IBPBI/1/415-1222/10/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 6 grudnia 2010 r.), uzupełnionym dnia 7 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* nie powstania przychodu w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki komandytowej - jest nieprawidłowe,

* braku obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego w związku z wniesieniem ww. przedsiębiorstwa do spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa do spółki komandytowej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 stycznia 2011 r. Znak: IBPBI/1/415-1222/10/AB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło dnia 7 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1998 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług budowlanych, w szczególności roboty wykończeniowe. Wnioskodawca zamierza wraz z synem oraz zięciem (być może również z żoną) zawiązać spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością do której, jako wkład na pokrycie swoich udziałów, wniesie określoną sumę pieniężną (wkład pieniężny). Po zarejestrowaniu w rejestrze przedsiębiorców spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Wnioskodawca zamierza wraz z synem i zięciem założyć spółkę komandytową, w której komplementariuszem będzie założona wcześniej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a komandytariuszem będzie Wnioskodawca oraz jego syn i zięć. Wnioskodawca, jako wkład do spółki komandytowej wniesie określoną sumę pieniężną (wkład pieniężny). Po zarejestrowaniu spółki komandytowej w rejestrze przedsiębiorców spółka będzie prowadziła działalność gospodarczą zbieżną z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę jednoosobowo, tj. będzie świadczyła usługi budowlane.

Wnioskodawca wraz z pozostałymi wspólnikami, po zarejestrowaniu spółki komandytowej w rejestrze przedsiębiorców zamierza dokonać zmiany umowy spółki komandytowej w ten sposób, iż na podwyższenie swojego udziału w spółce komandytowej wniesie do niej aportem całe swoje przedsiębiorstwo, które do tej pory prowadził jako jednoosobowy przedsiębiorca. Po zarejestrowaniu w rejestrze przedsiębiorców zmiany umowy spółki komandytowej polegającej na wniesieniu do niej przez Wnioskodawcę aportem całego swojego przedsiębiorstwa, Wnioskodawca dokona zamknięcia bytu prawnego jednoosobowego przedsiębiorstwa poprzez wyrejestrowanie działalności z ewidencji działalności gospodarczej oraz z ewidencji podatku VAT. Wnioskodawca wskazuje, iż w skład prowadzonego jednoosobowo przedsiębiorstwa wchodzą m.in. takie składniki majątkowe jak: samochody osobowe, samochody do przewozu osób (busy), samochody ciężarowe, rusztowania budowlane oraz maszyny i urządzenia budowlane, które służą Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług budowlanych, w szczególności robót wykończeniowych. Ponadto, Wnioskodawca zatrudnia w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej 19 pracowników na podstawie umowy o pracę.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że do chwili sporządzenia uzupełnienia wniosku nie wniósł aportem do spółki komandytowej przedsiębiorstwa prowadzonego w formie jednoosobowej działalności gospodarczej i zamierza dokonać przedmiotowej czynności prawnej w miesiącu lutym lub marcu 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wniesienie przez osobę fizyczną prowadzącą jednoosobowo działalność gospodarczą całego swojego przedsiębiorstwa, jako aportu do spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem, rodzi po stronie Wnioskodawcy (wnoszącego aport) obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 14 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizczynych, czy też nie, gdyż jest to czynność neutralna podatkowo.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej u.p.d.o.f.), nie zawiera żadnych szczególnych unormowań odnoszących się do wniesienia wkładu niepieniężnego w formie przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki osobowej. Źródła przychodów określone zostały wprost w art. 10 ust. 1 powołanej ustawy i zaliczone do nich zostały m.in. przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, które to przychody zostały wymienione (uszczegółowione) w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 14 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy wymienia, jako przychody z działalności gospodarczej, przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. składników majątkowych będących środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi. Jednakże zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie jednoosobowego przedsiębiorstwa, tytułem aportu do spółki komandytowej, jest neutralne podatkowo i nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. Jak wskazano powyżej ust. 2 pkt 1 powołanego artykułu stanowi, iż przychodami z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku określonych w tym przepisie (a więc tych, które Wnioskodawca wniesie aportem do spółki komandytowej), jednakże zdaniem Wnioskodawcy, przy czynności wniesienia aportem jednoosobowego przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nie następuje odpłatne zbycie składników wchodzących w skład wnoszonego przedsiębiorstwa, ani odpłatne zbycie samego przedsiębiorstwa. Odnosząc więc art. 14 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f. do czynności wniesienia aportu w postaci przedsiębiorstwa do spółki komandytowej należy wskazać, iż w wyniku dokonania tej czynności dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa poprzez przeniesienie jego własności na spółkę komandytową (spółka ta, jako osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania), jednakże zbycie to nie ma charakteru odpłatnego zbycia w powszechnym tego słowa znaczeniu. "Odpłatny" bowiem to taki za który się płaci, czy też wymagający zwrotu kosztów, a więc taki za który otrzymuje się ekwiwalent. Natomiast wniesienie aportu w postaci przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nie będzie skutkowało otrzymaniem przez Wnioskodawcę, jako wnoszącego, tak rozumianej odpłatności, gdyż nie będzie się wiązało z otrzymaniem od spółki komandytowej ekwiwalentu.

