IBPBI/1/415-130/11/RM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 3 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 2 maja 2011 r., dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania małżonkowi prowadzonego przez Nią przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 3 lutego 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania małżonkowi prowadzonego przez Nią przedsiębiorstwa.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 18 kwietnia 2011 r. Znak: IBPP2/443-179/11/ABu, IBPBI/1/415-130/11/RM, IBPBII/1/436-93/11/AŻ, IBPBII/1/436-94/11/AŻ wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 2 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Jeden z małżonków, pozostających w małżeńskiej ustawowej wspólności majątkowej, nieodpłatnie przekazał w dniu 30 grudnia 2010 r. całe swoje przedsiębiorstwo drugiemu z małżonków, który na kilka dni przed przekazaniem rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej (od 28 grudnia 2010 r.). Małżonek przekazujący przedsiębiorstwo po czynności tej zakończył prowadzenie działalności gospodarczej (1 stycznia 2011 r.). W skład przekazywanego przedsiębiorstwa weszły towary handlowe, środki trwałe ruchome, jak również jedna nieruchomość (budynek sklepu), którego wedle wpisu w Księgach wieczystych właścicielami są oboje małżonkowie. Oboje są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku VAT oraz prowadzą podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż:

* prowadzone przedsiębiorstwo przekazała mężowi nieodpłatnie,

* wszystkie składniki prowadzonego przedsiębiorstwa wchodziły w skład majątku wspólnego małżonków,

* nie sporządzono żadnej umowy, spisano jedynie protokół z przekazania przedsiębiorstwa, w którym ujęto wartość i ilość przekazywanych towarów handlowych oraz wartość środków trwałych oraz wartość ich umorzenia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przekazanie całego przedsiębiorstwa przez małżonka pozostającego w ustawowej wspólności majątkowej drugiemu z małżonków, a następnie zakończenie działalności gospodarczej spowoduje konieczność uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ze względu na łączący małżonków ustrój małżeńskiej wspólności majątkowej, wyłączone jest odpłatne przekazanie przez Nią małżonkowi przedsiębiorstwa. Przekazanie przedsiębiorstwa nie zrodziło obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie stanowi ono źródła przychodów o którym mowa w art. 10 ustawy regulującej ten podatek oraz z mocy art. 2 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, jej przepisów nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn. W związku z tym, że przekazanie nastąpiło przed likwidacją działalności tj. 30 grudnia, na dzień likwidacji działalności tj. 31 grudnia remanent likwidacyjny wyniósł u Wnioskodawczyni 0 zł. Natomiast małżonek Wnioskodawczyni nie odniósł wartości przekazanych towarów w koszty własnej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Definicja przedsiębiorstwa zawarta została w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stanowi on, iż przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

Zauważyć przy tym należy, iż katalog składników (elementów) przedsiębiorstwa, o których mowa w ww. przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, o czym świadczy użycie sformułowania "w szczególności". W związku z powyższym w skład przedsiębiorstwa w rozumieniu kodeksu cywilnego mogą wchodzić także inne składniki majątkowe, niewymienione w cyt. wyżej przepisie, np. zobowiązania wynikające z prowadzonej w ramach tego przedsiębiorstwa pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl natomiast art. 552 kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów. Może więc nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym na podstawie umowy sprzedaży, zamiany czy darowizny.

Z powyższego wynika, iż w przypadku przekazania przedsiębiorstwa innemu podmiotowi, przedmiotem tego przekazania są wszelkie składniki majątkowe funkcjonalnie związane z tym przedsiębiorstwem o ile na podstawie czynności prawnej będącej podstawą przekazania, bądź przepisów szczególnych, nie zostały z niego wyłączone.

Zauważyć jednak należy, iż w przypadku gdy do przekazania przedsiębiorstwa dochodzi pomiędzy małżonkami, między którymi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej, w ten sposób, iż jeden z małżonków zaprzestaje prowadzenia działalności gospodarczej a drugi małżonek przyjmuje do wykorzystywania we własnej działalności gospodarczej składniki przedsiębiorstwa małżonka objęte wspólnością majątkową, nie dochodzi do zmiany właściciela tych składników majątku. Zmienia się jedynie sposób ich wykorzystywania. W myśl bowiem art. 341 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm. określany dalej skrótem k.r.o.), każdy z małżonków jest uprawniony do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego małżonka. Zgodnie natomiast z art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zatem niezależnie od tego, który z małżonków wykorzystuje składniki majątku objęte majątkową wspólnością ustawową w swojej działalności gospodarczej, oboje małżonkowie pozostają ich właścicielami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 30 grudnia 2010 r. przekazała nieodpłatnie całe prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo małżonkowi, z którym pozostaje w ustawowej, małżeńskiej wspólności majątkowej, do prowadzonej przez niego odrębnej działalności gospodarczej. Małżonek Wnioskodawczyni rozpoczął wykonywanie działalności gospodarczej od dnia 28 grudnia 2010 r. tj. przed czynnością przekazania mu przedsiębiorstwa, natomiast Wnioskodawczyni po przekazaniu przedsiębiorstwa, w dniu 1 stycznia 2011 r. zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej. Wszystkie składniki tego przedsiębiorstwa wchodzą do majątku wspólnego małżonków.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli w świetle odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, wskazane we wniosku działania są prawnie dopuszczalne, to z tytułu przekazania przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwa mężowi nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Nie nastąpi bowiem zmiana właściciela składników majątku wchodzących w skład tego przedsiębiorstwa a zmieni się jedynie sposób ich faktycznego wykorzystywania.

Zgodnie z art. 24 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, niebędących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja.

Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim. Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli:

W myśl natomiast art. 44 ust. 4 ww. ustawy, podatek od dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 3, ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% tego dochodu. Podatek jest płatny w terminie płatności zaliczki za ostatni miesiąc prowadzenia działalności, a w przypadku podatników, którzy wybrali kwartalny sposób wpłacania zaliczek - w terminie płatności zaliczki za ostatni kwartał prowadzenia działalności. W tym przypadku podatnik jest obowiązany w terminie płatności tego podatku złożyć w urzędzie skarbowym spis pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, w tym także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i aparatury audiowizualnej, niebędących środkami trwałymi, wycenionych według cen zakupu, jeżeli wydatki na ich nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Z powyższych przepisów wynika, iż osoba fizyczna likwidując prowadzoną pozarolniczą działalność gospodarczą, zobowiązana jest sporządzić remanent likwidacyjny oraz ustalić dochód z tego remanentu według zasad wskazanych w cyt. art. 24 ust. 3 ww. ustawy. Od ustalonego dochodu zobowiązana jest zapłacić 10% podatek dochodowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika jednak, iż Wnioskodawczyni przekazała małżonkowi wszystkie składniki majątkowe prowadzonego przez Nią przedsiębiorstwa przed likwidacją działalności gospodarczej, a zatem na dzień likwidacji remanent wyniesie zero.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należy, iż z ww. zastrzeżeniem dot. skuteczności przedmiotowej czynności prawnej na gruncie przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym w związku z przekazaniem przedsiębiorstwa małżonkowi oraz likwidacją działalności gospodarczej u Wnioskodawczyni nie wystąpi obowiązek uiszczenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań dotyczących podatku od czynności cywilnoprawnych, podatku od spadków i darowizn oraz podatku od towarów i usług wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.