IBPBI/1/415-299/13/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 czerwca 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-299/13/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 21 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie:

* sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku oraz działu spadku i zniesienia współwłasności, a także sposobu ich amortyzacji - jest nieprawidłowe,

* możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od ww. środków trwałych w części dotyczącej udziałów w prawie ich własności nabytych w drodze:

* spadku - jest prawidłowe,

* działu spadku i zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku oraz działu spadku i zniesienia współwłasności, a także sposobu ich amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 21 stycznia 2013 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, który prowadził jednoosobowo działalność gospodarczą w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, w zakresie branży piekarskiej (piekarnia). Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonowane były w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a uzyskiwane dochody opodatkowane były na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Małżonkowie pozostający w ustawowej wspólności majątkowej składali wspólnie roczne zeznania podatkowe PIT-36. Wszystkie składniki majątkowe wykorzystywane w działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni, stanowiły ich wspólną własność. Do dnia 23 stycznia 2013 r. Wnioskodawczyni nie pozostawała w stosunku pracy, ani nie prowadziła własnej działalności gospodarczej.

W dniu 29 stycznia 2013 r. sporządzony został przez notariusza akt poświadczenia dziedziczenia, na podstawie którego spadek po zmarłym mężu nabyła Wnioskodawczyni oraz trzy pełnoletnie córki po 1/4. W wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności dokonanej w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem nieruchomości oraz majątku przedsiębiorstwa prowadzonego przez Jej zmarłego męża. W skład spadku weszło m.in. przedsiębiorstwo prowadzone przez męża Wnioskodawczyni. Z uwagi na fakt, że piekarnia stanowiła główne źródło dochodów małżonków, jest firmą rodzinną z długoletnią tradycją, a obecnie prowadzona jest w nowo wybudowanych obiektach, Wnioskodawczyni postanowiła kontynuować działalność gospodarczą męża i z dniem 23 stycznia 2013 r. rozpoczęła działalność gospodarczą na własny rachunek, w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, przejmując pracowników zatrudnionych dotychczas u męża, jak i majątek rzeczowy piekarni. Wnioskodawczyni kontynuuje działalność męża o takim samym profilu i z taką samą nazwą. Na dzień śmierci męża Wnioskodawczyni sporządzony został spis z natury materiałów oraz środków trwałych. Wnioskodawczyni w związku z rozpoczętą przez Nią działalnością gospodarczą ujęła w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, jako pierwszą pozycję wartość materiałów wg spisu z natury (w uwagach wpisano: wartość remanentowa ze spisu z natury, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu). Z tym samym dniem została zaprowadzona ewidencja środków trwałych i rozpoczęła amortyzację na takich samych zasadach na jakich były amortyzowane te środki w dotychczasowej firmie męża, zachowując te same wartości początkowe, dotychczasowe odpisy i stawki amortyzacyjne.

Amortyzacja dotyczy budynku piekarni, który nie został jeszcze zamortyzowany oraz trzech urządzeń produkcyjnych, dla których ostatnim miesiącem amortyzacji był luty 2013 r. (jedyna i ostatnia rata) po którym nastąpi 100% umorzenie tych urządzeń. Pozostałe środki trwałe będące przedmiotem przejęcia zostały już przed dniem 21 stycznia 2013 r. zamortyzowane w 100%, wobec czego ujęte zostały w ewidencji środków trwałych, jako umorzone w 100% i nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w firmie Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

W jakiej wysokości należy ustalić wartość początkową środków trwałych przyjętych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez Wnioskodawczynię.

2.

