IBPBI/1/415-172/09/ZK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani C., przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości, której współwłaścicielem jest wnioskodawczyni - jest prawidłowe

W dniu 23 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej nieruchomości, której współwłaścicielem jest wnioskodawczyni.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza rozszerzyć prowadzoną obecnie działalność gospodarczą o działalność związaną z wynajmem nieruchomości. W celu zrealizowania powyższego zamierza nabyć nieruchomość. Nieruchomość składa się zarówno z lokali mieszkalnych i niemieszkalnych (lokale handlowe). Powyższa nieruchomość, budynek wraz z przynależną działką, jest własnością wspólną kilku osób, a udziały określone są w częściach ułamkowych (np. 1/48). W ww. nieruchomości brak jest wyodrębnionej własności poszczególnych lokali, zarówno mieszkalnych jak i pozostałych. W akcie notarialnym zostanie określona cena sprzedaży obejmująca: sprzedaż udziałów wynoszących 40/48 części zabudowanej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób ustalić dla potrzeb amortyzacji wartość początkową nabytych udziałów w nieruchomości zabudowanej.

Zdaniem wnioskodawczyni, przy określaniu wartości początkowej składników zaliczanych do środków trwałych znajdzie zastosowanie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mówiący, iż w razie nabycia w drodze kupna, należy zastosować cenę nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem. W akcie notarialnym wskazane będą dodatkowe opłaty związane z nabyciem ww. udziałów, tj. p.c.c., taksa notarialna, opłata sądowa. Przedstawione opłaty zwiększa wprost wartość początkową nabytych udziałów w nieruchomości (ww. opłaty ponosi kupujący).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością. Art. 22c pkt 1 wskazuje, iż amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Mając na uwadze powyższe zachodzi konieczność rozgraniczenia poszczególnych składników, tj. wartości gruntów oraz postawionych na nich budynków.

Ponieważ w ustawie brak jest sposobu dokonywania wyceny budynków i gruntów, w przypadku nabycia w drodze kupna, gdzie wartość nabycia nieruchomości jest określona w jednej kwocie, podatnik sam, na podstawie cen wolnorynkowych, może dokonać stosownej wyceny. Jednak suma kwot, odrębnie budynku i odrębnie gruntu, po wycenie dokonanej przez podatnika nie może przekroczyć ceny nabycia określonej w akcie notarialnym.

Koszty związane z nabyciem udziałów (taksa notarialna, p.c.c., opłata sądowa) powiększą odpowiednio wartość budynku, który będzie podlegał amortyzacji oraz gruntów, które będą ujęte w ewidencji środków trwałych, ale nie będą podlegały amortyzacji, a w dacie sprzedaży będą stanowiły zaś koszty uzyskania przychodu. Koszty nabycia zostaną odpowiednio przypisane odrębnym środkom trwałym. Wartość początkowa budynku określona wg wyceny dokonanej przez podatnika, zostanie podwyższona o taką część dodatkowych kosztów nabycia w jakim stosunku pozostaje wartość budynku określona na podstawie indywidualnej wyceny, w całej kwocie z dnia nabycia udziałów (akt notarialny). Wartość początkowa gruntu określona wg wyceny dokonanej przez podatnika, zostanie podwyższona o taką część dodatkowych kosztów nabycia w jakim stosunku pozostaje wartość gruntu, określona wg wyceny dokonanej przez podatnika, w całej kwocie z dnia nabycia udziałów (akt notarialny). Kwota proporcjonalnie przypisana do odrębnych środków trwałych nie może przekroczyć kosztów dodatkowych określonych w akcie notarialnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 powołanej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 i 2 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

* grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

* budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

W świetle powyższego środkiem trwałym jest cały wskazany we wniosku budynek, a nie nabyte przez wnioskodawczynię udziały w jego własności. Przy czym, jeżeli ww. budynek jest (z uwagi na przeważające wykorzystanie) budynkiem mieszkalnym, możliwość jego amortyzacji uzależniona jest od podjęcia stosownej decyzji w tym zakresie. Odrębnym środkiem trwałym jest nieruchomość gruntowa, na której ww. budynek jest położony, który jak wskazano nie podlega amortyzacji.

Jedną z podstawowych kategorii decydujących o prawidłowości dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest właściwe określenie wartości początkowej środków trwałych. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze kupna, określa art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze kupna uważa się cenę ich nabycia.

W świetle art. 22g ust. 3 cytowanej ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Powyższe wskazuje, że do wartości początkowej środka trwałego należy zaliczyć koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, takie jak: opłaty notarialne, skarbowe i inne.Stosownie do art. 22g ust. 11 ww. ustawy, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Mając na względzie powyższy przepis stwierdzić należy, iż wartość początkową nabytych udziałów w nieruchomości (gruntu, budynku) należy ustalić w takiej proporcji ich wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tych składników majątku. We wniosku wskazano m.in., iż w akcie notarialnym nie zostaną wyszczególnione ceny zakupu poszczególnych składników majątku (budynku i gruntu), a koszty związane z zakupem poniesie kupujący (wnioskodawczyni).

W przedmiotowej sprawie zważywszy, iż cena zakupu udziału w nieruchomości (a zatem i całej nieruchomości) będzie wartością znaną, zastosowanie znajdzie generalna zasada ustalania wartości początkowej, określona w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Przy czym z uwagi na określenie w akcie notarialnym łącznej wartości nabycia budynku i gruntu, ich cenę wnioskodawczyni winna określić we własnym zakresie.

Jednakże przy określaniu wartości początkowej należy mieć na uwadze cenę rynkową każdego składnika majątku oraz pamiętać, aby ich suma odpowiadała sumie zawartej w akcie notarialnym (w części przypadającej na poszczególne składniki majątkowe).

Tak ustalone wartości budynku (podlegającego amortyzacji) i gruntu, należy powiększyć o faktycznie poniesione koszty związane z ich zakupem, w takiej proporcji w jakiej ceny tych środków trwałych pozostają w łącznej kwocie określonej w akcie notarialnym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.