IBPBI/1/415-1294/14/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 28 lipca 2014 r.), uzupełnionym 24 października 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 października 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-917/14/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 24 października 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie recyklingu kabli. W ramach działalności odzyskuje surowce wtórne w postaci granulatów metali nieżelaznych oraz tworzyw sztucznych. Korzysta usług doradczych firmy niemieckiej na podstawie podpisanej umowy o doradztwo. Przedmiotem usług doradczych świadczonych przez przedstawiciela firmy niemieckiej, jest zgodnie z treścią umowy:

* doradztwo w zakresie dalszego rozwoju przetwarzania zrecyklingowanych wstępnie granulatów metalicznych oraz granulatów tworzywa sztucznego,

* opracowanie i wdrożenie linii technologicznej do wytwarzania produktów z miedzi,

* pozyskiwanie nowych rynków zbytu dla nowo wytworzonych produktów,

* monitorowanie najnowszych tendencji rozwojowych w branży recyklingu oraz próby wdrożenia nowych technologii i przetwórstwa produktów,

* działalność akwizycyjna na rynkach zbytu produktów już produkowanych i nowych.

Wykonanie przedmiotowych usług potwierdzane jest fakturami wystawionymi za okresy miesięczne. Usługi doradcze nie powodują przeniesienia na polską Spółkę własności żadnych praw autorskich, nie są związane z zakupem patentów, znaków towarowych, wzorów, modeli, tajemnicy technologii, czy procesu produkcyjnego.

Do należytego wykonania usług wykorzystana zostanie wiedza fachowa, doświadczenie i kontakty zawodowe firmy niemieckiej. Usługi te nie polegają jednakże na przekazaniu lub udzieleniu prawa do użytkowania informacji dotyczących doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej.

Firma niemiecka prowadzona jest w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. Firma jest opodatkowana w Niemczech, co jest potwierdzone stosownym certyfikatem. Firma ta nie posiada w Polsce swojego oddziału, zakładu ani placówki. Spółka polska nie posiada w Niemczech swoich oddziałów, zakładów ani placówek. Żadna z wymienionych firm nie posiada udziałów w kapitałach pozostałych firm opisanych w niniejszym wniosku.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 21 października 2014 r. wskazano m.in., że:

* firma niemiecka prowadzona jest w formie jednoosobowej działalności gospodarczej,

* ww. firma jest opodatkowana w Niemczech na zasadach obowiązujących osoby fizyczne,

* kontrahent niemiecki nie posiada na gruncie niemieckiego prawa podatkowego statusu spółki kapitałowej; nie jest też na gruncie tego prawa traktowany jak osoba prawna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od kwot wypłacanych firmie niemieckiej za świadczenie usług doradczych, Spółka polska powinna pobierać podatek od należności licencyjnych na podstawie art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 29 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), od przychodów uzyskanych przez podatników, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby ani zarządu z tytułu m.in. świadczeń doradczych, księgowych oraz zarządzania i kontroli, należy pobrać i odprowadzić do urzędu skarbowego podatek w wysokości 20% wypłacanych kwot. Przepis ten stosuje się z uwzględnieniem zapisów umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Artykuł 12 umowy z RFN w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawiera inną, następującą definicję należności licencyjnych, tj. określenie należności licencyjne oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (...), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej.

Definicja powyższa, w ocenie Wnioskodawcy, nie zawiera pojęcia usług doradczych ani zarządzania i kontroli, wobec powyższego, zdaniem Spółki, przychody z tym związane powinny być opodatkowane zgodnie z art. 7 ww. umowy, tj. jako zyski przedsiębiorstw świadczących przedmiotowe usługi, czyli w Niemczech. Spółka polska nie ma więc obowiązku pobrania podatku od należności licencyjnych z tytułu świadczenia przez firmę niemiecką usług doradczych.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 21 marca 2011 r. Znak: BPBI/2/423-1790/10/BG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

W myśl art. 4a cyt. ustawy, powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że katalog dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w powoływanym przepisie art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 41 ust. 4 i art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tekst jedn.: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

* z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu,

* z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Przy czym, zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W świetle powołanych przepisów uznać należy, że należności z tytułów, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychody z tytułu świadczenia m.in. usług doradczych, czy badania rynku.

Dla oceny, czy przychody z tytułów wskazanych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, powstały na terytorium Polski, nie ma przy tym znaczenia miejsce wykonywania ww. świadczeń. Decydujące jest miejsce położenia źródła przychodów. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, jeśli świadczenie jest wykonywane na rzecz polskiego podmiotu (polskiego rezydenta podatkowego) dochodzi wówczas do osiągania przychodów na terytorium Polski.

Przedmiotowe wynagrodzenie z tytułu świadczeń wskazanych we wniosku usług wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz zleceniobiorcy (firmy niemieckiej) mieści się więc w kategorii należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie, na Wnioskodawcy - jako płatniku, który dokonuje wypłat tych należności, co do zasady ciążą obowiązki płatnika.

Mając na względzie, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku wypłata świadczeń następuje na rzecz niemieckiego rezydenta podatkowego zastosowanie znajduje umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, która została podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Przepisy ww. umowy nie wymieniają wprost, jako źródła przychodów usług doradztwa, czy też usług badania rynku, a zatem skoro usługi te są wykonywane w ramach działalności gospodarczej podmiotu je wykonującego, to miejsce ich opodatkowania należy analizować poprzez uregulowania art. 7 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Na gruncie omawianej umowy międzynarodowej, przedmiotowe należności wypłacane przez Wnioskodawcę zleceniobiorcy powinny być zatem traktowane jako zyski przedsiębiorstwa opodatkowane na zasadach określonych w art. 7.

Zgodnie z tym przepisem, należności stanowiące zyski niemieckiego zleceniobiorcy wypłacane przez spółkę polską, podlegają opodatkowaniu wyłącznie na terytorium Niemiec. Wyjątek od tej reguły dotyczy sytuacji, gdy zleceniobiorca niemiecki prowadzi działalność gospodarczą w Polsce poprzez położony tu (w Polsce) zakład i wypłacane należności można przypisać temu zakładowi.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika w szczególności, że zleceniobiorca czynności wykonuje na terytorium Niemiec i nie posiada zakładu na terytorium Polski. Firma polska otrzymała przy tym od zleceniobiorcy certyfikat jego rezydencji na terytorium Niemiec.

Z wniosku oraz jego uzupełnienia, wywieść zatem należy, że zleceniobiorca niemiecki nie posiada na terytorium Polski zakładu ani przedstawicielstwa. Wobec powyższego, wypłacane przez Wnioskodawcę (spółkę polską) na rzecz zleceniobiorcy niemieckiego należności stanowią zyski podmiotu niemieckiego podlegające opodatkowaniu na terytorium Niemiec, jako zyski z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W konsekwencji zyski osiągane przez zleceniobiorcę nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce i Wnioskodawca jako płatnik nie będzie zobowiązany do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłacanych należności za świadczone przez zleceniobiorcę usługi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.