IBPBI/1/415-314/10/ZK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki jawnej wydatków z tytułu czynszu za dzierżawę nieruchomości przez spółkę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 26 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu najmu nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2010 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu czynszu najmu nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki jawnej, w której posiada 95% udziału w zyskach i stratach. Zgodnie z przepisami prawa dla Spółki prowadzone są księgi rachunkowe, a ustalane w niej przychody i koszty dzielone są na wspólników zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, proporcjonalnie do ustalonych umownie udziałów w zyskach/stratach. Wspólnik ma zamiar wydzierżawić na cele prowadzonego przez Spółkę przedsiębiorstwa część działki budowlanej, której jest jedynym właścicielem. Spółka natomiast będzie realizować na przedmiotowej działce inwestycję - budowa biurowca. Za dzierżawę strony ustalają stawkę czynszu, który płacony będzie comiesięcznie na rzecz wspólnika na podstawie zawartej umowy. Czynsz stanowić będzie z jednej strony koszt uzyskania przychodu Spółki i tym samym jej wszystkich wspólników, a z drugiej źródło przychodu dla wspólnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynsz dzierżawny za nieruchomość, której właścicielem jest jeden ze wspólników Spółki jawnej będzie stanowił koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez wspólników działalności w tejże spółce.

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, że właścicielem dzierżawionej działki jest jeden ze wspólników nie ma wpływu na zaliczenie czynszu dzierżawnego, jako kosztu uzyskania przychodów przez wspólników Spółki, gdyż prowadzą oni jedną księgę dla podmiotu jakim jest niewątpliwie Spółka jawna. Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Bezwzględnie należy więc przyjąć, iż nie zachodzi tutaj tożsamość podmiotów między wydzierżawiającym (wspólnikiem), a dzierżawcą (Spółką). Płacony czynsz najmu winien stanowić więc koszt uzyskania przychodów dla Spółki i jednocześnie jej wszystkich wspólników oraz źródło przychodu dla wydzierżawiającego. Powyższe stanowisko znajduje poparcie w przepisach art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których brzmienie nie wyłącza kosztu czynszu dzierżawnego płaconego na rzecz jednego ze wspólników z kosztów uzyskania przychodów Spółki, a tym samym jej wspólników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do treści art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca będący wspólnikiem Spółki jawnej, zamierza wydzierżawić tej Spółce na cele prowadzonej działalności gospodarczej część działki budowlanej, której jest jedynym właścicielem. Za dzierżawę przedmiotowej nieruchomości Spółka będzie płaciła czynsz miesięczny na rzecz wspólnika na podstawie zawartej umowy.

Zauważyć zatem należy, iż wskazana we wniosku umowa dzierżawy nieruchomości, zostanie zawarta pomiędzy dwoma odrębnymi uczestnikami obrotu gospodarczego, tj. pomiędzy Wnioskodawcą będącym osobą fizyczną oraz Spółką jawną, która jako osobowa spółka prawa handlowego, zgodnie z art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), posiada odrębny majątek. W myśl bowiem tego przepisu Spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Z uwagi na powyższe wydatki ponoszone przez Spółkę jawną, tytułem dzierżawy od Wnioskodawcy przedmiotowej nieruchomości będą mogły stanowić w całości koszty uzyskania przychodów Spółki jawnej, a tym samym wszystkich jej wspólników, proporcjonalnie do ich udziału w zyskach spółki, stosownie do treści cyt. powyżej art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić zatem należy, iż wydatki z tytułu czynszu dzierżawnego uiszczanego przez Spółkę jawną na rzecz jednego z jej wspólników, jako niewymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej w formie Spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile wydatki te ponoszone będą w celu uzyskania przychodów, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Ww. czynsz dzierżawny, będzie przy tym stanowił przychód dla Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.