Czy możliwe jest kontynuowanie odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, dla celów amortyzacji środków trwałych winna ustalić ich wartość początkową w wysokości przyjętej wcześniej przez męża. Kontynuować stosowaną przez niego metodę amortyzacji oraz uwzględnić dokonane już przez męża odpisy amortyzacyjne, aż do pełnego zamortyzowania środków trwałych. Odpisy amortyzacyjne dokonywane przez Wnioskodawczynię od tych środków trwałych (budynku piekarni oraz trzech urządzeń produkcyjnych) są kosztem uzyskania przychodów w prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, dopiero od momentu rozpoczęcia dokonywania tych odpisów (od lutego 2013 r.) do pełnego zamortyzowania środków trwałych. Zdaniem Wnioskodawczyni, zastosowanie do przedstawionego stanu faktycznego będzie miał przepis art. 22h ust. 3 w związku z art. 22g ust. 12 i art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepis art. 22g ust. 15 zważywszy na fakt, że przedsiębiorstwo męża jeszcze za jego życia w 1/2 stanowiło własność Wnioskodawczyni.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny jeżeli:

* nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub

* dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub

* nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1-3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która jest uzależniona m.in. od sposobu nabycia, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia,

1a.w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b;

2.

w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,

3.

w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Artykuł 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 19 ust. 3 powołanej ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania (...).

Z kolei stosownie do treści art. 22h ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż mąż Wnioskodawczyni prowadził jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą - piekarnię. Między Wnioskodawczynią a Jej mężem istniała ustawowa wspólność majątkowa małżeńska. W dniu 21 stycznia 2013 r. mąż Wnioskodawczyni zmarł. Natomiast w dniu 29 stycznia 2013 r. sporządzony został przez notariusza akt poświadczenia dziedziczenia, na podstawie którego spadek po zmarłym mężu nabyła Wnioskodawczyni oraz trzy pełnoletnie córki po 1/4. W wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności dokonanej w formie aktu notarialnego Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem nieruchomości oraz majątku przedsiębiorstwa prowadzonego przez Jej zmarłego męża. W skład spadku weszło m.in. przedsiębiorstwo prowadzone przez męża Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni postanowiła kontynuować działalność gospodarczą męża o takim samym profilu i z taką samą nazwą, z tej też przyczyny z dniem 23 stycznia 2013 r. rozpoczęła działalność gospodarczą na własny rachunek, w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, przejmując pracowników zatrudnionych dotychczas u męża, jak i majątek rzeczowy piekarni, w tym środki trwałe. Wnioskodawczyni założyła ewidencję środków trwałych i rozpoczęła amortyzację na takich samych zasadach na jakich były amortyzowane środki trwałe w dotychczasowej firmie męża, zachowując te same wartości początkowe, dotychczasowe odpisy i stawki amortyzacyjne. Przedmiotem amortyzacji jest budynek piekarni, który nie został jeszcze zamortyzowany oraz trzy urządzenia produkcyjne, dla których ostatnim miesiącem dokonania odpisów amortyzacyjnych był luty 2013 r. (jedyna i ostatnia rata) po którym nastąpi 100% umorzenie tych urządzeń. Pozostałe środki trwałe będące przedmiotem przejęcia zostały już przed dniem 21 stycznia 2013 r. zamortyzowane w 100%, wobec czego ujęte zostały w ewidencji środków trwałych, jako umorzone w 100% i nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zauważyć należy, iż byt prawny podatnika, jako osoby fizycznej, na którego przepisy podatkowe nakładają obowiązek podatkowy ustaje z chwilą jego śmierci. Zgodnie z art. 7 Ordynacji podatkowej, podatnikiem jest m.in. osoba fizyczna, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. Organy podatkowe uzyskują informację o śmierci podatnika na podstawie art. 12 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1314 z późn. zm.). Na podstawie takiej informacji wygasa z mocy prawa decyzja o nadaniu podatnikowi numeru identyfikacji podatkowej (NIP) oraz ustaje byt prawny podatnika. Śmierć osoby będącej podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych powoduje określone konsekwencje, dla których przewidziane są szczególne formy postępowania.

W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Krąg spadkobierców ustalany jest zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - określany w dalszej części skrótem "k.c."). Natomiast w przepisach podatkowych kwestię sukcesji praw i obowiązków spadkobierców regulują przepisy art. 97-105 Ordynacji podatkowej.

Z kolei zgodnie z art. 922 § 1 k.c., prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi czwartej Kodeksu - Spadki. Nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależne od tego, czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 k.c.).

W myśl art. 924 k.c., spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 k.c., spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 k.c.).

Stosownie do treści art. 1035 k.c., jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów Tytułu VIII Kodeksu.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, gdy spadek przypada kilku spadkobiercom. Dział spadku może nastąpić, bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 k.c.).

Z świetle powołanych przepisów wskazać należy, iż śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. W chwili śmierci prawa i obowiązki podatnika przechodzą na spadkobierców. Zatem spadek zostaje nabyty z dniem śmierci spadkodawcy. Nabycie spadku następuje automatycznie, z mocy ustawy. Od chwili otwarcia spadku spadkobierca może samodzielnie objąć spadek we władanie. Orzeczenie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę i ma jedynie znaczenie deklaratoryjne.

W tym miejscu należy wskazać na przepis art. 22g ust. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku.

Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, z dniem 21 stycznia 2013 r., a więc z dniem śmierci jej małżonka, nabyła w drodze spadku przypadający na nią udział we współwłasności środków trwałych. Z tym też dniem winna była środki trwałe wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze spadku (a w istocie tą część wartości początkowej środków trwałych, która została nabyta w drodze spadku) Wnioskodawczyni winna była określić, w takiej proporcji ich wartości, w jakiej pozostawał Jej udział we własności tych składników majątku, według wartości rynkowej z dnia nabycia spadku, zgodnie z cytowanym powyżej art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z cytowanym powyżej art. 22g ust. 15 ww. ustawy, łączną wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w drodze spadku, winna stanowić suma ich wartości rynkowej z dnia nabycia spadku nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią, a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Innymi słowy, nabyte w drodze spadku środki trwałe (z uwzględnieniem przypadającego udziału we współwłasności), Wnioskodawczyni może wycenić wg wartości rynkowej z dnia nabycia spadku, z zastosowaniem cytowanego wyżej przepisu art. 19, nie wyższej jednak niż ich wartość określona dla celów podatku od spadków i darowizn.

Natomiast z dniem zawarcia umowy działu spadku i zniesienia współwłasności, Wnioskodawczyni winna uwzględnić w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wartość udziału we współwłasności środków trwałych nabytych w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, określając ich wartość również według wartości rynkowej z dnia zawarcia ww. umowy, zgodnie z cytowanym powyżej art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

Stosownie do treści cyt. powyżej art. 22h ust. 1 przedmiotowej ustawy, Wnioskodawczyni winna naliczać odpisy amortyzacyjne od środków trwałych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki trwałe lub wartość wprowadzono do ewidencji, tj. w części dotyczącej środków trwałych nabytych w drodze spadku od miesiąca lutego 2013 r., natomiast w części dotyczącej środków trwałych nabytych w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności od miesiąca następującego po miesiącu w którym zawarto umowę działu spadku i zniesienia współwłasności.

Jednocześnie z uwagi na fakt, że częściowe nabycie udziałów we współwłasności środków trwałych nastąpiło nieodpłatnie w wyniku zawartej umowy działu spadku i zniesienia współwłasności, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, w części nabytej nieodpłatnie, tj. w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności, stosownie do treści cytowanego powyżej art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Wbrew stanowisku Wnioskodawczyni, na gruncie przedmiotowej sprawy nie znajdują zastosowania powołane we wniosku przepisy art. 22g ust. 12, w związku z art. 22g ust. 13 pkt 5 oraz art. 22h ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem tut. Organu przepisy te nie dot. sytuacji przedstawionej we wniosku, tj. amortyzacji środków trwałych będących składnikami majątku przedsiębiorstwa powadzonego uprzednio przez zmarłego małżonka.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie:

* sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze spadku oraz działu spadku i zniesienia współwłasności, a także sposobu ich amortyzacji - jest nieprawidłowe,

* możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odpisów amortyzacyjnych od ww. środków trwałych w części dotyczącej udziałów w prawie ich własności nabytych w drodze:

* spadku - jest prawidłowe,

* działu spadku i zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

Zauważyć przy tym należy, iż prawidłowość stanowiska Organu w tym względzie potwierdza m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 września 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1078/11.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl