IBPBI/1/415-1403/14/ZK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, odsetek od pożyczki udzielonej spółce przez innego wspólnika tej spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 października 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 19 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, odsetek od pożyczki udzielonej spółce przez innego niż Wnioskodawca wspólnika tej spółki - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej w formie spółki jawnej pozarolniczej działalności gospodarczej, odsetek od pożyczki udzielonej spółce przez innego niż Wnioskodawca wspólnika tej spółki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej, w której udziały posiada jeszcze sześciu wspólników - wszyscy są osobami fizycznymi. Jeden ze wspólników pożyczył spółce środki finansowe na czas określony. Spółka zgodnie z umową pożyczki oddała wspólnikowi kwotę pożyczki wraz z odsetkami.

Istotne elementy stanu faktycznego spawy, przedstawiono również w części H. poz. 70 wniosku ORD-IN, gdzie wskazano, że spółka spłaciła pożyczkę wraz z odsetkami wspólnikowi, którym nie jest Wnioskodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki od pożyczki zapłacone na rzecz innego wspólnika przez spółkę jawną, będą stanowiły dla Wnioskodawcy jako wspólnika spółki jawnej, koszty uzyskania przychodów, w części w jakiej uczestniczy on w zyskach spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku spółek osobowych podatnikami są odpowiednio wspólnicy tych spółek. W związku z powyższym, wszelkie skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółek osobowych należy rozpatrywać w odniesieniu do wspólników tych spółek (w opisanym przypadku w odniesieniu do osób fizycznych - w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym zdarzeniu, odsetki od pożyczki zapłacone na rzecz jednego ze wspólników przez spółkę jawną będą stanowiły dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki osobowej, koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowym od osób fizycznych w części, w jakiej Wnioskodawca uczestniczy w zysku spółki jawnej.

Spółka spłaciła pożyczkę wraz z odsetkami wspólnikowi, którym nie jest Wnioskodawca, a zatem nie zachodzi w tym przypadku wyłączenie z kosztów, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołany artykuł wyłącza z kosztów, wydatki na odsetki od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem i pod wpływem wyjaśnień organów podatkowych upowszechniło się stanowisko, w myśl którego pożyczkę udzieloną osobowej spółce handlowej przez wspólnika należy uznać za kapitał własny tego wspólnika włożony w źródło przychodów.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, odsetki od pożyczki zapłacone na rzecz tego wspólnika przez spółkę osobową stanowią odsetki od jego kapitału włożonego w źródło przychodów.

Skoro spółka osobowa nie jest podmiotem podatku dochodowego, a tymi podmiotami są poszczególni wspólnicy to opisane wyżej wyłączenie z uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu obejmuje tylko tego wspólnika, który pożyczki udzielił. Wnioskodawca, jak i reszta wspólników, którzy nie udzielili spółce pożyczki mogą zaliczyć odsetki od tej pożyczki w koszty uzyskania przychodu w części, w jakiej uczestniczą w zysku spółki jawnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesienia kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od własnego kapitału, włożonego przez podatnika w źródło przychodów. Jednocześnie zauważyć należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Przy czym, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jeden ze wspólników spółki jawnej (inny niż Wnioskodawca) udzielił spółce pożyczki pieniężnej. Spółka, zgodnie z umową pożyczki, oddała wspólnikowi kwotę pożyczki wraz z odsetkami.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że o ile wydatki z tytułu spłaty przez spółkę jawną odsetek od pożyczki udzielonej tej spółce przez innego niż Wnioskodawca wspólnika tej Spółki, spełniają ogólne warunki zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to wydatki te mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, w takiej części w jakiej posiada on prawo do udziału w zysku spółki. W przedmiotowej sprawie nie ma bowiem zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, gdyż stroną zawartej umowy pożyczki (pożyczkodawcą) jest inny niż Wnioskodawca wspólnik spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.