IBPBI/1/415-252/09/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 marca 2009 r.) uzupełnionym w dniu 8 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia, czy wystawienie faktury "pro forma" rodzi jakiekolwiek skutki podatkowe - jest prawidłowe.

W dniu 30 marca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia, czy wystawienie faktury "pro forma" rodzi jakiekolwiek skutki podatkowe.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 20 maja 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 8 czerwca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W prowadzonej działalności gospodarczej (ze względu na to, że są to towary używane) bardzo często Wnioskodawca spotyka się z koniecznością uzgodnienia zakresu dostawy, tj. cech towaru, np. numer identyfikacyjny pojazdu, maszyny, czy urządzenia, rok budowy i inne. W szeregu przypadków dogodnym dokumentem jest faktura "pro forma". W większości firm prowadzących leasing maszyn, pojazdów, urządzeń, poza ofertą jest to pierwszy konieczny dokument dla prowadzonej procedury decyzji o zakupie "klientowi". W fakturze "pro forma" występuje zawsze wartość towaru tak netto jak i brutto, sposób zapłaty i jej termin. Umożliwia to obu stronom akceptację transakcji.

Działalność Wnioskodawcy polega na kupnie i sprzedaży maszyn, pojazdów i urządzeń szczególnie używanych ale i nowych. Zakup i dalszą sprzedaż w większości przypadków prowadzi "pod klienta", oferując towar na podstawie posiadanych ofert. Wnioskodawca towary te kupuje w chwili pozyskania nabywcy. W celu jasnego, jednoznacznego zaoferowania towaru, transakcje często poprzedza wystawienie faktury "pro forma", tak przy nabyciu jak i przy sprzedaży. Zawsze transakcja kończy się wystawieniem/otrzymaniem faktury VAT lub w przypadku nabycia innego dokumentu (umowa cywilno-prawna, dokument importowy).

Dokonując zakupu towarów używanych nie podlegających podatkowi VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), towary te odsprzedawane są nabywcom w zdecydowanej większości z dodatnią marżą (wyjątek stanowi obniżenie wartości w wyniku np. uszkodzenia przy składowaniu, utracie wartości rynkowej np. w wyniku długotrwałej niemożności sprzedaży, tzw. przecena). Na towary te Wnioskodawca wystawia tzw. pełną fakturę z podatkiem VAT należnym liczonym od wartości netto towaru lub fakturę VAT-marża z podatkiem VAT należnym liczonym od marży.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 8 czerwca 2009 r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca wyjaśnił, że:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy faktura "pro forma" jest jakimkolwiek dokumentem w świetle prawa podatkowego w szczególności:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1) Faktura "pro forma" nie jest dokumentem w świetle prawa podatkowego, a stanowi rodzaj oferty handlowej na podstawie której można dokonać transakcji stosując przyjęte w tym celu dokumenty jak faktura VAT, faktura VAT - marża.

Ad. 2) Faktura "pro forma", jako dokument niewiążący, można wystawić na podstawie oferty dostawcy, nawet na towar nie będący własnością sprzedawcy.

Ad. 3) Otrzymanie/wystawienie faktury "pro forma" nie rodzi skutków w naliczeniu podatku dochodowego (wartość określona na fakturze pro forma nie stanowi przychodu/kosztów) przed zapłatą za towar.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) - osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawca wskazał, że prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Zasady prowadzenia księgi przychodów i rozchodów reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

W myśl § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów (§ 12 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Stosownie do § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

Odnosząc się do wymienionych we wniosku faktur "pro forma" należy zauważyć, że przepisy ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak również ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują zagadnień związanych z fakturami "pro forma".

Według Słownika Wyrazów Obcych i Zwrotów Obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego zamieszczonego na stronie internetowej pod adresem http//www. słownik-online.pl/Kopaliński/ "pro forma" znaczy: dla formy, dla pozoru, przyzwoitości; "rachunek pro forma" znaczy prowizoryczny, tymczasowy.

Leksykon biznesu wyjaśnia, że faktura "pro forma" to inaczej faktura fikcyjna. Jest ona wystawiana nie jako dowód wykonania transakcji towarowej, lecz przed jej zawarciem i przesyłana przez dostawcę razem z ofertą lub potwierdzeniem przyjęcia zamówienia do wykonania, ewentualnie przedkładana w ślad za towarami wysyłanymi na próbę na sprzedaż konsygnacyjną.

Mając na uwadze definicje słownikowe, należy stwierdzić, iż faktura z adnotacją "pro forma" nie oddaje istoty rzeczywistych operacji gospodarczych i nie ma charakteru faktury handlowej, a zatem nie rodzi żadnych skutków podatkowych zarówno po stronie wystawcy jak i nabywcy. Faktury "pro forma" są w obrocie handlowym głównie w celach informacyjnych, bywają również wystawiane jako podstawa do wpłat zaliczek. Są wystawiane przed zawarciem transakcji handlowych i przysyłane przez dostawcę razem z ofertą lub potwierdzeniem przyjęcia zamówienia do wykonania, ewentualnie przedkładane w ślad za towarami wysyłanymi na próbę na sprzedaż konsygnacyjną (oddanie w komis, sprzedaż na rachunek wierzyciela).

W świetle powyższego, faktura "pro forma" nie jest dowodem dokonania transakcji, jak również dowodem księgowym. Na jej podstawie nie ma możliwości dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Oznacza to, że w świetle przepisów podatkowych nie rodzi żadnych skutków zarówno u sprzedawcy, jak i nabywcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.