IBPBI/1/415-1512/14/ŚS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 3 kwietnia 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-1512/14/ŚS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 18 grudnia 2014 r.), uzupełnionym 19 marca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków dotyczących lokalu mieszkalnego częściowo wykorzystywanego w tej działalności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków dotyczących lokalu mieszkalnego częściowo wykorzystywanego w tej działalności. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 lutego 2015 r. Znak: IBPBI/1/415-1512/14/ŚS wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 19 marca 2015 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi zarejestrowaną działalność gospodarczą. Jako dodatkowe miejsce prowadzenia tej działalności wskazał także lokal mieszkalny. Na prowadzenie działalności gospodarczej zajął ok. 20% powierzchni tego lokalu. Ta część lokalu mieszkalnego nie została wniesiona do składników majątkowych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nabycie lokalu mieszkalnego zostało sfinansowane poprzez zaciągnięcie kredytu bankowego, który jest spłacany wraz z odsetkami. W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwość,

czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, odsetek tego kredytu przypadających proporcjonalnie na powierzchnię przeznaczona na prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla, że chodzi wyłącznie o odsetki faktycznie zapłacone w okresie, w którym prowadził działalność gospodarczą we wskazanym lokalu mieszkalnym. Wnioskodawca ponosi oprócz odsetek od kredytu mieszkaniowego także koszty utrzymania lokalu mieszkalnego, w szczególności koszty czynszu, energii elektrycznej, wody, ogrzewania, internetu.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 12 marca 2015 r., Wnioskodawca wskazał, że:

- pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi od 1 stycznia 2010 r. Aktualnie prowadzi działalność gospodarczą w następujących zakresach opisanych kodami PKD: 58.29.Z, 62.01.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 68.10.Z, 68.20.Z, 68.31.Z, 68.32.Z, 70.22.Z. Spośród wymienionych przeważające formy działalności to:

a.

62.01.Z Działalność związana z oprogramowaniem,

b.

68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,

c.

68.20.Z Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

d.

70.22.Z Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,

- kredyt na nabycie lokalu mieszkalnego został zaciągnięty w 2009 r.,

- lokal jest wykorzystywany do działalności gospodarczej w następujący sposób:

1.40% z 10,5 m2, tj. pomieszczenia sypialni:

* szafa przeznaczona na składowanie dokumentów związanych z działalności gospodarczą,

* półki służące na literaturę związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą,

* biurko służące do pracy.

2.30% z 29,0 m2, tj. pomieszczenia salonu:

* dwa stoły, sofa oraz krzesła służące do pracy własnej, do pracy zdalnej oraz do organizacji spotkań i konferencji z kontrahentami,

* telewizor służący do prezentacji multimedialnych,

* szafa na literaturę związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą.

3.50% z 16,0 m2, tj. pomieszczeń wspólnych o przeznaczeniu socjalnym: kuchnia, korytarz, ubikacja.

Razem daje to 19,2 m2 (tekst jedn.: 20,9% powierzchni mieszkania) wykorzystywanego pod działalność gospodarczą. Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wyodrębnił osobnego pomieszczenia. Do działalności gospodarczej służą części wybranych pomieszczeń lokalu mieszkalnego i niektóre sprzęty, meble oraz urządzenia znajdujące się w lokalu. Podana powierzchnia wynika z własnego obmiaru powierzchni wykorzystywanej do celów działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć faktycznie zapłacone w okresie prowadzenia działalności gospodarczej odsetki od kredytu zaciągniętego na finansowanie nabycia lokalu mieszkalnego w części proporcjonalnie przypadającej na powierzchnię tego lokalu zajętą do prowadzenia działalności gospodarczej do powierzchni ogółem tego lokalu mieszkalnego.

2. Czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć część kosztów utrzymania lokalu mieszkalnego (czynsz, energia elektryczna, woda, ogrzewanie) proporcjonalnie przypadającą na powierzchnię lokalu mieszkalnego zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej.

3. Jeśli odpowiedź na pyt. 1 lub pyt. 2 jest negatywna, jakie trzeba spełnić warunki aby można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazane we wniosku wydatki.

Ad. 1 i 2

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. A, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Przytoczone przepisy w jednoznaczny sposób pozwalają na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów zapłaconych, skapitalizowanych odsetek od kredytów wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przedstawionym stanie faktycznym nie budzi wątpliwości, że dzięki zaciągniętemu kredytowi możliwe było nabycie lokalu mieszkalnego, w którym podjęto działalność gospodarczą. Tym samym zaciągnięty kredyt służy w części także prowadzeniu działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, mając powyższe na uwadze należy uznać, że część odsetek od tego kredytu przypadająca proporcjonalnie na powierzchnię przeznaczoną na prowadzenie działalności gospodarczej powinna stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Także ponoszone koszty utrzymania lokalu mieszkalnego w części stanowią koszty prowadzenia działalności gospodarczej. Do części lokalu, w którym działalność ta jest prowadzona musi być dostarczona energia elektryczna, woda jak również ta część lokalu musi być ogrzewana. Tym samym, w oparciu o faktury lub inne dokumenty, na podstawie których ponoszone są wydatki na utrzymanie mieszkania, Wnioskodawca powinien obliczyć kwotę kosztów utrzymania proporcjonalnie przypadającą na powierzchnię lokalu mieszkalnego zajętą na prowadzenie działalności gospodarczej i zaliczyć ją w koszty uzyskania przychodów.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, aby wskazane we wniosku wydatki zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, należy spełnić następujące warunki:

1. Zgłoszenie odpowiedniego rodzaju działalności do CEIDG.

2. Deklaracja odpowiedniej części kosztów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (wraz z odpowiednim opisem).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest więc ścisłe oraz nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.

