IBPBI/1/415-250/10/KB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 czerwca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-250/10/KB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 8 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na budowę światłowodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości i sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na budowę światłowodu.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 maja 2010 r. Znak IBPBI/1/415-250/10/KB, IBPBI/1/415-251/10/KB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 28 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług stałego dostępu do internetu. Na potrzeby działalności gospodarczej został opracowany projekt budowy kabla światłowodowego na określonym odcinku w kanalizacji własności spółki akcyjnej. Integralną częścią projektu są umowy ze spółką akcyjną o dostęp do kanalizacji kablowej (umowy dzierżawy). Realizując założenia projektu dokonano zakupów następujących elementó1)w składających się na budowę światłowodu: światłowody, zakończenia do światłowodów, kable, serwery, switche, urządzenia pośrednie, karty do serwerów na łączną wartość ok. 300.000 zł netto.

Jednostkowe ceny poszczególnych elementów światłowodu przedstawiają się następująco:

* serwery i switche przekraczają wartość 3.500 zł,

* zakończenia do światłowodów, urządzenia pośrednie, karty do serwerów nie przekraczają 3.500 zł.

Znaczną wartość budowy światłowodu stanowi zakup kabli i światłowodów oraz usługa wciągania kabla światłowodowego do kanalizacji spółki akcyjnej - ok. 125.000 zł netto.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

* światłowód zostanie połączony z siecią internetową, która stanowi własność Wnioskodawcy,

* ww. sieć stanowi środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1.

Czy dokonane wydatki można zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

2.

Czy poniesione nakłady należy potraktować jako inwestycję (budowę środka trwałego), który po zakończeniu będzie podlegał amortyzacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na budowę światłowodu można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ są poniesione w celu osiągnięcia przychodów zgodnie z definicją zawarta w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie należy budowy światłowodu traktować jako odrębnego środka trwałego, ponieważ nie spełnia on definicji środka trwałego zawartej w art. 22a ww. ustawy, a mianowicie nie jest kompletny, gdyż po zakończonej budowie zostanie połączony z istniejącą już siecią internetową i wówczas będzie zdatny do użytku. Natomiast poszczególne grupy elementów światłowodu rozłączone nie mogą działać samodzielnie, nie stanowią więc odrębnych środków trwałych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 22g ust. 17 ww. ustawy).

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek. Przebudową jest rezultat prac budowlanych, którego istotą jest zmiana struktury wewnętrznej obiektu już istniejącego, nie powodująca jednak zwiększenia ani jego powierzchni, ani też kubatury. Rozbudowa polega na zwiększeniu powierzchni lub kubatury środka trwałego. Rekonstrukcja to ponowna budowa, w efekcie której nastąpi odtworzenie określonych elementów obiektu w tej przestrzeni, którą dotychczas elementy te zajmowały. Zazwyczaj dotyczy elementów zużytych lub zniszczonych. Adaptacja natomiast polega na przystosowaniu obiektu do nowej funkcji, której dotychczas nie pełnił, a modernizacja to unowocześnienie, tj. wyposażenie obiektu bądź jego elementów składowych w takie urządzenia lub cechy, których wcześniej nie miał, a które są wytworem nowszej myśli technicznej.

Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na tenże środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług stałego dostępu do internetu. W ramach tej działalności posiada sieć internetową, stanowiącą środek trwały. W związku z prowadzoną działalnością, Wnioskodawca podjął decyzję o budowie światłowodu, który zostanie połączony z już istniejącą siecią internetową. W związku z powyższym poniósł wydatki na opracowanie projektu, zakup kabli i urządzeń niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania ww. sieci (swiche, serwery, karty do serwerów, urządzenia pośrednie, zakończenia do światłowodów), usługę wciągania kabla światłowodowego do kanalizacji oraz dzierżawę tej kanalizacji od spółki akcyjnej. We wniosku wskazano także, iż światłowód ten nie może stanowić samodzielnego środka trwałego, bowiem samodzielnie nie jest kompletny i zdatny do użytku. Dopiero po zakończonej budowie i połączeniu z istniejącą już siecią internetową będzie zdatny do użytku. Także poszczególne ww. urządzenia nie mogą funkcjonować samodzielnie.

Z powyższego wynika zatem, iż ww. wydatki poniesione zostały w związku z rozbudową istniejącego już środka trwałego - sieci internetowej (wydatki na opracowanie projektu, zakup kabli oraz usług wciągania kabla do kanalizacji, nabycie urządzeń niezbędnych do funkcjonowania sieci tj. swiche, serwery, karty do serwerów, urządzenia pośrednie, zakończenia do światłowodów). Wydatki te stanowią w całości wydatki na ulepszenie środka trwałego.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż ww. wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na rozbudowę istniejącego środka trwałego, jako wydatki na ulepszenie, powiększają wartość początkową tego środka i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od zwiększonej wartości początkowej.

Natomiast wydatki związane z dzierżawą kanalizacji od spółki akcyjnej, jako wydatki związane z realizowanym projektem ale niestanowiące bezpośrednio wydatków na rozbudowę sieci internetowej, będą podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jako koszty pośrednie, w momencie poniesienia, stosownie do rodzaju ewidencji księgowej prowadzonej przez Wnioskodawcę oraz stosowanej metody ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie możliwości uznania poszczególnych elementów sieci światłowodowej za odrębne środki trwałe zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl