IBPBI/1/415-238/10/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 8 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej zakupionego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 1 marca 2010 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Do środków trwałych firmy, w dniu 1 marca 2010 r. został wniesiony samochód osobowy, który został zakupiony w dniu 10 lutego 2004 r. do majątku wspólnego małżeńskiego. Jest to jeden z trzech posiadanych wspólnie samochodów. Mąż Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Samochód jest konieczny w firmie ze względu na charakter działalności, wymagający bezpośrednich kontaktów handlowych w całym kraju.

Samochód kupiony został, jako fabrycznie nowy, na fakturę VAT za cenę brutto 163.639,00 zł. Zawarta w cenie kwota podatku VAT nie została nigdy zwrócona, gdyż Wnioskodawczyni nie przysługiwało odliczenie podatku VAT. Samochód został wprowadzony do firmy, jako środek trwały z wartością początkową brutto z faktury zakupu. Odpisy amortyzacyjne będą odliczane od wartości 78.806,00 zł, jako iloczynu 20.000 EUR i średniego kursu NBP zł/EUR w dniu 1 marca 2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość początkowa środka trwałego wprowadzonego do firmy, ustalona na podstawie faktury VAT z 2004 r. w cenie brutto 163.639,00 zł jest prawidłowa.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako podstawa do określenia wartości początkowej wprowadzonego do firmy samochodu, uznana została cena jego nabycia, potwierdzona fakturą VAT z 2004 r., gdyż zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze kupna, wyznacza cena nabycia. Ustalenie wartości początkowej na podstawie wyceny zgodnie z art. 22g ust. 8 cyt. ustawy, zastrzeżone jest wyłącznie do przypadków, gdy nie można ustalić ceny nabycia, co w tym przypadku nie ma miejsca.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska, we wniosku powołano interpretacje indywidualne wydane przez działających w imieniu Ministra Finansów Dyrektorów:

* Izby Skarbowej w Katowicach znak IBPBI/1/415-337/08/WRz z dnia 25 lipca 2008 r.,

* Izby Skarbowej w Bydgoszczy znak ITPBI/1/415-266/09/PSZ z dnia 17 czerwca 2009 r.,

* Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPBI/1/415-549/09-2/EC z dnia 1 października 2009 r.,

* Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPBI/1/415-240/09-2/MT z dnia 18 czerwca 2009 r.,

* Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPBI/1/415-390/08-3/JK z dnia 28 maja 2008 r.,

* Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPBI/1/415-176/09-2/EC z dnia 22 maja 2009 r.,

* Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPBI/1/415-210/09-3/MT z dnia 21 maja 2009 r.,

* Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPBI/1/415-55/08-4/AJ z dnia 15 kwietnia 2008 r.,

* Izby Skarbowej w Warszawie znak IPPBI/1/415-1403/08-2/IF z dnia 9 lutego 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego wprowadza przepis art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000,00 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zgodnie z art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. W przedstawionym stanie faktycznym wartością początkową samochodu osobowego będzie, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy cena jego nabycia.

Za cenę nabycia, zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc powyżej powołane przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy uznać, iż może Pani zaliczyć przedmiotowy samochód do środków trwałych i ustalić wartość początkową tego składnika majątku trwałego wg ceny nabycia, określonej na zasadach wskazanych w cytowanym powyżej art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach

Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.