IBPBI/1/415-1160/11/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 15 listopada 2011 r.), uzupełnionym w dniu 9 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych użyczenia na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej środków trwałych i wyposażenia wykorzystywanych w ramach prowadzonej przez Jej męża działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych użyczenia na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej środków trwałych i wyposażenia wykorzystywanych w ramach prowadzonej przez Jej męża działalności gospodarczej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 26 stycznia 2012 r. Znak: IBPP1/443-1677/11/AZb, IBPBI/1/415-1158/11/AP, IBPBI/1/415-1159/11/AP, IBPBI/1/415-1160/11/AP wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 9 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych uiszczanym na "zasadach ogólnych" oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Mąż Wnioskodawczyni, który również jako osoba fizyczna prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą (jest czynnym podatnikiem VAT i podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych opodatkowanym 19% "podatkiem liniowym"), zamierza część środków trwałych, w tym część budynku i gruntu oraz wyposażenie swojej firmy udostępnić Wnioskodawczyni na potrzeby prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni będzie sprzedawać wytwarzane m.in. przy pomocy ww. składników majątkowych wyroby Jej firmy na rzecz firmy męża. Następnie mąż Wnioskodawczyni będzie sprzedawał te wyroby swoim klientom. Przez cały czas prowadzenia przez małżonków odrębnie pozarolniczej działalności gospodarczej, istnieje między nimi wspólność majątkowa małżeńska (wspólność ustawowa).

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 6 lutego 2012 r., wskazano m.in., iż:

* przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest produkcja pozostałych artykułów spożywczych, gdzie indziej niesklasyfikowana, sprzedaż hurtowa mięsa i wyrobów z mięsa, sprzedaż hurtowa mleka, wyrobów mleczarskich, takie jak, oleje i tłuszcze jadalne, sprzedaż hurtowa cukru, czekolady i wyrobów cukierniczych, sprzedaż hurtowa herbaty, kawy, kakao i przypraw, sprzedaż hurtowa pozostałej żywności, sprzedaż hurtowa ryb, skorupiaków i mięczaków, produkcja makaronów, klusek i podobnych wyrobów mącznych, placówki gastronomiczne pozostałe. Przedmiotem działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni jest produkcja pozostałych artykułów spożywczych, gdzie indziej niesklasyfikowana, sprzedaż hurtowa mięsa i wyrobów z mięsa, sprzedaż hurtowa mleka, wyrobów mleczarskich, jaj, olejów i tłuszczów jadalnych, sprzedaż hurtowa cukru, czekolady i wyrobów cukierniczych, sprzedaż hurtowa herbaty, kawy, kakao i przypraw, sprzedaż hurtowa pozostałej żywności, sprzedaż hurtowa ryb, skorupiaków i mięczaków, produkcja makaronów, klusek i podobnych wyrobów mącznych, placówki gastronomiczne pozostałe,

* udostępnienie środków trwałych i wyposażenia odbędzie się:

* wynajmującym (użyczającym) będzie mąż Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, a najemcą (biorącym w użyczenie) będzie Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna prowadząca odrębną od Jej męża działalność gospodarczą,

* usługi najmu środków trwałych i wyposażenia zostaną udokumentowane fakturami VAT,

* przyczyną tego postępowania jest chęć oddzielenia działalności produkcyjnej od działalności handlowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w razie otrzymania od męża w nieodpłatne użyczenie ww. środków trwałych i wyposażenia Wnioskodawczyni jest zobowiązana do ustalenia z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 5)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w razie otrzymania w nieodpłatne użyczenie od męża ww. środków trwałych i wyposażenia nie jest zobowiązana do ustalenia z tego tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. kodeksu.

Zatem, składniki majątku nabyte w czasie trwania wspólności ustawowej małżeńskiej nie stanowią odrębnego majątku danego małżonka, lecz dorobek małżonków bez względu na to, czy zostały zakupione na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych. Pamiętać przy tym należy, iż zgodnie z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie wspólności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz dbania o nią.

