IBPBI/1/415-222/14/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 17 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 24 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 lutego 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

We wrześniu 2010 r. Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był środek transportowy (zgodnie ze świadectwem homologacji samochód ciężarowy). Obecnie samochód ten jest samochodem osobowym w rozumieniu art. 5a pkt 19a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.). W myśl zawartej umowy Wnioskodawczyni zobowiązała się do uiszczenia na rzecz firmy leasingowej tzw. opłaty inicjalnej oraz uiszczania miesięcznych rat leasingowych. W zamian został jej oddany do używania stanowiący przedmiot leasingu samochód. Stosownie też do zapisów podpisanej umowy po upływie okresu, na jaki została zawarta umowa oraz uregulowaniu wszystkich rat leasingowych, miała ona prawo do nabycia na własność leasingowanego samochodu za uzgodnioną z góry cenę. W okresie od dnia zawarcia umowy leasingu do dnia 30 grudnia 2011 r. otrzymany w leasing samochód Wnioskodawczyni używała w prowadzonej działalności gospodarczej. Następnie 31 grudnia 2011 r. prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo wniosła aportem do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Przedmiotem aportu nie stał się jednak posiadany w leasingu samochód, bowiem nie stanowił on jej własności. Mając z kolei taki stan rzeczy na uwadze, samochód ten za zgodą firmy leasingowej Wnioskodawczyni wynajęła spółce, do której wniosła aportem przedsiębiorstwo. Umowa dzierżawy została podpisana w dniu 1 lutego 2012 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej; działalność ta przy tym sprowadzała się już jedynie do wynajmu przedmiotowego samochodu oraz dzierżawy posiadanej nieruchomości. Ponadto umowa została zawarta na okres do 15 sierpnia 2013 r., a po upływie tego okresu spółka nie była zainteresowana dalszym najmem samochodu. Najmowany samochód nie był również przydatny Wnioskodawczyni w prowadzonej działalności gospodarczej. Ze względu natomiast na jego dotychczasowy stopień zużycia nie udało się jej znaleźć osoby zainteresowanej jego długoterminowym wynajmowaniem. W związku z tym Wnioskodawczyni podjęła decyzję, że od 16 sierpnia 2013 r. samochód ten będzie używała jedynie do celów prywatnych. Od tego też czasu opłaty leasingowe Wnioskodawczyni przestała zaliczać do podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Po upływie okresu obowiązywania umowy leasingu, co nastąpiło 12 września 2013 r., Wnioskodawczyni nabyła na własność stanowiący przedmiot umowy leasingu samochód za uzgodnioną w umowie leasingu cenę. Nabycie to przy tym miało charakter prywatny, tzn. samochód ten nie został wprowadzony do prowadzonej w związku z działalnością gospodarczą ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych; poniesiona tytułem nabycia opłata nie została zaliczona do podatkowych kosztów uzyskania przychodów, a samochód nie jest wykorzystywany wprowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ewentualna sprzedaż w przyszłości nabytego od firmy leasingowej samochodu osobowego będzie rodziła obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie rzeczy innych niż nieruchomości lub ich części oraz udział w nieruchomości, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, a także prawo wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazanego przepisu nie stosuje się przy tym do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. W przywołanym z kolei art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje się zasadniczo na środki trwałe, składniki majątku, których wartość początkowa nie przekracza 3.500 zł, a jednocześnie jest wyższa niż 1.500 zł oraz na wartości niematerialne i prawne, ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Odnosząc powyższe regulacje prawne do przedstawionego stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) Wnioskodawczyni stwierdza, że w stosunku do sprzedaży nabytego w wyniku zakończenia umowy leasingu samochodu nie będzie miał zastosowania art. 10 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochód ten nie jest i nie był dotychczas ujęty przez Wnioskodawczynię w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto obecnie jest wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. W konsekwencji w przypadku jego sprzedaży obowiązek podatkowy w podatku dochodowym może być jedynie rozpatrywany w kontekście art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z treści zaś tego przepisu wynika, że obowiązek taki wystąpi jedynie, gdy sprzedaż samochodu nastąpi przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie od firmy leasingowej, tj. przed dniem 1 kwietnia 2014 r. W pozostałych natomiast przypadkach, gdy sprzedaż nastąpi w okresie późniejszym, nie będzie ona rodziła rozpatrywanego obowiązku podatkowego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Należy zauważyć, że przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, wskazuje tylko niektóre rodzaje przychodów, zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Dla powstania przychodu z działalności gospodarczej konieczne jest, aby określone składniki majątku były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Przepis stanowi wyraźnie o wykorzystywanych składnikach majątku. Nie ogranicza się zatem w żadnym razie tylko do składników majątku obecnie używanych w działalności gospodarczej. Reguły gramatyczne języka polskiego nakazują przyjąć, że chodzi tu o składniki majątku, które są albo były używane, użytkowane w prowadzonej działalności gospodarczej. Przepis będzie dotyczył zatem zarówno składników majątkowych, które w chwili zbycia są używane w działalności gospodarczej, jak i składników majątkowych, które były, lecz już nie są, używane w prowadzonej działalności gospodarczej w chwili ich zbycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowę leasingu operacyjnego dotyczącą samochodu osobowego. W okresie trwania umowy leasingu, do kosztów podatkowych były zaliczane opłaty leasingowe. W czasie trwania umowy leasingu samochód był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, a następnie wynajmowany spółce kapitałowej, do której Wnioskodawczyni wniosła aportem swoje przedsiębiorstwo. Po zakończeniu umowy leasingu samochód stał się jej własnością. We wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że ww. samochód być może zostanie sprzedany.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skoro przedmiotowy samochód wykorzystywany był w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a wydatki związane z jego użytkowaniem na podstawie zawartej umowy leasingu, stanowiły koszty uzyskania przychodów tej działalności, to istnieje ścisłe (przedmiotowe i funkcjonalne) powiązanie pomiędzy tym składnikiem majątku (samochodem osobowym), a prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą. Również sam fakt preferencyjnego wykupu samochodu po zakończeniu jego leasingu był następstwem zawarcia tej umowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem samochód wykorzystywany uprzednio w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego, jest składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku uprzednio wykorzystywanego w działalności gospodarczej (a więc również, ze sprzedaży używanego uprzednio przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu), nawet nie wprowadzonego do ewidencji związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (o ile do sprzedaży tej dojdzie przed upływem 6 letniego terminu wynikającego z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.