IBPBI/1/415-193/10/KB - Sposób amortyzowania ogrodzeń, placów, dróg oraz sieci infrastruktury podziemnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 18 stycznia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu amortyzowania ogrodzeń, placów, dróg oraz sieci infrastruktury podziemnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu amortyzowania ogrodzeń, placów, dróg oraz sieci infrastruktury podziemnej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 9 marca 2010 r. Znak IBPBI/1/415-41/10/KB, IBPBI/1/415-190/10/KB, IBPBI/1/415-191/10/KB, IBPBI/1/415-192/10/KB, IBPBI/1/415-193/10/KB, IBPBI/1/415-194/10/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 29 marca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest wynajem nieruchomości (pomieszczeń biurowych, użytkowych oraz hal magazynowych) dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W miesiącu lipcu 2009 r. przystąpił do licytacji komorniczej, dotyczącej zakupu dwóch nieruchomości na cele prowadzonej przez niego działalności. Po wygranej licytacji i spełnieniu wszystkich stawianych mu warunków zakupu, otrzymał postanowienie z sądu rejonowego z dnia 29 września 2009 r. o przysądzeniu własności Nieruchomości I oraz postanowienie z dnia 1 października 2009 r. o przysądzeniu własności Nieruchomości II. Dnia 14 grudnia 2009 r. sąd stwierdził prawomocność postanowienia o własności Nieruchomości I z dniem 8 listopada 2009 r. oraz prawomocność postanowienia o własności Nieruchomości II z dniem 14 listopada 2009 r. Wnioskodawca w październiku 2009 r. przystąpił do użytkowania nieruchomości, natomiast w listopadzie 2009 r. spisał pierwsze umowy z klientami na podnajem pomieszczeń.

Według operatu szacunkowego, sporządzonego na cele licytacji komorniczej, Wnioskodawca dysponuje następującymi danymi: Nieruchomość I zabudowana jest budynkiem biurowym, budynkiem magazynowo - wystawowym, kotłownią i portiernią, znajdują się na niej również ogrodzenia, place i drogi z kostki betonowej oraz sieć infrastruktury podziemnej.

W operacie szczegółowo opisane zostały:

Budynki A, B i C połączone są wspólnymi ścianami stanowiąc jednolitą całość. Wartość każdego z tych budynków została odrębnie wyceniona w operacie, z wyjątkiem parkingów, ogrodzeń i dróg, których wartość nie została wydzielona. Wyszczególniona została również wartość gruntu.

Ponadto Wnioskodawca dysponuje dokumentami od wcześniejszego właściciela (spółki z ograniczoną odpowiedzialnością):

Ww. postanowienie odnosi się do budynku administracyjnego (A), który pierwotnie wpisany był do rejestru zabytków, następnie, po otrzymaniu pozwolenia, został rozbudowany i zmodernizowany.

Wnioskodawca rozpoczął prace w Nieruchomości I A (budynek administracyjny), polegające na wymianie gazowej instalacji na centralne ogrzewanie oraz adaptacji części pomieszczeń znajdujących się w budynku, postawienie ścianek działowych, końcowe wykończenie pomieszczeń.

Nieruchomość II zabudowana budynkiem biurowym i budynkiem magazynowym, znajdują się na niej również ogrodzenia, place i drogi z kostki betonowej oraz sieć infrastruktury podziemnej. Budynek administracyjny (budynek A) wg operatu wzniesiony został w 2000 r. Budynek magazynowy (budynek B) wg operatu przylega północną ścianą do budynku biurowego i stanowi ciąg segmentów. Budynki budowane były najprawdopodobniej w okresie międzywojennym i stanowiły część istniejącego na nieruchomości w tym okresie tartaku.

Wartość każdego z tych budynków została odrębnie wyceniona w operacie z wyjątkiem parkingów, ogrodzeń i dróg, których wartość nie została wydzielona. Odrębnie wyszczególniona została również wartość gruntu.

Ponadto Wnioskodawca dysponuje decyzją Urzędu Miejskiego z dnia 15 stycznia 2001 r. od wcześniejszego właściciela (osób fizycznych - małżeństwa) o przystąpieniu do użytkowania budynku administracyjno - biurowo - socjalnego (A). W Nieruchomości II część budynku magazynowego (B) jest niezdatna do użytkowania, dlatego też Wnioskodawca dokonał wyburzenia tej części.

W uzupełnieniu wniosku wskazano m.in., iż:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zobligowany jest wyodrębnić z ogólnej wartości Nieruchomości I i II pozostałą zabudowę, tj. ogrodzenia, place i drogi z kostki betonowej oraz sieć infrastruktury podziemnej, jeśli w operacie nie została wyszczególniona ich wartość...

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 5)

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku wyodrębniania z całej wartości Nieruchomości (zarówno I jak i II) wartości pozostałej zabudowy, tj. ogrodzeń, placów, dróg oraz sieci infrastruktury podziemnej. Elementy te może potraktować jako część składową Nieruchomości i amortyzować zgodnie ze stawką zastosowaną dla poszczególnych budynków Nieruchomości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Klasyfikacji środków trwałych dokonuje się na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.). Zgodnie z Uwagami Ogólnymi, zwartymi w części I - Objaśnienia do ww. rozporządzenia Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

W Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może nim być m.in. np. budynek, maszyna, pojazd mechaniczny. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt, tzw. obiekt zbiorczy, którym może być np. zespół przewodów rurociągowych, zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla lub zespoły komputerowe.

Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble. W skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem. Granice instalacji należących do wyposażenia budynku stanowią w zależności od rodzaju instalacji np. mufy, studzienki rewizyjne, zawory zamykające dopływ wody, gazu, czynników grzewczych, itp.

Natomiast instalacje nietypowe bądź takie, które mogą obsługiwać kilka budynków lub mogą funkcjonować niezależnie od instalacji będących integralną częścią budynku stanowią samodzielny środek trwały.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w drodze licytacji komorniczej nabył dwie Nieruchomości, składające się z prawa własności gruntu oraz posadowionych na nim budynków. Grunt oraz każdy znajdujący się na nim budynek stanowią odrębne środki trwałe. W skład zakupionych Nieruchomości wchodzą także ogrodzenia, place i drogi, które służą obsłudze zakupionych budynków, tj. kilku środków trwałych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż każde ww. ogrodzenie, plac czy droga będzie stanowić odrębny środek trwały. Dla każdego z tych środków Wnioskodawca winien zatem określić wartość początkową, ustalając jaka część faktycznie uiszczonej ceny zakupu przypada na każdy z zakupionych środków trwałych.

Odnosząc się natomiast do kwestii nabytej sieci infrastruktury podziemnej (rury, którymi rozprowadzane jest ciepło, sieć energetyczna oraz sieć kanalizacyjna), stwierdzić należy, iż jeżeli zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, są one wbudowane w konstrukcje budynków na stałe, stanowić będą część składową poszczególnych budynków. Natomiast instalacje, które służą obsłudze kilku budynków lub mogą funkcjonować niezależnie od instalacji będących integralną częścią budynków stanowią samodzielne środki trwałe, a Wnioskodawca powinien ustalić dla każdego z ich odrębną wartość początkową.

Ww. składniki majątku, stanowiące odrębne środki trwałe, podlegają amortyzacji według stawek amortyzacyjnych przewidzianych w Wykazie Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określonego rodzaju środków trwałych, do których poszczególne składniki majątku zostaną zaklasyfikowane. Mogą być także amortyzowane z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacyjnych, o ile spełniają one przesłanki wskazane w art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych ww. środków trwałych pamiętać należy, iż suma wartości początkowych wszystkich środków trwałych wchodzących w skład Nieruchomości I i Nieruchomości II nie może przekroczyć faktycznie uiszczonej ceny za te Nieruchomości.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1-4 oraz 6, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 - 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.