IBPBI/1/415-136/12/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 3 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie konieczności opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży kolekcji sztuki nieprofesjonalnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lutego 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie konieczności opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze sprzedaży kolekcji sztuki nieprofesjonalnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od ponad 40 lat Wnioskodawca kolekcjonuje sztukę nieprofesjonalną (malarstwo, rzeźba i inne). Jego zbiór liczy ponad dwa tysiące eksponatów. Kolekcja obejmuje eksponaty powstałe po 1945 r. nabyte do dnia 30 września 2007 r. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie jest w stanie udokumentować pochodzenia wszystkich eksponatów, ani określić ich wartości. Nadmienia, że ma obecnie 79 lat, a nikt z członków rodziny nie jest zainteresowany Jego kolekcją. Nie wiedząc, jak w sposób legalny mógłby wyzbyć się Swojego zbioru od 1 października 2007 r. rozpoczął działalność gospodarczą sklasyfikowaną wg PKD 47.99.Z - pozostała sprzedaż detaliczna poza siecią sklepową, straganami i targowiskami. Jako formę opodatkowania podatkiem dochodowym Wnioskodawca wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych ze stawką 3%. Do remanentu początkowego przyjął niewielką część eksponatów, którą zdołał wycenić na dzień rozpoczęcia działalności. Sprzedaży eksponatów Wnioskodawca dokonywał podczas ekspozycji w galeriach, na wystawach i ekspozycjach w muzeum. Do końca 2010 r., Wnioskodawca miał udostępnione na stałe pomieszczenie w jednym z muzeum, gdzie oprócz sprzedaży eksponatów osiągał przychody ze sprzedaży przewodników, pocztówek i drobnych gadżetów. Przychody w poszczególnych latach były niewielkie i nie przekroczyły kwoty 45.000 zł rocznie. W związku z tym, że od 2011 r. Wnioskodawca nie miał stałego pomieszczenia na ekspozycję, obawiając się o zniszczenie posiadanego towaru i eksponatów, całość towarów i eksponatów wykazanych w remanencie na koniec 2010 r. przekazał w darowiźnie stowarzyszeniu. W 2011 r. nie osiągnął żadnego przychodu a remanent na 31 grudnia 2011 r. wyniósł "0" zł. Po otwarciu galerii Wnioskodawca chciałby wydzielić część w której sprzedawałby przewodniki, katalogi i inne drobne gadżety w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz część na ekspozycję nabytych przed 2007 rokiem eksponatów. W związku z tym, że od nabycia kolekcji z majątku prywatnego minęło dużo więcej niż sześć miesięcy, chciałby eksponaty z kolekcji zbywać jako nie opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy można posiadaną kolekcję nabytą przed 2007 rokiem zbywać, a uzyskane z tego tyt. dochody pozostawić bez opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadaną kolekcję nabytą przed 2007 rokiem można zbywać bez opodatkowania uzyskanych z tego tyt. przychodów, gdyż są one źródłem przychodów o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z chwilą rozpoczęcia działalności gospodarczej, eksponatów nabytych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie wprowadził do remanentu początkowego. Ww. kolekcję nabył z majątku własnego.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 i 8 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Przy czym, zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

Powyższe przepisy wskazują, że odpłatne zbycie rzeczy stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, choć może także następować w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

* musi być działalnością zarobkową;

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły;

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy;

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, iż działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Za takim rozumieniem pojęcia "zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r. I SA/Op 18/08). Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Przez powtarzalność rozumie się natomiast cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności, (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że kolekcja Wnioskodawcy obejmuje eksponaty powstałe po 1945 r. nabyte do dnia 30 września 2007 r. Po otwarciu galerii Wnioskodawca chciałby wydzielić część w której sprzedawałby przewodniki, katalogi i inne drobne gadżety w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz część na ekspozycję nabytych przed 2007 rokiem eksponatów. W związku z tym, że od nabycia kolekcji z majątku prywatnego minęło dużo więcej niż sześć miesięcy, chciałby eksponaty z kolekcji zbywać a uzyskane dochody uznać jako nieopodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca nie wiedząc, jak w sposób legalny mógłby wyzbyć się Swojego zbioru od 1 października 2007 r. rozpoczął działalność gospodarczą sklasyfikowaną wg PKD 47.99.Z - pozostała sprzedaż detaliczna poza siecią sklepową, straganami i targowiskami. Jako formę opodatkowania podatkiem dochodowym Wnioskodawca wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych ze stawką 3%. Do końca 2010 r., Wnioskodawca miał udostępnione na stałe pomieszczenie w jednym z muzeum, gdzie oprócz sprzedaży eksponatów osiągał przychody ze sprzedaży przewodników, pocztówek i drobnych gadżetów.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym pomimo, iż sprzedaż eksponatów z ww. kolekcji sztuki nieprofesjonalnej nabytej przed 2007 rokiem będzie prowadzona w wydzielonej części pomieszczenia, w którym Wnioskodawca prowadzić będzie pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu (sprzedaż przewodników, katalogów i innych drobnych gadżetów), to sprzedaż tej kolekcji będzie następowała w ramach wykonywanej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Sprzedaż ta prowadzona będzie bowiem we własnym imieniu Wnioskodawcy w sposób zorganizowany i ciągły (w wyznaczonym miejscu i czasie), w celu zarobkowym. Spełniać więc będzie przesłanki, o których mowa w cytowanym wyżej przepisie art. 5a pkt 6. W konsekwencji dochody uzyskane ze sprzedaży poszczególnych eksponatów przedmiotowej kolekcji będą podlegały opodatkowaniu jako dochody z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z tej też przyczyny stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczone we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice" po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.