IBPBI/1/415-1186/10/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 25 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji nabytego środka trwałego (samochodu) - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 listopada 2010 r. do Izby Skarbowej w Bydgoszczy wpłynął Pana wniosek z dnia 20 września 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji nabytego środka trwałego (samochodu).

Wniosek powyższy za pismem z dnia 17 listopada 2010 r. Znak: ITPB1/071-14/10/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy przekazał do tut. Biura Krajowej Informacji Podatkowej celem załatwienia zgodnie z właściwością.

Powyższy wniosek wpłynął do tut. Biura w dniu 25 listopada 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej. Oprócz tego ze względu na nieprzekroczenie limitu 1.200.000 euro za 2009 r., jest również małym podatnikiem. Zakupił wraz ze wspólnikiem do celów prowadzonej działalności gospodarczej samochód z homologacją ciężarową N1, wielozadaniowy. Pojazd ten ma następujące parametry: dwa rzędy siedzeń, 5 miejsc, ładowność 628 kg, ładowność całkowita 2197 kg, za drugim rzędem siedzeń ma zamontowaną kratkę i posiada homologację ciężarową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku takiego samochodu można zastosować przepis art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jednorazowo zamortyzować.

Zdaniem Wnioskodawcy, samochód posiadający homologację ciężarową oraz zamontowaną trwale kratkę za drugim rzędem siedzeń, spełniający warunki ustawy o podatku VAT - art. 86 ust. 4 oraz warunki z wyroku ETS w sprawie Magoora (C-414/07) - można uznać jako samochód ciężarowy i zastosować art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym jednorazowo zamortyzować ww. samochód, bez dodatkowego badania technicznego (art. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż z uwagi na fakt, iż przedmiotem złożonego wniosku jest zaistniały stan faktyczny, niniejszą interpretację oparto o przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tekst jedn.: ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych), wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych, m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników - nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych.

Określenie "samochód osobowy", o którym mowa w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, należy rozpatrywać w kontekście definicji ustawowej zawartej w art. 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

Należy zauważyć, iż przepis powyższy zawiera regulacje analogiczne do zawartych w art. 86 ust. 4 pkt 1-5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2010 r.

Ponadto należy wskazać, iż zgodnie z brzmieniem art. 5c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, spełnienie wymagań określonych w art. 5a pkt 19 lit. a-d), pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Kopię takiego zaświadczenia podatnik jest obowiązany dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego (art. 5c ust. 2 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 86 ust. 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Przy czym kopię zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, do naczelnika urzędu skarbowego (art. 86 ust. 5a tej ustawy).

Niespełnienie wymogów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących wyłączenia danego samochodu z kategorii samochodów osobowych powoduje, iż na potrzeby tej ustawy taki pojazd będzie kwalifikowany jako samochód osobowy, co oznacza brak możliwości skorzystania z metody jednorazowej amortyzacji.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca m.in. wskazał, iż jest małym podatnikiem. Zakupiony wraz ze wspólnikiem do celów prowadzonej działalności gospodarczej samochód ma homologacją ciężarową N1 i jest wielozadaniowy. Pojazd ten ma następujące parametry: dwa rzędy siedzeń, 5 miejsc, ładowność 628 kg, ładowność całkowita 2197 kg, za drugim rzędem siedzeń ma zamontowaną kratkę i posiada homologację ciężarową. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż ww. samochód spełnia warunki ustawy o podatku VAT, tj. art. 86 ust. 4 oraz warunki z wyroku ETS w sprawie Magoora (C-414/07).

Mając powyższe na względzie, zauważyć należy, iż dla uznania określonego samochodu za samochód osobowy na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest wystarczające posiadanie "homologacji ciężarowej" oraz samo spełnienie wymagań o których mowa w art. 5a pkt 19 lit. a-d tej ustawy, a tym samym i w art. 86 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym w 2010 r., które to przepisy są tożsamej treści. Koniecznym bowiem jest w tej mierze przeprowadzenie badania technicznego i uzyskanie stosownego zaświadczenia i wpisu w dowodzie rejestracyjnym, o których mowa w art. 5c ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 86 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług (w ww. brzmieniu). Zważywszy zatem, iż ze złożonego wniosku nie wynika, iż Wnioskodawca dysponuje takim zaświadczeniem i wpisem w dowodzie rejestracyjnym, stwierdzić należy, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedmiotowy samochód jest samochodem osobowym, co tym samym wyklucza możliwość dokonania jego jednorazowej amortyzacji.

Mając zatem powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, iż wskazany w treści wniosku samochód można zamortyzować jednorazowo bez dodatkowego badania technicznego, o którym mowa w art. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.