Na poparcie powyższego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki:

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 4 marca 2010 r., sygn. akt I SA/Ke 71/10, oraz wyrok o sygn. akt I SA/Ke 121/09,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 912/09,

* Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie: sygn. akt III SA/Wa 2926/08, sygn. akt III SA/Wa 346/09.

Na zakończenie Wnioskodawca podnosi, iż jeżeli racjonalny ustawodawca chciałby aby czynności wniesienia wkładów niepieniężnych (aportów) do spółek osobowych podlegały podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, to zapewne wprowadziłby taką regulację prawną, jak chociażby uczynił to w przypadku objęcia udziałów lub akcji w spółce kapitałowej w zamian za wkłady niepieniężne (art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.).

Jeśli zatem żaden przepis u.p.d.o.f. nie stanowi, iż wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki osobowej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w szczególności uregulowania takiego brak w art. 14 powołanej ustawy, to nie można w tym przypadku interpretować przepisów prawa podatkowego rozszerzając tak, aby obejmować ich zastosowaniem jak największą liczbę czynności rodzących po stronie dokonującego czynności obowiązek podatkowy. Z racji tego, iż wniesienie aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nie nosi w sobie cech odpłatności i nie skutkuje, nie tylko otrzymaniem przez Wnioskodawcę (wnoszącego) zapłaty będącej ekwiwalentem wniesionego aportu, ale też nie rodzi po jego stronie roszczenia do spółki komandytowej o zapłatę tego ekwiwalentu, należy uznać, iż czynność wniesienia aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowej jest neutralna podatkowo i nie rodzi obowiązku zapłaty podatku od przychodu o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zdarzenie przyszłe, niniejszą interpretację oparto o przepisy prawa, w brzmieniu obowiązującym w 2011 r., tj. obowiązującym w dniu wydania interpretacji.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - dalej k.s.h.), przez umowę spółki handlowej wspólnicy albo akcjonariusze zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz, jeżeli umowa albo statut spółki tak stanowi, przez współdziałanie w inny określony sposób.

Stosownie do art. 8 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Przy czym, w myśl art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h., spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Wniesienie do spółki osobowej wkładu niepieniężnego powoduje przeniesienie własności rzeczy lub prawa będącego przedmiotem wkładu, na spółkę. Na mocy art. 50 k.s.h. wnoszący wkład otrzymuje udział kapitałowy, równy wartości wkładu określonej w umowie spółki, który stanowi podstawę do określenia praw lub obowiązków wspólnika.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż z punktu widzenia prawa cywilnego w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej dochodzi do odpłatnego zbycia rzeczy lub prawa, będącego przedmiotem wniesienia.

