IBPBI/1/415-329/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 21 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 8 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu użytkowego nabytego i wykorzystywanego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu użytkowego nabytego i wykorzystywanego w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 1 czerwca 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia. W dniu 8 czerwca 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W lipcu 2004 r. wnioskodawczyni na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła lokal użytkowy za kwotę 135.000 zł, na który zaciągnęła w całości kredyt hipoteczny. Lokal ten uznała za środek trwały prowadzonej działalności i amortyzowała tylko przez 26 miesięcy. Odpisy amortyzacyjne wyniosły 7.591,48 zł czyli po 291,98 zł miesięcznie. Odsetek od kredytu nie wliczała do kosztów. We wrześniu 2006 r. zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej, lecz kredyt nadal spłaca. Ze względu na trudną sytuację finansową w kwietniu 2009 r. czyli przed upływem 5 lat planowała sprzedać tenże lokal za kwotę 190.000 zł W tej sytuacji, jak wskazała wnioskodawczyni, obowiązują ją stare przepisy podatkowe (art. 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) tzn. że do zapłaty ma 10% podatku od przychodu, który w całości nie jest jej przychodem, ponieważ w banku ma zaciągnięty kredyt na kwotę 135.000 zł, który musi spłacić w całości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwotę przychodu mogę pomniejszyć o kwotę kredytu jak również o kwotę zamortyzowaną oraz kwotę z czynności cywilno-prawnych i od różnicy zapłacić 10% podatek.

Zdaniem wnioskodawczyni, powinna się rozliczyć na takich samych zasadach jak przy sprzedaży mieszkania, czyli kwotę przychodu mogłaby pomniejszyć o kwotę kredytu hipotecznego. Dlatego uważa, że kwotę kredytu hipotecznego tj. 135.000 zł, powinna pomniejszyć o kwotę zamortyzowaną tj. 7.591,48 zł co daje 127.408,52 zł i o tę kwotę pomniejszyć przychód tj. 190.000 zł, a dopiero od różnicy, tj. 62.591,48 zł zapłacić 10% podatek. Jak wskazała wnioskodawczyni 135.000 zł pochodzi w całości z kredytu hipotecznego i taką kwotę musi oddać do banku.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3 (nie mającym zastosowania w przedmiotowej sprawie), nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

W myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 19 ust. 1 ustawy stanowi natomiast: przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, iż przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy), stanowią przychód z działalności gospodarczej.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawczyni w kwietniu 2009 r. planowała sprzedać lokal użytkowy, nabyty w lipcu 2004 r. w ramach prowadzonej przez nią pozarolniczej działalności gospodarczej. Powyższy lokal jako środek trwały był wykorzystywany w tej działalności i przez okres 26 miesięcy amortyzowany. We wrześniu 2006 r. wnioskodawczyni zakończyła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, co jest równoznaczne z datą ich wycofania z działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, zważywszy, iż przedmiotowy lokal jako środek trwały był wykorzystywany i amortyzowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również, iż okres miedzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten wycofano z działalności gospodarczej w związku z jej likwidacją (wrzesień 2006 r.), a datą jego sprzedaży (planowaną na kwiecień 2009 r.) nie przekroczył 6 lat, przychód uzyskany z jego zbycia stanowić będzie przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Zatem, wyliczając dochód ze sprzedaży opisanego we wniosku lokalu użytkowego, należy od kwoty przychodu ustalonego zgodnie z cytowanymi przepisami, odjąć kwotę wydatków poniesionych na nabycie tego lokalu (odpowiadającą wartości początkowej środka trwałego) pomniejszoną o dokonane od tego lokalu odpisy amortyzacyjne. Brak jest tym samym podstaw prawnych do odliczenia kwoty kredytu hipotecznego, jako kosztu uzyskania przychodu ze zbycia przedmiotowego lokalu użytkowego. Natomiast podatek od czynności cywilnoprawnych uiszczony przy nabyciu lokalu, powinien powiększać wartość początkową tego środka trwałego, wpływając tym samym, na wysokość ustalonego w ww. sposób dochodu ze sprzedaży nieruchomości.

Zważywszy, iż wnioskodawczyni we wrześniu 2006 r. zakończyła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, a planowane zbycie miało nastąpić w kwietniu 2009 r., ustalony w powyższy sposób dochód ze sprzedaży nieruchomości należy opodatkować na zasadach ostatnio stosowanych do rozliczania prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.