IBPBI/1/415-187/09/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana H. przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 22 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania związanego z ubezpieczeniem ryzyka kredytu kupieckiego z opcją windykacji należności (we wniosku pytanie to oznaczono nr II) - jest prawidłowe.

W dniu 22 grudnia 2008 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania związanego z ubezpieczeniem ryzyka kredytu kupieckiego z opcją windykacji należności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest komandytariuszem zawarła umowę ubezpieczenia ryzyka kredytu kupieckiego z opcją windykacji należności.

W sytuacji, gdy zajdzie wypadek ubezpieczeniowy polegający na nieotrzymaniu przez Spółkę zapłaty od klienta należności z tytułu sprzedaży towaru w wyniku prawnie potwierdzonej bądź faktycznej niewypłacalności danego klienta, Ubezpieczyciel wypłaca odszkodowanie na warunkach i w wysokości przewidzianej w polisie oraz ogólnych warunkach umowy. Zasadniczo jest to kwota będąca równowartością 90% wartości nominalnej należności. Każdy klient posiada u ubezpieczyciela określony limit nierozliczonych wierzytelności, który ustalany jest przez Ubezpieczyciela m.in. po przeprowadzeniu ratingu. Z chwilą wypłaty odszkodowania na Ubezpieczyciela przechodzi wierzytelność, do wysokości kwot zwróconych Spółce i Spółka nie ma możliwości dalszego dochodzenia tychże wierzytelności, gdyż nie jest ich właścicielem.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wypłata odszkodowania przez Ubezpieczyciela rodzi u Wnioskodawcy jakiekolwiek skutki podatkowe na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(we wniosku pytanie to oznaczono nr II)

Zdaniem wnioskodawcy, zwrot Spółce komandytowej wartości należności przez Ubezpieczyciela w miejsce dłużnika pozostaje bez wpływu na jego rozliczenia podatkowe.

Powołując się na uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego Izba Cywilna z dnia 16 grudnia 2003 r. II CK 330/2002 wskazał on, iż w art. 828 § 1 Kodeksu cywilnego mowa jest (...), o tzw. subrogacji ustawowej (cessiones legis), czyli o przejściu na zakład ubezpieczeń roszczeń regresowych z mocy ustawy, a nie z mocy umowy. Zatem wypłata odszkodowania przez Ubezpieczyciela jest tutaj zwykłym rozliczeniem na poziomie rozrachunków z odbiorcą towarów. Bowiem z chwilą przejęcia przez zakład ubezpieczeń, na mocy zawartej umowy, wierzytelności do wysokości 90% należności wygasło zobowiązanie dłużnika wobec spółki. Ubezpieczyciel przejął bowiem na siebie obowiązek uregulowania wierzytelności i dokonał tego wypłacając odszkodowanie w miejsce dłużnika. A zatem późniejsze rozliczenie między spółką a ubezpieczycielem wynikające z opóźnienia się z zapłatą przez dłużnika nie będzie powodować żadnych skutków podatkowych (powstania przychodu z tytułu otrzymanego odszkodowania) ponieważ jeśli ubezpieczyciel częściowo spłacił za dłużnika jego dług to wstąpił w tej części w miejsce wierzyciela i uzyskał prawo względem dłużnika do tej części wierzytelności.

Dla przykładu wnioskodawca wskazał, treść decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 15 stycznia 2007 r. PD-1/42180-79/06, w której wskazano między innymi, iż " (...) w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (analogicznie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podatnik wykonując określone świadczenia na rzecz innego podmiotu bez względu na to czy otrzyma zapłatę czy nie i bez względu na to kiedy taką zapłatę otrzyma obowiązany jest w związku z tym świadczeniem wykazać przychód podatkowy.

W konsekwencji, jeżeli podatnik wykaże przychód należny, a później otrzyma pieniądze tytułem zapłaty za to świadczenie (przychód faktycznie uzyskany), to późniejsze faktycznie otrzymane pieniądze tytułem zapłaty nie będą już skutkowały u tego podatnika powstaniem dodatkowego przychodu".

Poza ww. decyzją, na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawca powołał się na pytanie odroczone 4003/3/CIT potwierdzone przez Krajową Informację Podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.