IBPBI/1/415-188/14/SK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 17 lutego 2014 r.), uzupełnionym 5 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wycofanego uprzednio z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, m.in. w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wycofanego uprzednio z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 kwietnia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-188/14/SK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 5 maja 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 31 grudnia 2012 r. Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód osobowy będący jego prywatną własnością na podstawie oświadczenia o przekazaniu samochodu - składnika majątku osobistego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wartość początkowa samochodu została ustalona wg ceny nabycia tj. w kwocie brutto 62.722,00 zł (vat od zakupu samochodu nie został odliczony ponieważ nie przysługiwało podatnikowi takie prawo). W okresie od stycznia 2013 r. do listopada 2013 r. samochód był amortyzowany wysokość odpisów amortyzacyjnych wyniosła 11.499,07 zł (odpis miesięczny 1.045,37 zł). W miesiącu listopadzie samochód został wycofany z ewidencji środków trwałych i przeznaczony na cele osobiste Wnioskodawcy, a następnie odpłatnie zbyty. Odpłatne zbycie nastąpiło 27 listopada 2013 r., a więc przed upływem 6 lat i stanowi ono przychód z działalności gospodarczej. Kwota przychodu z umowy sprzedaży wyniosła 15.000,00 zł.

W związku z faktem sprzedaży samochodu ustalono dochód na zasadach określonych w art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnicę między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od tego środka trwałego tj. przychód z odpłatnego zbycia: 15.000,00 zł, wartość początkowa środka trwałego: 62.722,00 zł, amortyzacja: 11.499,07 zł, dochód/strata w wyżej wymienionym przypadku strata: 36.222,93 zł. Wyżej opisane zdarzenie zostało ujęte w podatkowej księdze przychodów i rozchodów 27 listopada 2013 r. w kolumnie 8 pozostałe przychody 15.000,00 zł oraz w kolumnie 13 pozostałe wydatki 51.222,93 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo został ustalony i wykazany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów dochód ze sprzedaży wycofanego środka trwałego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z odpłatnym zbyciem wycofanego środka trwałego powstał przychód, który został zaliczony do przychodów z działalności gospodarczej gdyż między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym doszło do wycofania i dniem odpłatnego zbycia nie upłynęło 6 lat. Wycofany środek trwały nie był całkowicie zamortyzowany, a jego niezamortyzowana wartość nie stanowiła kosztu uzyskania przychodów w momencie przekazania go na cele osobiste. W momencie odpłatnego zbycia składnika majątku, który wcześniej stanowił środek trwały jego niezamortyzowana wartość tj. kwota 51.222,93 zł została uznana jako koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy stanowi natomiast, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza. W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 31 grudnia 2012 r. na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej wprowadził do ewidencji środków trwałych samochód osobowy, będący jego prywatną własnością. Wartość początkowa przedmiotowego samochodu została ustalona wg ceny nabycia tj. w wysokości brutto 62.722 zł, od której dokonywano odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca w listopadzie 2013 r. wycofał ww. samochód z ewidencji środków trwałych i przekazał go na potrzeby osobiste, a następnie 27 listopada 2013 r. dokonał jego sprzedaży.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w sytuacji sprzedaży samochodu osobowego (środka trwałego) uprzednio wykorzystywanego i wycofanego z prowadzonej działalności gospodarczej, w przypadku gdy jego zbycie nastąpiło przed upływem sześciu lat licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym miało miejsce wycofanie składnika z działalności gospodarczej, Wnioskodawca co do zasady uzyska przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 2 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia dochodu z ww. tytułu wskazać należy, że stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że niezamortyzowana wartość środków trwałych stanowi koszt uzyskania przychodu przy określeniu dochodu z odpłatnego zbycia tychże składników majątku. Dochód z tego zbycia ustala się w oparciu o art. 24 ust. 2 (zdanie drugie) i pkt 1 ww. ustawy - dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tych środków i wartości.

Wobec powyższego, ustalając dochód ze sprzedaży wskazanego we wniosku samochodu osobowego, należy od kwoty przychodu uzyskanego ze sprzedaży odjąć wartość początkową ww. samochodu wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne. Kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu z ww. tytułu będzie zatem wartość wydatków poniesionych na jego nabycie pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne. W konsekwencji niezamortyzowana część wartości początkowej samochodu stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, zgodnie z cyt. art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b i art. 24 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć przy tym należy, że o zasadności uprzedniego uznania wskazanego we wniosku samochodu osobowego za środek trwały i ujęciu go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych decyduje sam podatnik, przy czym okoliczność ta może być zweryfikowana przez organ podatkowy w toku postępowania kontrolnego lub podatkowego. W konsekwencji okoliczności ta (jak również sposób ustalenia jego wartości początkowej) nie były przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej.

Nadmienić również należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN, tj. w zakresie skutków podatkowych wycofania samochodu osobowego z działalności gospodarczej i przekazania na cele osobiste Wnioskodawcy wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.