IBPBI/1/415-274/09/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 2 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej Ordynacji podatkowej m.in. w zakresie terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej Ordynacji podatkowej m.in. w zakresie terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 27 maja 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 2 czerwca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Powołując się na art. 70 Ordynacji podatkowej dotyczącej przedawnień terminu płatności zobowiązań podatkowych - podatku VAT, podatku dochodowego PIT 5 oraz PIT 4, powstałych w latach od lutego 2000 r. do stycznia 2001 r. - wnioskodawca zwrócił się z prośbą o umorzenie powstałych zaległości. W związku z tym, iż termin pięciu lat upłynął i w tym okresie czasu nie były dokonane żadne czynności egzekucyjne przerywające bieg przedawnienia zwrócił się z prośbą o ich umorzenie. Otrzymał odpowiedź z Urzędu Skarbowego, iż zaległości w większości zostały umorzone w związku z art. 70 Ordynacji podatkowej, jednakże trzy zaległości nie mogą być przedawnione ponieważ zastosowane były skuteczne czynności egzekucyjne przerywające bieg terminu przedawnienia.

Czynności te miały miejsce:

* w stosunku do zaległości PIT 5 za miesiąc czerwiec 2000 r. - zajęcie konta bankowego w dniu 19 grudnia 2000 r.

* w stosunku do zaległości PIT 5 za miesiąc lipiec 2000 r. - zajęcie konta bankowego w dniu 19 grudnia 2000 r.

* w stosunku do zaległości VAT za miesiąc maj 2000 r. - wpłata własna (pobranie) w dniu 30 sierpnia 2001 r.

Artykuł 70 stanowi o 5 latach okresu przedawnienia od dnia dokonania skutecznej czynności przerywającej bieg terminu przedawnienia. Dlatego też według opinii wnioskodawcy te płatności również powinny być przedawnione. Otrzymał jednak odpowiedź: "w świetle obowiązujących przepisów w postępowanie egzekucyjne nie zostało zakończone przed dniem 1 września 2005 na podstawie art. 70 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 21 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 143, poz. 1199) termin przedawnienia tych zobowiązań biegnie na nowo od dnia 1 września 2005."

Niezrozumiałe jest dlaczego przedawnienie w dwóch przypadkach będzie obowiązywało po 10 latach a w jednym po 9 latach. Czynności, które przerywały bieg terminu przedawnienia miały miejsce w latach 2000-2001. Do roku 2005 minęło w dwóch przypadkach prawie 5 lat natomiast w jednym ponad 4 lata. Natomiast wyjaśnienie Urzędu sugeruje, iż dołożono kolejne 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Dlaczego, mimo iż od daty skutecznych czynności przerywających bieg przedawnienia minęło prawie 9 lat, wymienione zaległości nie podlegają przedawnieniu.

Dlaczego okres przedawnienia biegnie na nowo od 1 września 2005.

Zdaniem wnioskodawcy niezrozumiałe jest wyjaśnienie, iż w związku ze zmianą ustawy naliczono ponownie okres 5 lat do momentu przedawnienia zobowiązań od dnia 1 września 2005 r. Wymienione powyżej zaległości również powinny ulec przedawnieniu, ponieważ od momentu dokonania skutecznych czynności egzekucyjnych (czego oczywiście wnioskodawca nie neguje) minęło prawie 9 lat czyli bez mała dwukrotna wartość czasu zapisana w ustawie.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W myśl art. 70 § 4 ww. Ordynacji bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny.

Brzmienie ww. przepisów zostało nadane ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 143, poz. 1199). Przy czym zgodnie z art. 27 ww. ustawy zmieniającej przepisy te weszły w życie z dniem 1 września 2005 r.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2002 r. przepisy te miały następujące brzmienie:

* art. 70 § 1 ww. Ordynacji - zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku,

* art. 70 § 3 Ordynacji - bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek pierwszej czynności egzekucyjnej, o której podatnik został powiadomiony,

* art. 70 § 4 ww. Ordynacji - po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne.

Stosownie do art. 21 ww. ustawy zmieniającej z dnia 30 czerwca 2005 r. do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej stosuje się przepis art. 70 § 4 ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu nadanym tą ustawą zmieniającą. Przepis ten wprowadził zatem zasadę bezpośredniego stosowania art. 70 § 4 w nowym brzemieniu nadanym ww. ustawą zmieniającą, zarówno do zobowiązań powstałych przed dniem wejścia w życie zmiany treści tego przepisu, jak i powstałych po tym dniu. Zrównuje się więc reguły obliczania biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych w tych dwóch przedziałach czasowych, co równocześnie oznacza zastosowanie do przedawnienia zobowiązań, powstałych przed dniem 1 września 2005 r. nowych zasad, korzystniejszych dla zobowiązanego.

Z powyższych przepisów wynika, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 sierpnia 2005 r. zobowiązanie podatkowe nie ulegało przedawnieniu do czasu zakończenia postępowania egzekucyjnego bez względu na czas jego trwania i sposób prowadzenia. Dopiero po zakończeniu postępowania egzekucyjnego termin przedawnienia biegł na nowo. Do przerwania biegu terminu przedawnienia wystarczające było zastosowanie chociażby jednego środka egzekucyjnego i to bez względu na jego efektywność. Przy czym przepisy nie wprowadzały żadnych ograniczeń czasowych dla trwania ww. postępowania. Zmieniony przepis art. 70 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa warunkuje przedłużenie terminu przedawnienia zobowiązania aktywnymi działaniami organu egzekucyjnego. Przy czym bieg ww. terminu przedawnienia może być wielokrotnie przerywany.

W przypadku, gdy zobowiązanie podatkowe powstało przed dniem 1 września 2005 r. i przed tą datą bieg terminu przedawnienia został przerwany w wyniku zastosowania czynności egzekucyjnej, a postępowanie egzekucyjne nie zostało zakończone przed dniem 1 września 2005 r., to na podstawie nowego brzmienia art. 70 § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z art. 21 ww. ustawy zmieniającej, termin przedawnienia tego zobowiązania biegnie na nowo od dnia 1 września 2005 r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca posiada zaległości podatkowe, wynikające ze zobowiązań w podatku dochodowym od osób fizycznych, powstałe w czerwcu oraz lipcu 2000 r. W stosunku do tych zobowiązań w grudniu 2000 r. zostały zastosowane środki egzekucyjne (zajęcie konta bankowego). Z wniosku nie wynika, aby postępowanie egzekucyjne zostało zakończone. Z wniosku nie wynika także czy zaliczki te stały się elementem należnego za 2000 rok podatku dochodowego od osób fizycznych. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż cechą zaliczek na podatek jest ich tymczasowy charakter. Rozliczenie za dany rok należnego podatku dochodowego powoduje, iż zaliczki na ten podatek tracą swój tymczasowy charakter stając się elementem należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 rok. Dotyczyć to jednak może wyłącznie tych zaliczek lub ich części, których suma nie przekracza wysokości należnego za ten rok podatku. Skoro jednak, jak pisze wnioskodawca, zaległości te nadal istnieją to oznacza to, iż zaliczki te stały się elementem należnego za 2000 rok podatku dochodowego od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż bieg przedawnienia ww. zaległości został przerwany na skutek podjętych w dniu 19 grudnia 2000 r. czynności egzekucyjnych. W myśl obowiązujących do dnia 31 sierpnia 2005 r. przepisów bieg tego terminu nie rozpoczął się na nowo bowiem postępowanie egzekucyjne nie zostało zakończone. Bieg tego terminu rozpoczął się na nowo, w dniu wejścia w życie znowelizowanych przepisów ww. Ordynacji podatkowej tj. w dniu 1 września 2005 r. Bieg terminu przedawnienia upłynie zatem z dniem 1 września 2010, chyba że do tego czasu zostanie zastosowany ponownie jakikolwiek środek egzekucyjny.

Z uwagi na powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazać należy, iż w zakresie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług zostanie wydana odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.