IBPBI/1/415-321/12/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 8 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2012 r. wpłynął do tyt. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze darowizny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W drodze darowizny otrzymała od siostry całość przedsiębiorstwa oraz od ojca zorganizowaną część przedsiębiorstwa, (dział transportu). W skład przedsiębiorstwa i zorganizowanej części przedsiębiorstwa wchodziły środki trwałe, tj. środki transportowe. Środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w firmie Wnioskodawczyni. W przyszłości Wnioskodawczyni zamierza dokonać ich zbycia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W jaki sposób wycenić wartość otrzymanych środków trwałych wprowadzonych do ewidencji.

(pytanie wymienione we wniosku jako pierwsze)

Zdaniem Wnioskodawczyni, do wyceny otrzymanych środków trwałych zastosowanie znajdzie art. 22g ust. 15 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), z treści którego wynika, iż w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze darowizny łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części, a wartością składników mienia niebędących środkami trwałymi, ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn. Każdy składnik majątkowy podlegający amortyzacji charakteryzuje się tym, że ma określoną wartość majątkową. Dla celów amortyzacji najważniejsze znaczenie ma wartość składnika majątkowego w momencie przyjęcia go do używania. Ustawodawca nazywa tę wartość wartością początkową. To ona właśnie jest podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Odrębne zasady ustalania wartości początkowej - niezależnie od sposobu nabycia czy też przyjęcia do używania - ustawodawca przewiduje dla przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W myśl przepisu art. 5a pkt 3 ww. ustawy, przez przedsiębiorstwo należy rozumieć przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego. Natomiast, jak stanowi art. 5a pkt 4 tej ustawy, zorganizowana część przedsiębiorstwa to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Ustawodawca różnicuje sposób ustalenia wartości początkowej przedsiębiorstwa, w zależności od tego, czy nabycie miało charakter odpłatny (zakup lub przyjęcie do odpłatnego korzystania), czy też nastąpiło w drodze spadkobrania lub darowizny. W przedstawionym we wniosku przypadku podstawą przyjęcia wartości początkowej jest sposób określony w ww. art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania wymienionego we wniosku jako drugie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.