IBPBI/1/415-261/10/JS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania, związanych z wykonywaniem działalności poza miejscem zamieszkania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 16 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania, związanych z wykonywaniem działalności poza miejscem zamieszkania jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków ponoszonych na wynajem mieszkania, związanych z wykonywaniem działalności poza miejscem zamieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobowo działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest świadczenie usług marketingowych. Miejsce zamieszkania oraz jedyne miejsce prowadzonej działalności Wnioskodawcy znajduje się w X. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca podpisał umowę z firmą, która ma swoją siedzibę w innym województwie w miejscowości Y. Zgodnie z umową, do zadań firmy Wnioskodawcy należy m.in. prowadzenie kampanii reklamowej, utrzymywanie osobistych relacji z klientami firmy zlecającej oraz pozyskiwanie dla niej nowych klientów.

Ze względu na częste spotkania z klientem w celu dopracowywania szczegółów kampanii, prezentacji projektów itp., wymagana jest od Wnioskodawcy stała dyspozycyjność czasowa oraz odpowiednia organizacja pracy. Wnioskodawca jest więc zmuszony do częstych wyjazdów do Y., a także nierzadko przebywać tam parę dni w tygodniu. Po przeprowadzeniu analizy kosztów związanych z częstymi podróżami, tj. kosztów przejazdów i noclegów, Wnioskodawca doszedł do wniosku, że optymalnym rozwiązaniem w tej sytuacji jest wynajęcie mieszkania w Y. Wynajmowane mieszkanie służy Wnioskodawcy wyłącznie w celu noclegu oraz pozwala terminowo wywiązywać się z postanowień zawartych w umowie.

Wnioskodawca nadmienia, że zawarta umowa może mieć charakter powtarzalny w przyszłości i zmienić się w długoterminową współpracę. Jednak ze względu na posiadane centrum życiowe, a także zaplecze techniczne do realizacji świadczonych usług w X., Wnioskodawca nie zamierza się przeprowadzać do Y. na stałe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki z tytułu wynajmu mieszkania w Y., takie jak czynsz oraz opłaty eksploatacyjne, stanowią koszty uzyskania przychodu, w rozumieniu przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, jakie ponosi na wynajem mieszkania w Y., w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowią koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wydatki te bowiem spełniają łącznie następujące warunki:

* pozostają w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodów i są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23,

* są właściwie udokumentowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23..

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przyjmuje się zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu, kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów) obciąża podatnika.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawca posiada stałe miejsce zamieszkania w X., wydatki jakie ponosi na czasowy wynajem mieszkania (czynsz oraz opłaty eksploatacyjne) w Y. w związku ze świadczonymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługami dotyczącymi prowadzenia kampanii reklamowych, utrzymywania osobistych relacji z klientami firmy zlecającej usługę oraz pozyskiwania dla niej nowych klientów, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą w okresie świadczenia tych usług stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Bez wątpienia bowiem, w złożonym wniosku Wnioskodawca wykazał związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ww. wydatkami a uzyskiwaniem przychodów z ww. źródła przychodów. Przedmiotowe wydatki nie są również wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wydatków związanych z pobytem poza miejscem zamieszkania, uzależnionego od rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Zgromadzone dokumenty nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do faktury lub rachunku wystawionego przez właściciela lokalu, od którego Wnioskodawca wynajął mieszkanie, faktur (rachunków) za media, bądź też innych dokumentów stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Wnioskodawcę z tego tytułu wydatków. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, usługach reklamowych, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Jeżeli więc poniesione wydatki spełniają wszystkie wymienione powyżej warunki, to mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.