IBPBI/1/415-208/10/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansó z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2010 r. (data wpływu do Organu 25 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

W 2009 r. Wnioskodawca prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów tzw. metodą kasową, w której za dzień poniesienia wydatku uznaje się dzień wystawienia dokumentu (faktury VAT). W związku z osiągnięciem w 2009 r. obrotów obligujących go do prowadzenia ksiąg rachunkowych, w 2010 r. założył księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. W styczniu 2010 r. otrzymał fakturę kosztową wystawioną miesiącu styczniu 2010 r., dotyczącą kosztów grudnia 2009 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty udokumentowane fakturami wystawionymi w 2010 r., a dotyczące grudnia 2009 r., należy ująć w kosztach uzyskania przychodów w księgach 2010 r....

(pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższą fakturę kosztową należy zaliczyć w koszty uzyskania przychodów w roku 2010, gdyż zgodnie z prowadzoną księgą przychodów i rozchodów metodą kasową, nie istnieje możliwość zaliczenia tych kosztów w dacie poniesienia wydatku, czyli w dacie wystawienia faktury, tj. w styczniu 2010 r. Wnioskodawca uważa, iż powyższy wydatek powinien być kosztem uzyskania przychodu w 2010 r..

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Podatnicy mogą prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów stosując do ewidencji zdarzeń gospodarczych jedną z dwóch przewidzianych przepisami prawa podatkowego metod:

* tzw. metodę memoriałową - określoną w art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy, właściwą także dla podatników prowadzących księgi rachunkowe, lub

* metodę uproszczoną (zwaną potocznie kasową) - wynikającą z art. 22 ust. 4 tejże ustawy.

Wybór metody należy do podatnika, z tym zastrzeżeniem, że wybraną metodę powinien stosować konsekwentnie przez cały rok podatkowy (art. 22 ust. 6 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione (tzw. uproszczona metoda ewidencjonowania kosztów).

Niezależnie od wybranej metody prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w art. 22 ust. 6b ww. ustawy ustawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez dzień poniesienia kosztu w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Z powyższego wynika, iż w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną (tzw. kasową) do podatkowych kosztów uzyskania przychodów zalicza się jedynie te wydatki spełniające kryteria wskazane w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, które zostały poniesione w danym roku podatkowym, tj. te które zostały udokumentowane fakturami (rachunkami) wystawionymi w danym roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c ww. ustawy).

Z powyższego wynika, iż w przypadku podatników ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze w księgach rachunkowych sposób potrącania kosztów w czasie zależy od tego czy koszty te są bezpośrednio, czy też pośrednio związane z uzyskanym przychodem. Niezależnie jednak od rodzaju kosztu w przypadku podatników prowadzących księgi rachunkowe za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 22 ust. 5d ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w 2009 r. dokonywał ewidencji zdarzeń gospodarczych związanych z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą w podatkowej księdze przychodów i rozchodów tzw. metodą uproszczoną. W 2010 r. w związku z uzyskaniem obrotu obligującego go do założenia ksiąg rachunkowych, rozpoczął prowadzenie ewidencji księgowej w tej formie. W styczniu 2010 r. otrzymał fakturę kosztową, wystawioną w styczniu 2010 r., dotyczącą kosztów grudnia 2009 r.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie mógł ująć ww. faktury w prowadzonej w 2009 r. podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Fakturę tę powinien zatem zaksięgować w założonych w 2010 r. księgach rachunkowych. Pamiętać przy tym należy, iż wydatki udokumentowane tą fakturą stanowią koszty uzyskania przychodu jedynie w przypadku, gdy spełniają wszystkie kryteria wskazane w cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają zaliczeniu do ww. kosztów w sposób przewidziany dla poszczególnych rodzajów kosztów (w zależności od tego czy stanowią koszty bezpośrednio, czy też pośrednio związane z uzyskaniem przychodu).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 2 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.