IBPBI/1/415-1296/13/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 25 listopada 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 27 grudnia 2013 r.), uzupełnionym 1 kwietnia 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie momentu i sposobu zaliczenia wskazanego we wniosku wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości momentu i sposobu zaliczenia wskazanego we wniosku wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Z tej też przyczyny pismem z 18 marca 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1296/14/WRz, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 1 kwietnia 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest wspólniczką Spółki cywilnej, która prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wydobyciu i sprzedaży piasku na podstawie stosownej koncesji. W celu prowadzenia działalności wspólnicy spółki dzierżawią grunt od..., na terenie którego jest udokumentowane złoże piasku. Kupili od Firmy Produkcyjno - Handlowej prawo do informacji geologicznej złoża piasku za kwotę 966.400,00 zł netto. Zakup prawa do informacji geologicznej był niezbędny w celu przeniesienia na rzecz kupujących przez organ koncesyjny,w trybie art. 36 ustawy - Prawo geologiczne i górnicze, koncesji na wydobywanie piasku ze złoża. Koncesja ta została przeniesiona na ww. spółkę prawomocną decyzją Marszałka Województwa. Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową. Podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wspólników jest obliczony i podzielony dochód spółki według wielkości udziałów w spółce.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z dnia 25 marca 2014 r. Wnioskodawczyni wskazała, że nabyte prawo do informacji geologicznej obejmuje wyłącznie wiedzę dotyczącą budowy geologicznej skorupy ziemskiej, wykorzystywaną przy odkrywkowym wydobyciu piasku i nie zawiera opracowań mogących być przedmiotem praw autorskich w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota 966.400,00 zł, zapłacona za prawo do informacji geologicznej złoża piasku, stanowi koszt uzyskania przychodów w całości w momencie poniesienia, czy też kosztem będą odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa majątkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota 966.400,00 zł, zapłacona za prawo do informacji geologicznej złoża piasku, stanowi koszt uzyskania przychodów w całości w momencie poniesienia, czy też kosztem będą odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa majątkowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ww. kwota będzie kosztem uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia, zgodnie z art. 22 ust. 1, 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.). Prawo do informacji geologicznej jest elementem niezbędnym do uzyskania koncesji na wydobywanie piasku wymaganej prawem geologicznym i górniczym; samo przeniesienie koncesji ma formę aktu administracyjnego wydanego przez organ koncesyjny na podstawie przepisów Prawa geologicznego i górniczego. Sformułowana dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych definicja wartości niematerialnych i prawnych, od których naliczane są odpisy amortyzacyjne, znajduje się w art. 22b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z ust. 1 powołanego przepisu, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c. nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przejęcia do używania:

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przytoczonych przepisach ustawodawca wyróżnił składniki majątku uznawane za wartości niematerialne i prawne z punktu widzenia ich amortyzowania. Powołana wyżej regulacja zawiera tzw. zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, co oznacza, że podatnicy nie mają możliwości zaliczenia do wartości niematerialnych i prawnych innych praw majątkowych niż wymienione w art. 22b ustawy. W konsekwencji amortyzacji podlegają jedynie te, które zostały enumeratywnie wskazane w tym przepisie. Wśród wymienionych w art. 22b wartości niematerialnych i prawnych brak jest samej koncesji, wobec czego jako taka nie stanowi ona wartości niematerialnej i prawnej w ujęciu podatkowym. Tym bardziej, jako nie wymieniona przez ustawodawcę, amortyzacji nie podlega wartość prawa do informacji geologicznej, które to prawo wspólnicy spółki musieli nabyć, jako warunek niezbędny do uzyskania koncesji na wydobycie piasku ze złoża.

Wobec powyższego od prawa do informacji geologicznej, za które spółka zapłaciła 966.400,00 zł nie mogą być dokonywane odpisy amortyzacyjne, będące kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni uważa, że omawiany wydatek jest związany z działalnością gospodarczą (został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów), wobec czego podlega on zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ spółka stosuje przy księgowaniu metodę kasową (art. 22 ust. 4 ww. ustawy), powinien być zaewidencjonowany w całości w momencie jego faktycznego poniesienia i na tej podstawie winien zostać wyliczony dochód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części wynikającej z udziałów Wnioskodawczyni w spółce cywilnej (zgodnie ze sposobem podziału zysków zawartym w umowie spółki).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.