IBPBI/1/415-299/11/HSt

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 24 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości:

W dniu 24 marca 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania jednorazowej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej przyznanej z Funduszu Pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jak osoba bezrobotna podpisał w dniu 13 gudnia 2010 r. umowę z Powiatowym Urzędem Pracy o przyznaniu środków finansowych z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej. Kwota 18.000 zł wpłynęła na rachunek Wnioskodawcy w dniu 21 grudnia 2010 r. Otrzymane środki finansowe zostały przeznaczone na zakup zestawu komputerowego, oprogramowania oraz urządzenia wielofunkcyjnego, które będą wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W dniu 4 stycznia 2011 r. Wnioskodawca zarejestrował jednoosobową działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W dniu 27 stycznia 2011 r. Wnioskodawca, jako osoba fizyczna prowadząca działalnosć gospodarczą, zakupił składniki majątku, na które otrzymał dofinansowanie z Funduszu Pracy. Składniki te stanowią u Wnioskodawcy środki trwałe i wartości niematerialne i prawne amortyzowane oraz środki trwałe i wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej poniżej 3.500 zł, odpisane jednorazowo w koszty prowadzonej działalności gospodarczej jako zużycie materiałów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Środki finansowe otrzymane z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie stanowią przychodu z tytułu prowadzenia tej działalności. Stanowią one przychód z innych źródeł, który korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych z późn. zm. i nie podlegają wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz wykazaniu w zeznaniu rocznym. Zarówno w dacie podpisania umowy, jak i w dacie wpływu środków na rachunek bankowy, Wnioskodawca był osobą bezrobotną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Umowa z Powiatowym Urzędem Pracy zawiera zastrzeżenie, iż jeśli w dacie wpływu środków na rachunek podatnika będzie on osobą prowadzącą działalność, dotacja będzie nienależna i będzie podlegać zwrotowi. Środki z Funduszu Pracy przysługują tylko osobom bezrobotnym. Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ przyznanie środków z Funduszu Pracy nie jest wymienione jako żadne inne źródło przychodów, należy potraktować je jako pozostałe przychody.

Ad.2

Odpisy amortyzacyjne od zakupionych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie stanowią kosztu podatkowego w części i nie podlegają wpisowi do księgi. Zgodnie bowiem art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Ad. 3

Koszt zużycia materiałów z tytułu zakupu środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych o wartości początkowej poniżej 3.500 zł, odpisywanych jednorazowo w koszty działalności jako zużycie materiałów, stanowi u podatnika koszt podatkowy i podlega wpisaniu do księgi w dacie otrzymania faktury zakupu w wysokości z niej wynikającej. Pozwala na to art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Żaden przepis ustawy (w szczególności art. 23 tej ustawy) nie wyklucza tego rodzaju kosztów z katalogu kosztów uzyskania przychodów. Możliwość zaliczenia tych wydatków do ww. kosztów zależy zatem od spełnienia przez nie ogólnych przesłanek uznania ich za te koszty, wymienionych w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Na tle przestawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

* dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych - zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,

* ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych - nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

W myśl art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.), starosta ze środków Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności.

Szczegółowe warunki przyznania powyższych środków oraz refundacji zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 17 kwietnia 2009 r. w sprawie dokonywania refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 62, poz. 512 z późn. zm.)

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w dniu 13 grudnia 2010 r. podpisał z Powiatowym Urzędem Pracy umowę o przyznanie ze środków Funduszu Pracy jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej. Otrzymanie ww. środków nastąpiło w dniu 21 grudnia 2010 r., a w dniu 4 stycznia 2011 r. Wnioskodawca zarejestrował działalność gospodarczą. Otrzymane środki finansowe zostały w dniu 27 stycznia 2011 r. przeznaczone na zakup zestawu komputerowego, oprogramowania oraz urządzenia wielofunkcyjnego, które będą wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Składniki te stanowią u Wnioskodawcy środki trwałe i wartości niematerialne i prawne amortyzowane oraz środki trwałe i wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej poniżej 3.500 zł, odpisane jednorazowo w koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż otrzymane przez Wnioskodawcę środki finansowe jako bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą jaką rozpoczął stanowią przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie jak wskazano we wniosku z innych źródeł. Przychód ten jednakże w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne, zwolniony jest od opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile podstawą przyznania, wskazanych we wniosku środków, był art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Natomiast w części przeznaczonej na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, środki powyższe nie stanowią przychodu podatkowego na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1 jaki i art. 23 ww. ustawy wskazuje, że co do zasady, nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup materiałów oraz wyposażenia wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, sfinansowanych ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy, korzystających ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w treści przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy. Zauważyć przy tym należy, iż zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku.

W tym też kontekście, wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy, zaznaczyć należy, iż wskazane we wniosku składniki majątku, zakupione z otrzymanego dofinansowania nie sposób uznać za materiały, a tym samym poniesione na ich nabycie wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, jako zużycie materiałów. W myśl bowiem § 3 pkt 1 lit. b) ww. rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi. Natomiast materiały pomocnicze to materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości (§ 3 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia).

W świetle powyższego, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę, a sfinansowane z otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy środków, dotyczące nabycia składników majątku jednorazowo zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), mogą stanowić koszt podatkowy.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych sfinansowanych ze środków jakie ma otrzymać Wnioskodawca, zauważyć należy, iż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

W konsekwencji wydatki poniesione na nabycie m.in. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy). Jednakże w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W konsekwencji, odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jakie zostaną sfinansowane ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, stwierdzić należy, iż otrzymane z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na rozpoczęcie działalności gospodarczej w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne, są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Wydatki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią natomiast przychodu podatkowego. Środki te nie podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i nie podlegają ujęciu w zeznaniu podatkowym. Wydatki sfinansowane z otrzymanych środków, przeznaczone na zakup składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a więc na gruncie przedmiotowej sprawy poniesione na nabycie wyposażenia, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej oraz podlegają ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wydatki przeznaczone na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie mogą natomiast stanowić kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Również odpisy amortyzacyjne dokonane od ich wartości początkowej w części sfinansowanej ze środków otrzymanych z Powiatowego Urzędu Pracy, w świetle art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.