IBPBI/1/415-1334/11/ESZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 27 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od zaciągniętego kredytu - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2011 r. został złożony w tut. Biurze ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej odsetek od zaciągniętego kredytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 1 września 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Początkowo firma nie miała zdolności kredytowej. Wnioskodawca potrzebował gotówki na urządzenie sklepu, w związku z tym zaciągnął kredyt poza prowadzoną działalnością gospodarczą (posiadał zdolność kredytową) na kwotę 19.224,32 zł z opłatami. Za kwotę 19.000 zł zakupił regały do sklepu (dowód zakupu - faktura VAT). Odsetki od kredytu są "malejące" i za okres 24 miesięcy wynoszą ponad 2.500 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki od kredytu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodu są również odsetki jakie ponosi tytułem zaciągniętego kredytu, który w całości przeznaczył na potrzeby swojej działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione i racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...). Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów również odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększające koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek i prowizji od kredytów (pożyczek) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy składniki majątku nabyto do majątku przedsiębiorstwa, co w przypadku środków trwałych znajduje odzwierciedlenie w ewidencji środków trwałych, a w przypadku wyposażenia, w ewidencji tego wyposażenia. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko podatnika, a więc nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem (sfinansowanym środkami uzyskanymi z tego kredytu), a uzyskanym przychodem (art. 22 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, iż aby odsetki od kredytu mogły stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z tego źródła przychodami, a odsetki od kredytu muszą zostać faktycznie zapłacone i nie zwiększać kosztów inwestycji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalności gospodarczą. Na potrzeby tej działalności Wnioskodawca zaciągnął kredyt na zakup regałów do sklepu. Kredyt został zaciągnięty na osobę fizyczną (Wnioskodawcę), ponieważ Jego firma nie posiadała zdolności kredytowej.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż o ile kredyt, o którym mowa we wniosku został zaciągnięty po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej, to odsetki od kredytu (w części przeznaczonej na potrzeby tej działalności gospodarczej) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej pod warunkiem należytego udokumentowania poniesionych z tego tytułu wydatków, stosownie do rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Przy czym, jeżeli zakupione z kredytu regały, zostały uznane za środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, to ww. odsetki mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dwojaki sposób:

* odsetki od kredytu naliczone (wymagalne), a także odsetki zapłacone (bez względu na okres za jaki zostały naliczone) przed wprowadzeniem regałów do ewidencji środków trwałych prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej powiększą wartość początkową tych środków trwałych i będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne (por. art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),

* odsetki od kredytu (wymagalne) zapłacone po wprowadzeniu ww. regałów do ewidencji środków trwałych, będą podlegać bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.