Zauważyć należy, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (doprowadzić do uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ale również, czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wskazanych we wniosku wydatków stwierdzić należy, że istnieje grupa wydatków, które nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej, gdyż są to wydatki, które ponoszą osoby fizyczne niezależnie od tego czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Są to typowe wydatki osobiste, konsumpcyjne np. wydatki dotyczące zapewnienia sobie, na własne potrzeby odpowiednich warunków mieszkaniowych. Wydatki o charakterze osobistym w szczególności mogą dotyczyć pozyskania, funkcjonowania, eksploatacji i utrzymania własnego (lub jednego z jego pomieszczeń) na cele prywatne. Prywatnego charakteru tego rodzaju wydatków nie zmienia również fakt, że podatnik może korzystać z pomieszczenia (lub znajdujących się w nim rzeczy) przeznaczonego na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych, prowadząc równocześnie w tym pomieszczeniu działalność gospodarczą. W świetle powyższego uznać należy, że do kosztów uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej nie można zaliczyć wydatków, które dotyczą pomieszczeń w lokalu wykorzystywanym w głównej mierze na własne cele mieszkaniowe. Są to typowe wydatki o charakterze osobistym, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, a nie wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów, czy też zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te nie mają ścisłego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie występuje więc ścisłe i nie budzące wątpliwości powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jedynie w przypadku, gdy posiadany przez podatnika lokal, jako całość lub wyodrębnione w tym lokalu pomieszczenie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i jednocześnie nie służy celom osobistym, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków związanych z jego utrzymaniem i eksploatacją do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy określony lokal jest wykorzystywane przede wszystkim na cele prywatne podatnika, a jedynie sporadycznie (w razie istnienia takiej potrzeby) w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, wydatki związane z pozyskaniem i posiadaniem takiego lokalu stanowią bez wątpienia wydatki o charakterze osobistym. W rezultacie nie mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie są spełnione wymogi, o których mowa w powoływanym wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku zatem, gdy mieszkanie (lokal) lub jego część, służy celom prowadzonej działalności gospodarczej, co do zasady, nie ma przeszkód do zaliczenia wydatków z nim związanych do kosztów uzyskania przychodów, w części wykorzystywanej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem, że część ta jest wyodrębniona.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika m.in., że od 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności wskazał lokal mieszkalny, którego zakup został sfinansowany kredytem zaciągniętym w 2009 r. Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje 19,2 m2 powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, czyli 20,9% jego powierzchni. Do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawca nie wyodrębnił osobnego pomieszczenia. Do działalności służą części wybranych pomieszczeń i niektóre sprzęty, meble oraz urządzenia znajdujące się w lokalu. Wnioskodawca oprócz odsetek od wskazanego powyżej kredytu mieszkaniowego ponosi także koszty utrzymania lokalu mieszkalnego, a w szczególności wydatki z tytułu czynszu, energii elektrycznej, wody, ogrzewania, internetu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca wykorzystuje dla celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej niewydzieloną część lokalu mieszkalnego, która nie służy tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a wykorzystywana jest przede wszystkim na własne cele mieszkaniowe to wskazane we wniosku wydatki dotyczące tego lokalu (w tym odsetki od kredytu zaciągniętego na jego zakup) nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów tej działalności. Wydatki te nie spełniają bowiem przesłanek, o których mowa w cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mają one bowiem charakter osobisty, nie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Związane są głównie z zaspokojeniem własnych potrzeb Wnioskodawcy. Ponadto nie jest możliwe wyodrębnienie, które wydatki (i w jakiej części) mogą mieć związek prowadzoną działalnością gospodarczą.

Odnosząc się natomiast do warunków, jakie Wnioskodawca musi spełnić, żeby zaliczyć wskazane we wniosku wydatki (w tym odsetki od kredytu na zakup lokalu mieszkalnego) do kosztów podatkowych prowadzonej działalności gospodarczej wskazać należy, że jeżeli Wnioskodawca wydzieli w lokalu mieszkalnym pomieszczenie, które służyć będzie tylko i wyłącznie dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i jednocześnie nie będzie służyć celom osobistym, to wskazane we wniosku wydatki związane z utrzymaniem lokalu mieszkalnego częściowo wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj. wydatki z tytułu zapłaty czynszu, energii elektrycznej, wody, ogrzewania jak również wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego na nabycie tego lokalu będą mogły w stosownej części stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności, o ile zostaną właściwie udokumentowane, z uwzględnieniem rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Z uwagi jednakże na fakt, że Wnioskodawca nie wydzielił w lokalu mieszkalnym pomieszczenia (pomieszczeń) wykorzystywanego (ych) tylko i wyłącznie do działalności gospodarczej, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl