IBPBI/1/415-162/11/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 10 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 14 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet i zwróconych pracownikom wydatków poniesionych w trakcie podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartości diet i zwróconych pracownikom wydatków poniesionych w trakcie podróży służbowych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 kwietnia 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-162/11/WRz, IBPBII/1/415-137/11/MZ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 14 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo transportowe, które zajmuje się przewozem różnych towarów. Zlecenia przewozu towarów otrzymuje od różnych firm na rożnych trasach, w kraju i za granicą. Dotychczas Wnioskodawca nie wypłacał zatrudnionym kierowcom żadnych dodatkowych świadczeń szczególnie świadczeń wynikających z podróży służbowych. W 2009 r. kierowcy zażądali świadczeń wynikających z podróży służbowych, tj. diet i zwrotu kosztów noclegów, jako rekompensaty utrzymania poza domem, twierdząc, że inni pracodawcy przewoźnicy takich wypłat dokonują i jeśli Wnioskodawca nie będzie im tych świadczeń wypłacać to odejdą z pracy. Są to pracownicy sprawdzeni dobrze wywiązujący się z obowiązków, dbający o powierzony im towar i tabor. Potrafią bez żadnych problemów rozliczać się z dostaw.

Z kierowcami Wnioskodawca ma zawarte umowy o pracę na czas nieokreślony ze wskazaniem miejsca pracy (siedziba przedsiębiorstwa). Diety wg rozporządzeń Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej w kraju (Dz. U. z 2006 r. Nr 227, poz. 1661 oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2005 r. Nr 186, poz. 1555), zaczynają się od pobytu w delegacji powyżej 8 do 12 godzin. Czas pracy kierowców określany jest przy pomocy tachometrów. Dodatkowo Wnioskodawca zamierza dokumentować podróże służbowe poprzez formularze używane w strefie budżetowej, tj. "Polecenia wyjazdu służbowego". Jednocześnie zamierza zaliczać do kosztów prowadzonej działalności wszystkie świadczenia wypłacane kierowcom z tytułu podróży służbowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartości diet i innych należności z tytułu podróży służbowych pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W przepisie art. 23 ww. ustawy, nie wymieniono należności dla pracownika na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. W tej sytuacji zatrudnieni kierowcy powinni otrzymywać polecenie wyjazdu służbowego i związane z tym należności na pokrycie kosztów podróży. Wydatki te można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W katalogu ujętym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie zawarto ani zakazu, ani jakiegokolwiek ograniczenia co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez pracodawcę tytułem diet, bądź innych należności wypłacanych w związku z odbywaniem podróży służbowych pracowników.

W konsekwencji niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, tj. przepisów prawa pracy (nie będących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej) - dietą lub inną należnością, wypłacaną w związku podróżami służbowymi pracowników, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełniają przesłanki ujęte w cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy, przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W związku z powyższym rozstrzygnięcie kwestii dotyczących powinności pracodawcy w kwestii wypłacania pracownikom-kierowcom diet i innych należności za czas podróży, uregulowanych przepisami prawa pracy, nie leży w kompetencji organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowej wypłacanych pracownikom wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.