IBPBI/1/415-324/12/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 9 marca 2012 r.), uzupełnionym w dniach 25 maja i 1 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup wskazanego we wniosku lokalu - jest prawidłowe.

W dniu 9 marca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup wskazanego we wniosku lokalu. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 maja 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-324/12/ZK, IBPBI/1/415-325/12/ZK, IBPP2/443-241/12/BW wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 25 maja i 1 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą - Biuro Rachunkowe. Świadczy usługi księgowe głównie dla osób fizycznych i prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Do celów rozliczenia podatku dochodowego prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej. Poprzednio do prowadzenia działalności wykorzystywała częściowo prywatne mieszkanie. W związku ze znacznym rozwojem firmy, zaistniała konieczność przeniesienia działalności do większego lokalu. Wnioskodawczyni podjęła decyzję o zakupie własnego mieszkania, które w 100% przeznaczyła na nowe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Zakup mieszkania został wybrany jako alternatywa do wynajmu lokalu. Zakupione mieszkanie pełni więc funkcje biura i siedziby, w którym prowadzi działalność gospodarczą, przechowywane są księgi klientów i w którym Wnioskodawczyni kontaktuje się z klientami.

Zakup mieszkania został sfinansowany kredytem hipotecznym. Walutą kredytu jest PLN. Bank stwarzał problemy z udzieleniem kredytu na firmę, w związku z tym kredyt na zakup mieszkania został udzielony Wnioskodawczyni i jej mężowi, jako osobom fizycznym. Małżonkowie nie mają rozdzielności majątkowej. Zakupione mieszkanie stanowi ich wspólną własność. Małżonek wyraził zgodę na przeznaczenie zakupionego mieszkania w 100% na prowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Zakupione mieszkanie zostało wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy i jest amortyzowane według stawki właściwej dla lokali mieszkalnych, czyli 1,5% rocznie. Zakupiony lokal mieszkalny znajduje się w budynku mieszkalnym, w którym co najmniej połowa powierzchni użytkowej przeznaczona jest do celów mieszkalnych.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 29 maja 2012 r. wskazano, iż:

* lokal mieszkalny, o którym mowa we wniosku został nabyty w dniu 24 stycznia 2012 r.,

* nabyty lokal stanowi odrębny przedmiot własności,

* ww. lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 24 stycznia 2012 r.,

* mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy pomimo tego, iż kredyt został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię i jej męża, odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli tak, to czy odsetki od kredytu naliczone przed datą wprowadzenia lokalu do ewidencji środków trwałych, podwyższają wartość początkową tego środka trwałego, natomiast odsetki naliczone i zapłacone po dacie wprowadzenia nieruchomości do ewidencji środków trwałych stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że zakupione mieszkanie zostało przeznaczone wyłącznie na prowadzenie działalności gospodarczej, pomimo że kredyt został zaciągnięty przez nią i męża, odsetki od tego kredytu stanowią koszty służące uzyskaniu przychodu z tytułu prowadzonej działalności. Przy czym, zgodnie z art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, odsetki od kredytów zaciągniętych w celu finansowania zakupu środka trwałego, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, powinny zwiększyć jego wartość początkową. Natomiast odsetki naliczone i zapłacone po dniu przekazania środka trwałego do używania, są kosztem uzyskania przychodu w dacie zapłaty, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...). W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy stanowi z kolei, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem bezpośredniego uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od kredytu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego między zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy oraz fakt ich zapłacenia. Ponadto odsetki te nie mogą zwiększać kosztów inwestycji.

Zauważyć przy tym należy, iż przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od kredytów (pożyczek) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji, czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy zawartej z bankiem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni wraz z mężem zakupiła lokal mieszkalny, który w całości wykorzystywany jest dla celów prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Zakup lokalu sfinansowany został kredytem hipotecznym, udzielonym Wnioskodawczyni i jej mężowi, jako osobom fizycznym. Małżonkowie nie mają rozdzielności majątkowej, więc zakupione mieszkanie stanowi ich wspólną własność. Mąż Wnioskodawczyni wyraził zgodę na przeznaczenie zakupionego mieszkania w całości na prowadzenie przez Nią działalności gospodarczej. W dniu 24 stycznia 2012 r. ww. lokal został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż skoro nabyty przez Wnioskodawczynię lokal służy prowadzonej przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej, to wymagalne i zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego na jego nabycie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Przy czym, na Wnioskodawczyni, jako odnoszącej korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mają z prowadzoną przez nią pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania.

Zaznaczyć pry tym należy, iż odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w dwojaki sposób:

* odsetki od kredytu naliczone i zapłacone przed oddaniem przedmiotowego lokalu do użytkowania powiększają wartość początkową tego środka trwałego, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ww. ustawy i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* odsetki od kredytu zapłacone po oddaniu tego składnika majątku do użytkowania podlegają bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmieniać należy, iż w zakresie określenia stawki właściwej do amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego oraz podatku od towarów i usług, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.