IBPBI/1/415-266/14/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 19 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 4 marca 2014 r.), uzupełnionym 26 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania różnic kursowych. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 12 maja 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-266/14/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 26 maja 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą, wpisaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Głównym przedmiotem tej działalności jest produkcja barwników i pigmentów (PKD 20.12.Z). Wnioskodawczyni jest właścicielem firmy posiadającej rachunki walutowe (m.in. w euro), na które wpływają środki od odbiorców zagranicznych oraz krajowych. Z ww. rachunków bankowych są płacone faktury dla dostawców zagranicznych oraz krajowych. Wnioskodawczyni ustala różnice kursowe w oparciu o art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku wpływu i wypływu środków w walucie obcej, stosuje do wyceny operacji na rachunku walutowym kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego daną operację, z wyjątkiem sprzedaży waluty i jej wymiany na PLN, gdzie stosuje kurs ustalony przez bank, według którego doszło do wymiany waluty.

Reasumując: w przypadku, gdy Wnioskodawczyni na konto walutowe prowadzone w euro otrzyma wpłatę w tej walucie, a następnie ureguluje za pośrednictwem tego konta swoje zobowiązania również w tej walucie, to w celu obliczenia różnic kursowych stosuje kurs średni NBP z dnia poprzedzającego transakcję.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 19 maja 2014 r., wskazano m.in., że:

* wniosek dotyczy sposobu ustalania różnic kursowych od przeprowadzonych transakcji handlowych, skutkujących powstaniem u Wnioskodawczyni przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów (zakup od dostawców, otrzymywanie zapłat od kontrahentów), tj. różnic kursowych, o których mowa w art. 24c ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 24c ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;

* Wnioskodawczyni rozlicza się według skali podatkowej za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów;

* transakcje przeprowadzane są wyłącznie w formie bezgotówkowej;

* faktury od dostawców wystawiane są w walucie obcej, a Wnioskodawczyni jest zobowiązana dokonać zapłaty w tej walucie;

* faktury, za które Wnioskodawczyni otrzymuje zapłatę są wystawiane w walucie obcej, a kontrahenci są zobowiązani dokonać zapłaty w tej walucie;

* Wnioskodawczyni wypłacając środki z rachunków walutowych przeznacza je na cele prowadzonej działalności gospodarczej oraz inne cele;

* faktury, które Wnioskodawczyni jest zobowiązana uregulować nie dotyczą nabycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest działanie Wnioskodawczyni, która w przypadku, gdy wpłaty i wypłaty z rachunku walutowego odbywają się w tej samej walucie obcej i nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty obcej na złotówki do wyceny różnic kursowych stosuje kurs średni NBP ustalony na ostatni dzień roboczy poprzedzający datę dokonania transakcji.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku gdy operacje dokonywane przez rachunek walutowy odbywają się w tej samej walucie obcej i nie dochodzi do przewalutowania, niemożliwe jest wyliczenie różnic kursowych w oparciu o kurs faktycznie zastosowany, gdyż nie ma tutaj jego faktycznego zastosowania. W związku z tym Wnioskodawczyni prawidłowo dokonuje wyceny różnic kursowych w oparciu o kurs średni ogłaszany przez NBP w ostatni dzień roboczy poprzedzający datę dokonania transakcji. Wnioskodawczyni uważa, że przez niezdefiniowane pojęcie kursu faktycznie zastosowanego należy rozumieć kurs, według którego dochodzi do wymiany waluty, np. w przypadku sprzedaży waluty obcej bankom. Jej zdaniem, w sytuacji gdy nie dochodzi do rzeczywistej wymiany waluty, bowiem środki przechowywane na koncie walutowym wyrażone są w walucie obcej, a wpłaty i wypłaty dokonywane są w tej samej walucie obcej niemożliwa jest wycena różnic kursowych na potrzeby podatku dochodowego według kursu ustalonego przez bank, zatem konieczne jest zastosowanie kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania lub zarejestrowania transakcji.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawczyni powołała wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 września 2013 r. sygn. akt II FSK 2499/2011.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 19 maja 2014 r. Wnioskodawczyni jednoznacznie sprecyzowała, że jej zdaniem dla ustalenia różnic kursowych powinna wyceniać walutę według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji - zgodnie ze wskazaniem w uzupełnieniu wniosku - jest wyłącznie kwestia sposobu wyceny waluty obcej dla celów ustalenia różnic kursowych od przeprowadzanych bezgotówkowo transakcji handlowych, skutkujących powstaniem u Wnioskodawczyni przychodów oraz kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 24c ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 24c ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). Nie stanowi zatem przedmiotu niniejszej interpretacji kwestia sposobu ustalania różnic kursowych od środków własnych zgromadzonych w walucie obcej, o których mowa w art. 24c ust. 2 pkt 3 oraz art. 24c ust. 3 pkt 3 ww. ustawy a także kwestia rozliczania różnic kursowych od transakcji gotówkowych, tj. w sytuacji, w której Wnioskodawczyni wypłaca środki walutowe z konta a następnie wydatkuje je na cele prowadzonej działalności lub na inne cele.

Zgodnie z art. 24c ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 24c ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Stosownie natomiast do art. 24c ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Z powyższych przepisów wynika, że u podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, którzy dokonują transakcji w walutach obcych, powstają różnice kursowe wynikające z przeprowadzanych transakcji gospodarczych, w przypadku gdy wartość uzyskanego przychodu, bądź poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, jest inna niż wartość tego przychodu, bądź kosztu z dnia faktycznego otrzymania, bądź wydatkowania środków pieniężnych, przeliczona według kursu faktycznie zastosowanego.

Zatem, (co do zasady) dla celów ustalenia ww. różnic kursowych, otrzymywane lub wydatkowane środki pieniężne wyrażone w walucie obcej należy przeliczać po kursie faktycznie zastosowanym. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji legalnej kursu faktycznie zastosowanego. Art. 24c ust. 4 tej ustawy stanowi natomiast, że przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

Uwzględniając wykładnię językową oraz systemową i celowościową ww. pojęcia stwierdzić należy, że faktycznie zastosowany kurs walutowy to taki kurs, który rzeczywiście został użyty, a więc którym faktycznie się posłużono przy przeprowadzaniu konkretnej operacji gospodarczej. Z kursem faktycznie zastosowanym w powyższym rozumieniu mamy zatem do czynienia w sytuacji, gdy w związku z otrzymaniem, bądź wydatkowaniem środków występuje operacja sprzedaży, bądź kupna waluty obcej po określonym kursie, lub też dochodzi do przewalutowania tych środków. Natomiast w przypadku, gdy przy regulowaniu zobowiązań, bądź otrzymaniu należności nie zachodzą ww. okoliczności, dla celów ustalenia różnic kursowych należy stosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania lub otrzymania zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 24c ust. 6 ww. ustawy, przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu. Przy czym, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności (art. 24c ust. 7 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji barwników i pigmentów. W ramach tej działalności przeprowadza transakcje w walutach obcych zarówno z kontrahentami krajowymi, jak i zagranicznymi, tj. dokonuje zakupu od dostawców oraz otrzymuje zapłaty od kontrahentów w walutach obcych, za pośrednictwem bankowych kont walutowych. Transakcje te mają wyłącznie charakter bezgotówkowy. Z wniosku oraz jego uzupełnienia wynika także, że Wnioskodawczyni otrzymuje od kontrahentów na konto walutowe zapłatę w walucie obcej za faktury wystawione w tej walucie, a następnie środkami z tego konta płaci dostawcom za wystawione w walucie obcej faktury, także w tej walucie.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, że w przypadku transakcji bezgotówkowych przeprowadzanych w walucie obcej za pośrednictwem konta walutowego (tekst jedn.: transakcji, w takcie których nie dochodzi do faktycznego zbycia lub nabycia waluty, ani innego przewalutowania środków na złotówki) - dla celów ustalenia różnic kursowych, o których mowa w art. 24c ust. 2 pkt 1 i 2 oraz w art. 24c ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - otrzymywane oraz wydatkowane środki w walucie obcej należy przeliczać według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania lub otrzymania zapłaty.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.