IBPBI/1/415-330/10/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2010 r. (data wpływu do Organu 29 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 9 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu korzystania z telefonu satelitarnego, ponoszonych tytułem:

* abonamentu - jest nieprawidłowe,

* rozmów telefonicznych:

* prywatnych - jest nieprawidłowe,

* przeprowadzonych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest prawidłowe,

* sposobu udokumentowania ww. wydatków - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 marca 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu korzystania z telefonu satelitarnego oraz sposobu ich udokumentowania.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 21 maja 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-330/10/JS, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 9 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1982 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na:

Wnioskodawca często wyjeżdża za granicę i w tym celu zakupił telefon satelitarny, który służy do zarządzania firmą. Do tej pory Wnioskodawca otrzymywał faktury na własne nazwisko.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał m.in., iż:

* prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,

* podatek dochodowy rozliczany jest według stawki liniowej 19% i stosuje metodę ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów, o której mowa w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* posiada fakturę na zakup telefonu, jednak nie został on wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie został zaliczony do kosztów z uwagi na wątpliwości,

* rozliczenie płatności z operatorem sieci telefonii satelitarnej odbywa się na podstawie faktur zagranicznych wystawionych na nazwisko Wnioskodawcy. Wartość faktur wyrażona jest w walucie obcej (EURO) a płatność następuje poprzez bank wg kursu z dnia zapłaty,

* korzystanie z telefonu satelitarnego pozwala Wnioskodawcy na stały kontakt z pracownikami i siedzibą firmy, a tym samym na podejmowaniu decyzji dotyczących działalności firmy,

* fakt wykorzystania telefonu satelitarnego na potrzeby działalności gospodarczej, Wnioskodawcy może być udokumentowany bilingami rozmów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt rozmów telefonicznych przeprowadzonych przez telefon satelitarny, głównie z firmą i domem, jest kosztem związanym z prowadzoną działalnością. Kontakt z firmą jest niezbędny dla jej prawidłowego funkcjonowania.

Jak twierdzi Wnioskodawca, kosztem będzie koszt w złotówkach według wyciągu bankowego z banku, przez który Wnioskodawca dokonuje płatności.

Jego zdaniem, prowadząc działalność jednoosobowo, obojętne jest, czy faktury będą wystawiane na firmę czy też na jego nazwisko.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Wszelkie poniesione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, są kosztami uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Są nimi koszty bezpośrednio jak i pośrednio związane z uzyskanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź na zachowanie, czy też zabezpieczenie źródła przychodów.

Z treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika m.in., że w związku z częstymi wyjazdami za granicę, Wnioskodawca zakupił telefon satelitarny. Dzięki temu, w czasie swojej nieobecności Wnioskodawca może zarządzać firmą, ma również kontakt z domem. Wnioskodawca nie uznał telefonu za składnik majątku związany z działalnością gospodarczą, a w szczególności za środek trwały w tej działalności. Wydatek na jego nabycie nie został uznany za koszt uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że przedmiotowy telefon nie został uznany za składnik majątku związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i na działalność tą nie jest zarejestrowany, uznać należy, iż stanowi on składnik majątku prywatnego (osobistego) przedsiębiorcy. Jednakże w zakresie, w jakim jest wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, wydatki poniesione w związku z korzystaniem z telefonu, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności. Nie dotyczy to jednak abonamentu, który jest stałą opłatą związaną z samą możliwością korzystania z telefonu, obciążającą dysponenta numeru. Koszt abonamentu telefonicznego jest zatem bezwzględnie związany z posiadaniem telefonu, bez względu na rodzaj rozmów przychodzących i wychodzących z tego urządzenia.

Natomiast koszty rozmów telefonicznych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w takiej części, jaka dotyczy rozmów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem, aby zaliczyć omawiane wydatki poniesione tytułem rozmów telefonicznych do kosztów podatkowych, Wnioskodawca będzie musiał posiadać szczegółowy biling rozmów telefonicznych oraz dokonać opisu tych rozmów tak, aby bez żadnej wątpliwości wynikało, że są to rozmowy służbowe, a nie prywatne.

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm.), na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Przy czym, stosownie do treści § 14 ust. 2 pkt 7 ww. rozporządzenia, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie m.in. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele.

Podstawą do dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w przestawionym zdarzeniu przyszłym, powinien być zatem dowód wewnętrzny wraz z fakturą za telefon oraz bilingiem z wyodrębnionymi rozmowami służbowymi. Dowód wewnętrzny powinien posiadać datę i podpis osoby, która bezpośrednio dokonała wydatku oraz określać przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że rozliczenie płatności z operatorem sieci telefonii satelitarnej odbywa się na podstawie faktur zagranicznych wystawionych na nazwisko Wnioskodawcy. Wartość faktur wyrażona jest w walucie obcej (EURO). Płatność następuje poprzez bank wg kursu z dnia zapłaty.

Zgodnie z cyt. wyżej przepisami art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów), uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu (art. 22 ust. 6b u.p.d.o.f.).

Do przeliczenia waluty obcej, zgodnie z cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy przyjąć średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż dokumentem potwierdzającym fakt poniesienia wydatku (i dokumentującym jego wysokość) jest faktura, natomiast dowód wewnętrzny - sporządzony w oparciu o zawarte w niej dane - służy wyłącznie do jej zaewidencjonowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Nadmienić przy tym należy, iż zważywszy, że należność na fakturze od operatora telefonu satelitarnego wyrażona jest w euro, w związku z uiszczeniem określonych nią należności, może dojść do powstania różnic kursowych, o których mowa w art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwestia ta jednak nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków z tytułu korzystania z telefonu satelitarnego, ponoszonych tytułem:

* abonamentu jest nieprawidłowe,

* rozmów telefonicznych:

* prywatnych jest nieprawidłowe,

* przeprowadzonych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest prawidłowe,

* sposobu udokumentowania ww. wydatków jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.