IBPBI/1/415-202/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 22 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania za środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, akwarium morskiego, o którym mowa we wniosku oraz możliwości jego amortyzacji, a także zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej działalności wydatków związanych z eksploatacją tego akwarium - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości uznania za środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, akwarium morskiego, o którym mowa we wniosku oraz możliwości jego amortyzacji, a także zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej działalności wydatków związanych z eksploatacją tego akwarium.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, m.in. w zakresie produkcji i handlu odzieżą, którą wykonuje w dużym obiekcie budowlanym, stanowiącym jego zakład produkcyjno-handlowy. W tym zakładzie, w jego centralnej części, łączącej pomieszczenia administracyjne i produkcyjne, znajduje się duży hol, który oprócz podstawowej funkcji komunikacyjnej wewnętrznej, pełni także funkcję reprezentacyjną z poczekalnią dla klientów krajowych i zagranicznych. Wnioskodawca zamierza zainstalować oraz eksploatować w tym pomieszczeniu co najmniej przez kilka lata, duże akwarium morskie, którego cena wyniesie kilkadziesiąt tysięcy złotych (około 50.000 zł). Po nabyciu tego akwarium Wnioskodawca zamierza zaliczyć je do środków trwałych przedsiębiorstwa i amortyzować, natomiast wydatki związane z eksploatacją tego akwarium, takie jak zakup pokarmu dla ryb, uzupełnienie fauny i flory, wymianę filtrów, koszty zużycia energii elektrycznej i wody, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy akwarium, które Wnioskodawca zamierza nabyć i zainstalować w holu budynku administracyjno-produkcyjnego może zostać zaliczone do środków trwałych przedsiębiorstwa podlegających amortyzacji, zaś wydatki związane z jego eksploatacją zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej zwanej: "Ustawą"), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcie do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok,

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1 ustawy.

W świetle ww. przepisu oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawcy, akwarium, które zamierza zakupić i zainstalować w holu budynku przedsiębiorstwa spełnia wszystkie warunki do zaliczenia go do środków trwałych podlegających amortyzacji.

Przedmiotowe akwarium zostanie bowiem nabyte przez Wnioskodawcę na własność w stanie kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przejęcia do użytkowania oraz będzie używane na potrzeby działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż rok.

Istotne elementy stanowiska Wnioskodawcy, zawarto również w części G poz. 68 wniosku ORD-IN gdzie wskazano, iż zdaniem Wnioskodawcy, zainstalowanie i funkcjonowanie przedmiotowego akwarium w wyżej opisanej części Jego zakładu produkcyjno-handlowego wpłynie na zwiększenie przychodów osiąganych z prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. W znaczący sposób uatrakcyjni bowiem hol budynku, w którym oczekują klienci na załatwienie swych spraw, a w którym także są eksponowane wyroby produkowane przez Wnioskodawcę. Hol ten wykorzystywany jest także do wstępnych rozmów z klientami i prezentowania im towarów oferowanych do sprzedaży przez Wnioskodawcę. Akwarium w tym pomieszczeniu umili klientom Wnioskodawcy czas oczekiwania poprzez przebywanie w interesującym i rzadko spotykanym otoczeniu, a także w pomieszczeniu odpowiednio nawilżonym i doświetlonym. Poprawi to także komfort przebywania klientów w holu, zaś pobyt w otoczeniu ciekawej przyrody wpłynie na obniżenie ich emocji oraz zmęczenia, które zwykle są związane z podróżą, a zatem stworzy także dobry i przyjazny klimat do prowadzenia rozmów handlowych. Poza tym umieszczenie dużego i atrakcyjnego akwarium w holu, a więc w centralnej części budynku przedsiębiorstwa, korzystnie wpłynie również na jego wizerunek. Może także - jako swoista atrakcja przyrodnicza - motywować klientów Wnioskodawcy do ponownego odwiedzenia jego zakładu i dokonania zakupów, a w konsekwencji przyczynić się także pośrednio do zwiększenia sprzedaży wyrobów jego przedsiębiorstwa.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, akwarium nie zalicza się do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, enumeratywne wymienionych w art. 22c Ustawy, jako tych które nie podlegają amortyzacji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie może być wymieniony w art. 23 Ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z eksploatacją ww. akwarium, które będzie ponosił nie zostały ujęte w zawartym w art. 23 Ustawy katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu. Ponadto, jeżeli przedmiotowe akwarium może być uznane za środek trwały podlegający amortyzacji oraz będzie wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej, to jego eksploatacja - w świetle opisanego zdarzenia przyszłego - będzie miała pośredni wpływ na zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z działalności gospodarczej, zatem także wydatki związane z jego eksploatacją będą stanowić koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podkreślić przy tym należy, iż ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl natomiast art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z powyższego wynika, iż określony składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

Zaznaczyć przy tym należy, iż decyzja w tym względzie należy do podatnika, który musi sam dokonać oceny spełnienia ww. kryteriów. Na podatniku bowiem ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego (środków trwałych) do odpowiedniej grupy Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Powyższe wynika z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i handlu odzieżą, którą wykonuje w dużym obiekcie budowlanym, stanowiącym jego zakład produkcyjno-handlowy. W tym zakładzie, w jego centralnej części, łączącej pomieszczenia administracyjne i produkcyjne, znajduje się duży hol, który oprócz podstawowej funkcji komunikacyjnej wewnętrznej, pełni także funkcję reprezentacyjną z poczekalnią dla klientów krajowych i zagranicznych. Wnioskodawca zamierza zainstalować oraz eksploatować w tym pomieszczeniu co najmniej przez kilka lata, duże akwarium morskie, którego cena wyniesie kilkadziesiąt tysięcy złotych (około 50.000 zł). Po nabyciu tego akwarium Wnioskodawca zamierza go zaliczyć do środków trwałych przedsiębiorstwa i amortyzować, natomiast wydatki związane z eksploatacją tego akwarium, takie jak zakup pokarmu dla ryb, uzupełnienie fauny i flory, wymianę filtrów, koszty zużycia energii elektrycznej i wody, zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w świetle odrębnych przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazane we wniosku akwarium stanowi jeden składnik majątku (jeden środek trwały), to zważywszy, iż będzie ono jak wskazano we wniosku, wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i spełniać będzie wszystkie kryteria środka trwałego, określone w cyt. art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to będzie mogło zostać uznane za środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Od wartości początkowej tego środka trwałego będzie tym samym można dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów tej działalności.

Odnośnie natomiast wydatków związanych z eksploatacją ww. akwarium morskiego stwierdzić należy, iż wydatki tego rodzaju nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ww. ustawy. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionymi wydatkami, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Skoro, przedmiotowe akwarium może zostać uznane za środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a więc będzie wykorzystywane na potrzeby tej działalności i zwiększy, jak wynika z wniosku, uzyskiwane z tego tytułu przychody, to wydatki związane z eksploatacją tego akwarium mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Wskazać przy tym należy, iż to na Wnioskodawcy, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ciąży obowiązek wykazania związku, jaki wydatki te mieć będą z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą oraz obowiązek ich właściwego udokumentowania. Nadmienić także należy, iż zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.