IBPBI/1/415-154/10/WRz - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 18 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych - jest prawidłowe,

* możliwości zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym ww. diet - jest bezprzedmiotowe.

W dniu 18 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osoby fizycznej prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych oraz możliwości zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym ww. diet.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności firmy transportowej Wnioskodawcy jest zarobkowy transport drogowy samochodami ciężarowymi w kraju i za granicą. Czynności załadunku, przewozu towaru i rozładunku wykonują zatrudnieni kierowcy oraz właściciel firmy transportowej. Wykonywany przez właściciela firmy transportowej przewóz towarów jest związany z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

1. Czy prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych w kraju i zagranicą, właścicielowi firmy transportowej przysługują diety z tytułu podróży służbowych, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

(część pytania oznaczonego we wniosku nr 1.1.)

2. Czy wpłacane właścicielowi firmy transportowej diety do wysokości limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.) zwolnione są od podatku dochodowego od osób fizycznych.

(część pytania oznaczonego we wniosku nr 1.2.)

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane właścicielowi firmy transportowej diety, jako ekwiwalent za wyżywienie podczas podróży służbowej stanowią koszty uzyskania przychodu, do wysokości limitów wynikających z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.). Potwierdza to art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uważa również, iż wyjazdy właściciela firmy w ramach świadczenia usług transportowych należy uznać za podróż służbową, a świadczenia z tego tytułu (diety) podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy, nie uznaje się za koszt uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Powyższe oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla wskazanej grupy pracowników w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r.:

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz

* w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Z treści wniosku wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług transportowych. W związku z wykonywaną działalnością Wnioskodawca wykonuje przewozy towarów samochodami ciężarowymi w kraju i za granicą.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli usługi świadczone przez Wnioskodawcę, wykonywane są w ramach odbywanych przez niego krajowych i zagranicznych podróży służbowych, to może On zaliczać do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wartość diet za czas tych podróży, do wysokości wskazanej w ww. rozporządzeniach.

Wskazać przy tym należy, iż pojecie "podróży służbowej" unormowane jest w przepisach prawa pracy, tj. w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), a w konsekwencji rozstrzygnięcie kwestii, czy podróże jakie Wnioskodawca odbywa są podróżami służbowymi, nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Z treści przytoczonych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż wartość diet z tytułu podróży służbowych przedsiębiorcy, prowadzącego działalność gospodarczą, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tej działalności a zatem pomniejszyć o tę wartość wysokość uzyskanych z tego tytułu przychodów, zmniejszając tym samym, kwotę należnego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Skoro wartość ww. diet może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to nie może jednocześnie stanowić dochodu z tej działalności, podlegającego zwolnieniu od opodatkowania (stanowiącego wynik pomniejszenia przychodów o koszty ich uzyskania). Z tej też przyczyny stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wartości przysługujących mu diet z tytułu podróży służbowych należy uznać za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet wypłaconych pracownikom oraz w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.