IBPBI/1/415-1336/11/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 27 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* możliwości ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz posadowionych na nim budynków i budowli, nabytych w drodze spadku a następnie wniesionych aportem do spółki jawnej w wartości rynkowej - jest prawidłowe,

* momentu, na który należy ustalić ww. wartość rynkową - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz posadowionych na nim budynków i budowli nabytych w drodze spadku a następnie wniesionych aportem do spółki jawnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Ojciec Wnioskodawcy był użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowych oraz właścicielem posadowionych na nich budowli i budynków. Nieruchomości te były wynajmowane na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty trzecie. W związku z wynajmem nieruchomości ojciec Wnioskodawcy prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT"), tj. zarejestrował się jako podatnik podatku od towarów i usług, wystawiał faktury VAT oraz składał deklaracje VAT. Nie był natomiast zarejestrowany w ewidencji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "UoPIT"). Ojciec Wnioskodawcy był również wspólnikiem spółki jawnej. Ojciec Wnioskodawcy zmarł dnia 27 czerwca 2011 r. Przed śmiercią sporządził testament, w którym jedynym spadkobiercą ustanowił Wnioskodawcę. Wskazane wyżej nieruchomości wchodziły w skład spadku. W dniu 23 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca złożył oświadczenie o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza. W drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu Wnioskodawca nabył nieruchomości (prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność posadowionych na nim budynków i budowli) oraz wstąpił na miejsce spadkodawcy, jako wspólnik w spółce jawnej. Po śmierci spadkodawcy, Wnioskodawca jako spadkobierca, zgodnie z art. 96 ust. 6 i 7 ustawy o VAT, dokonał zgłoszenia zaprzestania przez niego działalności. Ani w chwili otwarcia spadku, ani w chwili obecnej, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, zatem Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Ze względu na fakt, iż nabycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nastąpiło w drodze dziedziczenia nie jest możliwe ustalenie wydatków poniesionych przez niego na przedmiotowe nieruchomości. Nieruchomości te nie były używane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, gdyż działalności takiej Wnioskodawca nie prowadził. Wnioskodawca zamierza wnieść nieruchomości jako aport do ww. spółki jawnej, w której odziedziczył udział.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wniesienia przez Wnioskodawcę, jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, odziedziczonych nieruchomości aportem do spółki osobowej, która zaliczy je do środków trwałych, wartość początkową nieruchomości będzie stanowić ich wartość rynkowa z dnia nabycia zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c) UoPIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wniesienia przez niego, jako osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, odziedziczonych nieruchomości w formie aportu do spółki osobowej, w której stanie się wówczas wspólnikiem, w spółce tej należy ustalić wartość początkową tych nieruchomości w ich wartości rynkowej z dnia nabycia tych nieruchomości, czyli z dnia otwarcia spadku. W tym przypadku należy bowiem, zdaniem Wnioskodawcy, zastosować przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c) UoPIT. Przepis ten stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych uważa się wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie. Z kolei art. 19 odnosi się do wartości rynkowej rzeczy lub praw. Przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 UoPIT został znowelizowany z dniem, 1 stycznia 2011 r. W uzasadnieniu do projektu ustawy zmieniającej wskazano, iż "mając na uwadze zaproponowane zmiany dotyczące nieustalania przychodu z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki niebędącej osobą prawną w projekcie zawarto regulację wyłączającą możliwość uaktualniania do wartości rynkowej wartości składnika majątku będącego przedmiotem wkładu - z jednym wyjątkiem odnoszącym się do osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej (w sytuacji, gdy nie jest możliwe ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie wkładu)". Przepis art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c) UoPIT znajduje zastosowanie w przypadkach, gdy osoba fizyczna wnosząca wkład nie prowadzi działalności gospodarczej i nie wykorzystywała przedmiotu wkładu w takiej działalności, a w których z różnych przyczyn nie można ustalić wydatków na nabycie przedmiotu wkładu dokonanych przez osobę fizyczną. Mogą to być w szczególności przypadki, w których cena nabycia nie istnieje (np. nabycia w drodze spadku, zasiedzenia) lub też jest niemiarodajna dla ustalenia wartości początkowej (np. nabycie przed denominacją). Wnioskodawca wskazuje, w odniesieniu do art. 22g ust. 8 UoPIT, że ustalenie wartości początkowej według wartości rynkowej powinno mieć miejsce również wówczas, gdy wydatki na nabycie co prawda można ustalić, lecz ich wysokość nie odpowiadałaby w żaden sposób wartości środków trwałych po raz pierwszy przyjmowanych przez danego podatnika do ewidencji i używania w prowadzonej działalności gospodarczej. Jego zdaniem, analogicznie będzie w przypadku nabycia tytułem dziedziczenia, w którym z przyczyn obiektywnych niemożliwe jest ustalenie wartości początkowej w cenie nabycia. W ocenie Wnioskodawcy, na poprawność powyższego stanowiska wskazuje również wykładnia celowościowa. W przypadku bowiem, gdy nabyte w drodze spadku środki trwałe przyjmowane są do działalności prowadzonej w formie jednoosobowej, ich wartość początkową należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób za wartość początkową uznaje się ich wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Skoro zatem w przypadku podjęcia działalności jednoosobowej wartość początkowa odziedziczonych środków trwałych ustalana jest w ich wartości rynkowej, to podjęcie działalności w formie spółki osobowej powinno w tym zakresie powodować takie same skutki.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* interpretację indywidualną z dnia 30 maja 2011 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie znak: IPPB1/415-278/11-2/ES oraz

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 25 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Po 674/10.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. oznaczonej w dalszej części skrótem k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Stosownie do treści art. 22 § 1 k.s.h., spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. W myśl art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 k.s.h.). Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej, nie są zatem podatnikami podatków dochodowych, a dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Spółki osobowe prawa handlowego są jednak odrębnym od wspólników podmiotem praw i obowiązków cywilnoprawnych, mogą zatem posiadać swój majątek, w tym np. prawo własności nieruchomości.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Przy czym, kosztem uzyskania przychodu mogą być, co do zasady, wydatki faktycznie poniesione przez podatnika, tzn. takie, przy nabyciu których nastąpił uszczerbek w majątku podatnika.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się na koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Kosztami uzyskania przychodów są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22d ust. 2 ww. ustawy).

Podatnicy prowadzący, zgodnie z przepisami o rachunkowości, księgi rachunkowe są obowiązani do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22a-22m (art. 22n ust. 1 ww. ustawy). Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, m.in. co najmniej wartość początkową (art. 22n ust. 2 pkt 7 ww. ustawy).

Sposób ustalenia tej wartości początkowej uzależniony jest od sposobu nabycia środka trwałego, bądź wartości niematerialnej i prawnej i uregulowany został w art. 22g ww. ustawy.

W myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 i 4 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

* w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,

* w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 5a pkt 26 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego (w tym także spółkę jawną).

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki osobowej prawa handlowego (w tym spółki jawnej), ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzi ta spółka, a nie poszczególni jej wspólnicy. Także spółka, a nie wspólnicy, dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym, aby w ogóle dany składnik majątku można było uznać za środek trwały, czy też wartość niematerialną i prawną, musi on stanowić składnik majątku spółki, co oznacza, iż na spółkę musi zostać przeniesione prawo własności tego składnika majątku. W konsekwencji dla określenia sposobu ustalenia wartości początkowej ww. składników majątku należy brać pod uwagę formę czynności prawnej, na podstawie której prawo własności tych składników przejdzie na spółkę osobową.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca otrzymał w spadku po ojcu prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz prawo własności budynków i budowli posadowionych na tym gruncie. Ww. składniki majątku zamierza wnieść do spółki jawnej w formie aportu. Wnioskodawca nie wykorzystywał ww. składników w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku budynki i budowle będą mogły stanowić środki trwałe w ww. spółce jawnej, a prawo wieczystego użytkowania nieruchomości będzie stanowiło wartość niematerialną i prawną. Przy czym, wartość początkową tych składników majątku należy ustalić w oparciu o cyt. art. 22g ust. 1 pkt 4, tj. w sposób właściwy dla składników majątku nabywanych w formie wniesienia wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki niebędącej osobą prawną. Wskazać przy tym należy, iż sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wnoszonych aportem do spółki osobowej w wysokości ich wartości rynkowej ma charakter szczególny i można go zastosować wyłącznie w przypadku, gdy spełnione zostaną łącznie dwie przesłanki:

* ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe oraz

* przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej.

Niemożność ustalenia wydatków na nabycie lub wytworzenie wnoszonych składników majątku musi jednakże wynikać z obiektywnych przesłanek, a nie być wynikiem świadomego działania, bądź zaniedbań podatnika. Z uwagi na fakt, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nabył wskazane we wniosku nieruchomości w drodze spadku (tj. nieodpłatnie), nie jest możliwe ustalenie wartości wydatków poniesionych na ich nabycie. W konsekwencji spółka jawna, do której zostaną wniesione aportem ww. nieruchomości będzie uprawniona do ustalenia ich wartości początkowej na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 lit. c), tj. w wysokości ich wartości rynkowej. Przy czym, ww. wartość rynkowa należy ustalić na dzień wniesienia aportu, a nie na dzień nabycia przez Wnioskodawcę ww. składników majątku (na dzień otwarcia spadku).

Z uwagi na powyższe, stanowisko przedstawione we wniosku w zakresie możliwości ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz posadowionych na nim budynków i budowli, nabytych w drodze spadku a następnie wniesionych aportem do spółki jawnej w wartości rynkowej należało uznać za prawidłowe, natomiast w zakresie momentu, na który należy ustalić ww. wartość rynkową za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej oraz wyroku sądu stwierdzić należy, iż dotyczą one odmiennego niż przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłego (stanu faktycznego) wobec czego nie mogą stanowić podstawy rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.