona i oddana do użytkowania (decyzja o użytkowaniu wystawiona na podatnika), to może rozpocząć amortyzację poniesionego wydatku na zakup rozpoczętej budowy budynku oraz stacji paliw jako amortyzacji (winno być inwestycji) w obcych środkach trwałych, gdyż nie dokonano właściwego aktu kupna-sprzedaży, w związku z czym w księgach wieczystych właścicielem tejże nieruchomości jest nadal sprzedający. W opinii Wnioskodawcy znajduje tu zastosowanie art. 22j ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacja metodą liniową stawka 10%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl natomiast art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku może zostać uznany za środek trwałych i amortyzowany, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 22a ust. 2 pkt 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", zwane także środkami trwałymi.

Przepisy ustawy nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiują pojęcie inwestycji.

Zgodnie z art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Z kolei środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego (art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości).

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że przez inwestycje w obcych środkach trwałych rozumie się zazwyczaj, ogół nakładów podatnika związanych z ulepszeniem (tekst jedn.: przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją) środka trwałego nie stanowiącego jego własności, a używanego przez niego w prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie umowy najmu, dzierżawy, lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa sądowego poprzez "inwestycje w obcych środkach trwałych", należy rozumieć nakłady ponoszone na ulepszenie istniejącego już środka trwałego, który nie stanowi własności (współwłasności) podatnika, jest jednak wykorzystywany przez niego, na podstawie stosownej umowy (najmu, dzierżawy itp.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży, sporządzonej w formie aktu notarialnego zobowiązał się do zakupu, a sprzedający do sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z rozpoczętą na niej inwestycją budowlaną - budową stacji paliw. Na podstawie niniejszego aktu sprzedający wydał tą nieruchomość wraz z rozpoczętą inwestycją, a Wnioskodawca dokonał zapłaty zaliczki, po czym przepisano pozwolenie na budowę na Wnioskodawcę i dalej już jego firma kontynuowała budowę. Z uwagi na przedłużającą się procedurę podziału geodezyjnego Wnioskodawca nie może zawrzeć właściwego aktu notarialnego, a mianowicie umowy kupna tejże nieruchomości.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca:

* zawarł przedwstępną umowę sprzedaży ww. inwestycji budowlanej (nieruchomości gruntowej wraz z rozpoczętą na niej budową stacji paliw) z zamiarem jej kontynuowania i późniejszego wykorzystywania na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,

* inwestycję tą kontynuował, a po jej zakończeniu uzyskał pozwolenie na jej użytkowanie,

* w dalszym ciągu zamierza, jak wynika z wniosku, zawrzeć definitywną umowę sprzedaży ww. nieruchomości gruntowej oraz poniesionych na niej nakładów,

to stwierdzić należy, iż wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup rozpoczętej inwestycji nie można uznać za "inwestycję w obcym (ych) środku (ach) trwałym (ych)", o której (ych) mowa w art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. W istocie bowiem przedmiotowy wydatek stanowi zaliczkę (należność) na poczet przyszłej ceny zakupu (element ceny sprzedaży) rozpoczętej inwestycji (wskazanych we wniosku składników majątkowych), która będzie stanowiła własność podatnika. Na podstawie ww. przedwstępnej umowy sprzedaży nie doszło bowiem do nabycia przez Wnioskodawcę jakichkolwiek składników majątkowych ani też Wnioskodawca nie nabył jakiegokolwiek tytułu prawnego do wskazanych w tej umowie składników majątku. Nastąpi to dopiero w momencie zawarcia definitywnej umowy sprzedaży. W tym stanie rzeczy, Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych, od wartości początkowej tych składników majątku, które zostaną zaliczone do środków trwałych i które podlegają amortyzacji. To z kolei będzie możliwe po łącznym spełnieniu wymienionych powyżej warunków, tj. w szczególności po nabyciu ich własności.

Wskazać przy tym należy, iż w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy, należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości amortyzowania pozostałych nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Wnioskodawcę wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.