Z kolei w myśl art. 102 k.s.h., spółka komandytowa jest spółką osobową, mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Ponieważ spółka komandytowa nie ma podmiotowości prawnej odrębnej od wspólników, nie jest ona podmiotem podatkowym na gruncie podatku dochodowego. Podmiotami takimi są natomiast wspólnicy takiej spółki.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki komandytowej, w formie wkładu niepieniężnego, prowadzone indywidualnie przedsiębiorstwo.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 55¹ k.c., przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),

2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,

3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,

4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne,

5. koncesje, licencje i zezwolenia,

6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,

7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,

8. tajemnice przedsiębiorstwa,

9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Katalog składników przedsiębiorstwa, ujęty w ww. art. 55¹ k.c. nie ma charakteru zamkniętego. Stosownie natomiast do art. 55² k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczególnych unormowań w zakresie odpłatnego zbycia przedsiębiorstwa. W efekcie w przypadku odpłatnego zbycia przedsiębiorstwa zastosowanie znajdą, co do zasady, przepisy ww. ustawy dotyczące przychodów uzyskanych ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, regulujące zagadnienia dotyczące odpłatnego zbycia poszczególnych składników majątkowych (zarówno materialnych, jak i niematerialnych), przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, których zbycie generuje przychód zaliczany przez ustawę podatkową do innych niż działalność gospodarcza źródeł przychodów (np. przychód ze sprzedaży papierów wartościowych stanowi przychód z kapitałów pieniężnych chyba, że obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

a. środkami trwałymi,

b. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,

c. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej (art. 10 ust. 2 ww. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dokonując jednak wykładni przepisów ww. ustawy w tym zakresie stwierdzić należy, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi w związku z prowadzoną działalnością, o ile ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie kwalifikuje go do innego źródła przychodów. Art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Z uwagi na powyższe odpłatne zbycie każdego innego składnika (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych), wykorzystywanego w działalności gospodarczej lub mającego związek z wykonywaną kiedyś działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei w myśl art. 21 ust. 1 pkt 50b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (obowiązującego od 1 stycznia 2011 r.), wolne od podatku dochodowego są przychody z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.

Przy czym, stosownie do treści art. 5a pkt 26 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki komandytowej, jako wkład niepieniężny, prowadzone przedsiębiorstwo.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w wyniku ww. czynności prawnej dojdzie do odpłatnego zbycia składników majątku. W konsekwencji po stronie Wnioskodawcy wystąpi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pamiętać przy tym należy, iż jeżeli w skład przedsiębiorstwa będą wchodziły składniki majątku, których zbycie generuje przychód zaliczany przez ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych do innego niż pozarolnicza działalność gospodarcza źródła przychodów (np. przychód ze sprzedaży udziałów, akcji w spółkach kapitałowych, czy też ze sprzedaży praw majątkowych), w momencie wniesienia przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, po stronie Wnioskodawcy wystąpi także przychód z tych źródeł.

Jednakże przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa do spółki komandytowej, w świetle cytowanego powyżej art. 21 ust. 1 pkt 50b ww. ustawy, będzie podlegał zwolnieniu od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

* nie powstania przychodu w związku z wniesieniem wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki komandytowej jest nieprawidłowe,

* braku obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodu uzyskanego w związku z wniesieniem ww. przedsiębiorstwa do spółki komandytowej jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroków Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie podziela prezentowanego w nich stanowiska. Zauważyć również należy, iż postępowanie w sprawie dot. wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. W jego wyniku, organ udzielając interpretacji, przedstawia swój pogląd dotyczący rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do sytuacji indywidualnej wskazanej przez Wnioskodawcę. Nie można zatem utożsamiać "trybu interpretacji" z postępowaniem podatkowym, a w konsekwencji i żądać, aby wydając interpretację organ, odnosił się do każdego powołanego we wniosku wyroku sądowego, czy też prowadził szeroko rozumianą polemikę z każdym poglądem Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu-do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.