Zauważyć należy, iż zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Jeżeli więc środek trwały stanowi współwłasność małżonków, każdy z nich ma prawo wykorzystywać go dla potrzeb prowadzonej przez siebie odrębnie działalności gospodarczej i zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów tych działalności odpisy amortyzacyjne (pod warunkiem wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych) - proporcjonalnie do zakresu wykorzystania tych składników majątku w prowadzonych przez małżonków działalnościach gospodarczych.

Wskazać przy tym należy, iż w myśl art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż mąż Wnioskodawczyni prowadzący jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą zamierza użyczyć Jej środki trwałe oraz wyposażenie swojej firmy. Przez cały czas prowadzenia przez małżonków odrębnie pozarolniczej działalności gospodarczej istnieje między nimi wspólność majątkowa (wspólność ustawowa).

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy małżonkowie prowadzą odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są właścicielami środków trwałych, wchodzących w skład działalności gospodarczej jednego z nich, to każdy z nich ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb prowadzonej działalności. Powyższe wynika w szczególności z treści cytowanego art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, aby Wnioskodawczyni mogła w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystywać środki trwałe wykorzystywane w prowadzonej przez jej męża odrębnie działalności gospodarczej, nie jest w tym zakresie wymagane zawarcie umowy użyczenia, bowiem wykorzystywanie to stanowi wyłącznie prawnie dopuszczalną formę korzystania z rzeczy przez jej współwłaściciela. W konsekwencji, przekazanie przez małżonka Wnioskodawczyni środków trwałych, stanowiących wspólność małżonków, na potrzeby prowadzonej przez Nią działalności gospodarczej, nie będzie generować przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

W myśl natomiast art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 (art. 21 ust. 20 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768), do I grupy podatkowej zalicza się małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu. Z powyższego wynika, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością. Zauważyć przy tym należy, iż korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podmiotu gospodarczego. Korzyścią taką może być także otrzymanie usług na warunkach odbiegających od warunkach rynkowych (stawiających dany podmiot w uprzywilejowanej pozycji w stosunku do innych podmiotów rynkowych, np. otrzymanie nieoprocentowanej pożyczki). W takim przypadku podatnik uzyskuje korzyść majątkową w postaci zwolnienia go z obowiązku wydatkowania określonych środków, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego nieodpłatnego świadczenia nie doszło, a podatnik musiałby zawrzeć umowę na warunkach rynkowych. Jednakże przychód z ww. świadczeń otrzymanych o osób zaliczonych m.in. do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wolne od podatku dochodowego są zatem nieodpłatne świadczenia otrzymane m.in. od małżonka.

W świetle ww. przepisów, odnosząc się do skutków podatkowych użyczenia na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej wyposażenia wykorzystywanego w ramach prowadzonej przez Jej męża działalności gospodarczej, wskazać należy, iż w myśl § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), wyposażeniem są rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Natomiast wskazana powyżej zasada dot. sposobu wykorzystania objętych wspólnością małżeńską składników majątku wykorzystywanych przez małżonków w ramach prowadzonej przez nich odrębnie działalnościach gospodarczych, wynikająca z cyt. wyżej art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma zastosowanie jedynie do składników majątku stanowiących środki trwałe w tej działalności. W konsekwencji zawarcia pomiędzy małżonkami umowy użyczenia wyposażenia stanowiącego składnik majątku prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni działalności gospodarczej, korzyści jakie z tego tytułu uzyska Wnioskodawczyni stanowić będą dla niej przychód z nieodpłatnych świadczeń. Jednakże przychód (dochód) ten, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy, jest zwolniony od podatku dochodowego od osób fizycznych, z uwagi na pokrewieństwo, tj. uzyskanie nieodpłatnego świadczenia od osoby (małżonka) zaliczonej do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1-4 i 6 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.